Alain de Botton, filosoof, gisteren op Twitter:
Sign of the times: next year, I stand to make more of my income talking about my books to audiences than selling the books themselves.“
Ontsnap. Steeds vaker. En verder..!
by J. Stevens ·
Alain de Botton, filosoof, gisteren op Twitter:
Sign of the times: next year, I stand to make more of my income talking about my books to audiences than selling the books themselves.“
by J. Stevens ·
Recent onderzoek van de University of Chester
“Niets meer of minder dan een nutteloze tijdsbesteding”, zo noemen onderzoekers de zogenaamde teambuilding activiteiten na onderzoek naar de effecten ervan. Een dagje op de hei met alle collega’s mag dan leuk zijn, erg veel nut zou het niet hebben. Het maakt de groepsdynamiek althans niet beter, zo concludeerden onderzoekers van de University of Chester. Met name binnen de werkomgeving wordt wel eens gepoogd een team hechter te maken door collectief over hete kolen te lopen of elkaar met paintballen blauwe plekken te bezorgen. Maar uit de studie waaraan 100 vrijwilligers deelnamen blijkt niets van een verband tussen de activiteiten en de groepsverhoudingen. De activiteiten met een hogere frequentie ondernemen, zou daarbij ook niet helpen. “En ondanks dat de positieve effecten op de teamcohesie ontbreken, vinden dergelijke activiteiten nog veel plaats”, stelt hoofdonderzoekster Moira Lafferty tegenover The Telegraph.
Sportclubs
Voor de studie werden 100 vrijwilligers, allen verbonden aan sportclubs en tussen de 18 en 24 jaar, ondervraagd over hun ervaringen met teamactiviteiten. De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd op de jaarlijkse Britse Psychological Society’s conferentie. Moira Lafferty kreeg gedurende de studie hulp van wetenschappers van de Liverpool Hope University.
Bron: Nu.nl
by J. Stevens ·
Te veel managers en tijdschrijven slecht voor vakmanschap
Tijdschrijven en veel managementlagen belemmeren werknemers in hun vakmanschap. Dat blijkt uit onderzoek dat de vakcentrale FNV vandaag presenteert op een conferentie in Den Bosch. De vakbeweging maakt zich zorgen dat stroperigheid en een overdaad aan regels het vakmanschap hinderen.
Vakmanschap is plezier en voldoening in het werk en managers gaan daar niet altijd even slim mee om. Je wil toch ook trots zijn op je werk? Dat kan beter, zegt FNV-bestuurder Leo Hartveld.
Tijdschrijven
Tijdschrijven heeft volgens het onderzoek uitgevoerd door ADV Market Research – de meest negatieve invloed op de kwaliteit van het werk. Eenderde van de ondervraagden zegt het verplicht registeren van werktijden lastig te vinden bij het uitoefenen van hun vak. Hierbij vallen de jeugdzorg (59 procent) en het mbo (44 procent) bijzonder op.
Managementlagen
Uit het onderzoek blijkt ook dat hoe meer managementlagen een organisatie telt, hoe moeilijker het voor werknemers wordt om goed te functioneren. Als een directie het merendeel van het werk bepaalt, zegt bijna 60 procent van de ondervraagden dat hun vakmanschap niet tot zijn recht komt.
Zelfstandigheid, samenwerking en voldoening
Werknemers weten ook wat er voor nodig is om hun vak beter uit te oefenen. Bijna de helft van de ondervraagden geeft aan meer zelfstandigheid, een betere samenwerking en meer voldoening over ??de inhoud van het werk belangrijk te vinden. Ze verlangen van hun vakbond steun bij deze veranderingen.
Werkdrukvermindering
Gevraagd hoe de FNV hen kan ondersteunen in hun vakmanschap antwoorden de meeste ondervraagden: Door afspraken te maken met werkgevers over lonen, werkdrukvermindering en het tegengaan van bureaucratie.
Bron: persbericht FNV – https://www.bgmagazine.nl/nieuws.aspx?articleType=ArticleView&articleId=1658
by J. Stevens ·
Pretty Big Dig – Anne Troake
Pretty Big Dig is een grappige, opvallende en korte film die de manier waarop je naar bouwplaatsen, machines en kraanmachinisten met veiligheidshelm kijkt, voor altijd verandert. Toen de Canadese choreografe en filmmaakster Anne Troake ooit langs een bouwplaats liep, verwonderde zij zich over de bewegingen van de graafmachines. Er kwam een zinnetje bij haar op: Grote machines die dansen. De rest is geschiedenis.
De vier minuten durende wals voor drie enorm zware hydrolische graafmachines ontroert door zijn onverwachte schoonheid, precisie en sierlijkheid. ‘Ik geloof dat iedereen kan dansen’, zegt ze. ‘Ik heb nooit meegedaan aan het elitaire dat je soms aantreft in het danswereldje, namelijk de gedachte dat alleen speciale, zeer getalenteerde mensen kunnen dansen. Natuurlijk is er zoiets als talent, maar veel vaker heeft het te maken met mogelijkheden en vertrouwen in plaats van de vraag of jou talent is toebedeeld.’ Na het kijken van de voorstelling, kun je het nauwelijks niet met haar eens zijn: haar dansgroep met veiligheidshelmen en grote machines ontroert en inspireert!
by J. Stevens ·
I must be quite a sight at work. A large paper fish is wedged into my monitor to conceal new email alerts. I wear a Madonna-taking-an-aerobics-class headset, not for hands-free calls, but to block out noise (invariably, there’s someone close by, shouting my name because I can’t hear them). And I read out loud to stop myself just going through the motions. You see, I’m trying to concentrate. And there’s a lot stacked up against it.
In a new book, The Art of Concentration, the health writer Harriet Griffey argues that we are experiencing an attention crisis. Office workers are interrupted every three minutes, so at best we have a three-minute attention span, and 62% of us are addicted to email. Meanwhile, a recent study at the University of California calculated that we are bombarded with 34 gigabytes of information a day, including roughly 100,000 words (a figure that has more than doubled in the past 30 years). What’s more, the trend-spotting agency The Future Laboratory talks of ‘filter failure’, ‘information anxiety’ (fretting about awaited emails) and ‘stuffocation’ (the state of being overwhelmed by years of consumption). No wonder we self-diagnose attention-deficit disorder.
‘In Britain, we work the longest hours and get the least done,’ says The Future Laboratory’s Chris Sanderson. ‘It’s a big problem. An attention economy has emerged, where the scarce commodity is human attention.
‘The ability to concentrate is the X factor’, says Griffey, whose book, promisingly subtitled Enhance Focus, Reduce Stress and Achieve More, unpacks all the latest science (plus Buddhist thinking) on focus. She points out that we are experts at ‘sabotaging, daydreaming and distraction.’ Thirty per cent of the time, we don’t think about what we’re doing. Even the brainiac Alain de Botton struggles. ‘The constant thrill the internet can deliver is hard to challenge,’ he admits. ‘I don’t manage much work while ostensibly at work.’
We are our own worst enemies, says Griffey. We develop avoidance strategies, instinctively seeking the path of least resistance to binge on virtual comfort food. Yet it takes, on average, 15 minutes to refocus after an interruption. Email is addictive because it brings reward: an invitation, a joke, some attention: simple lab-rat science. If I ate food, say, like I checked my digital portals, I’d think I had a serious problem.
I do, and it has a name, coined by a former Apple employee, Linda Stone. Continuous partial attention (CPA) describes this behaviour. ‘We are always on high alert, scanning the periphery for other opportunities,’ she says. CPA, and the concomitant state of the do-it-now mentality, make us multitask, and speedily, so concentration is poor and mistakes are made. We all know that reading emails while on the phone to a client or when out with friends doesn’t work.
Griffey says we can all concentrate well and do the job once. Concentration leads to success. We’d leave work earlier. We’d also get more out of food, music, people, flat-pack furniture, everything. But avoidance, negative thinking and digital dependence are formed habits, so stopping them takes discipline.
There could be longer-term implications. De Botton argues that a lack of concentration is affecting our ability to be alone and unstimulated, and it could make us stupid. While scientists know our behaviour is changing, they don’t know how that affects our neural structure. We must relearn how to concentrate, says De Botton, who has all but banned his children from computers.
Naturally, Griffey, an erstwhile ‘flutter-brain’, is ‘very good now’ at concentrating, but arguably the biggest driver was having children. ‘With babies, you have 90 minutes to yourself, tops, to focus,’ she says. ‘Eight hours now seems an infinite time.’
From the man who thought five hours’ work a week was too much: Timothy Ferriss, the author of The 4-Hour Workweek comes the ‘low-information diet’, where you focus on output (work), not input (news, emails, surfing). Ferriss talks of ‘attention management’ which, he argues, we need like time management. ‘Information consumes attention,’ he says. ‘The only option is selective ignorance – one of the few common traits among top performers.’ De Botton supports this notion: ‘My real work happens in bed or in the bath, away from the infernal machine.’
Information dieters report feeling as refreshed as after a two-week holiday. But as we already know, dieting runs counter to our natural impulses – no wonder we are seeing the rise of internet-addiction clinics. That’s just the start of the attention economy. The Future Laboratory predicts attention managers, deletion parties and time coaches. IBM, Intel and Deloitte are implementing ’technology quarantines’: no-email days, no-computer days even’ and with positive results: improved relations and greater productivity.
If we want results, we need to ‘single-task’, says Ferriss, finishing one task before starting another, and resisting instant gratification. ‘Lots of people say they’d love to write a book,’ says Griffey. ‘I say, you can. You just need to concentrate for long enough. ‘It’s time to start paying attention to paying attention.’
Exercise Mental activities such as sudoku and memory games promote agility. Try meditation, t’ai chi and yoga.
Rest Relax constructively: sports, games and hobbies are good; television is not. Twenty-minute naps refresh the brain.
Be cyber-savvy Only check your emails once an hour and turn off any alerts.
Go rustic Urban settings put you on high alert. If you can’t take a country walk, take lunch in the park.
Know yourself Find your chronotype (are you an owl or a lark?), so you can work when youre most alert.
Prepare Envisage your desired outcome (as golfers do); keep a notepad to hand to record other thoughts and focus on the task.
Don’t try harder, try differently To beat a mental block, pique your interest – tweak your imagination, find your hook.
by J. Stevens ·
Column Max Pam: Leiderschap (30 mei 2010)
Dat zou er op kunnen duiden dat een leider niet een eigenschap meer, maar juist een eigenschap minder moet bezitten. Een leider moet het natuurlijke vermogen missen om te twijfelen of te aarzelen. Dat verklaart ook waarom leiderschap en kunde niet altijd samengaan en waarom ook leiders regelmatig verkeerde beslissingen nemen.
In de debatten met lijsttrekkers, allemaal potentiële leiders, vliegen de fouten je om de oren. Er wordt gehakkeld, versproken en cijfers vergeten. Hoe langer de campagne duurt, hoe groter ook de kans dat een lijsttrekker uit zijn rol valt en een andere lijsttrekker de waarheid zegt, terwijl er na de verkiezingen weer moet worden samengewerkt. Voor je het weet wil niemand meer met niemand regeren, en dan wordt het pas echt zorgelijk in onze coalitiedemocratie.
–
–
–
Het grootste breekpunt ligt bij het CDA en de PvdA. Die zijn uit elkaar gegaan en daardoor hebben wij nu verkiezingen. Het zou bespottelijk zijn, zeg maar gerust volksverlakkerij, wanneer die twee partijen na 9 juni weer gaan regeren. Dan was de hele campagne verspilde tijd, en wij zijn al honderd dagen het land in geweest. Bovendien weten wij nu wel dat die vechtcoalities van CDA en PvdA na twee jaar weer uit elkaar vallen.
Het wordt dus een coalitie óf met het CDA, óf met de PvdA. Omdat Balkenende de hypotheekrenteaftrek tot breekpunt heeft verklaard, valt heel links voor zijn partij af. Samenwerking met de VVD en PVV zou kunnen, maar de PVV heeft van de AOW een breekpunt gemaakt, wat weer voor de VVD onacceptabel is.
Verder wil de PvdA niet met de PVV en vice versa. Vanwege dezelfde hypotheekrenteaftrek wil D’66 weer niet met het CDA en vermoedelijk ook niet met de VVD. Eigenlijk wil links niet met rechts, maar onderling zijn links en rechts weer verdeeld. De VVD zou liever ook niet met de PVV willen en de PvdA niet met de SP, want dat zijn electoraal elkaars directe concurrenten.
Kortom: het is om gek van te worden. Hoewel dat Hollandse coalitiegekeutel op de vierkante centimeter natuurlijk ook zijn charmes heeft.
Nu het CDA geïsoleerd staat, zie ik als enige reële mogelijkheid een coalitie waar zowel de VVD als de PvdA inzit. Nieuw paars, met Rutte als premier en met Cohen als vicepremier op Justitie, wat het voordeel heeft dat Job ons niet meer de economie hoeft uit te leggen. Met de VVD voor het op orde brengen van de staatsfinanciën en de PvdA voor het sociale gezicht.
Maar dan hebben wij niet genoeg zetels. Er moeten nog een paar partijtjes bij, maar welke?
D’66? Groen Links? De Christen-Unie?
Het wordt nog heel wat passen en meten voordat Mark Rutte zijn sardientjes in het blik heeft.
—
Column geschreven door Max Pam tijdens de verkiezingsperiode 2010. Het beeld van de leider als het gemutileerde exemplaar blijft hangen en gaat in ieder geval, in tegen het rotsvaste geloof in de noodzakelijkheid van leiderschap.
[Vgl. mijn eigen column in De OrganisatieActivist: Een manager kan niet ook een goed mens zijn. Link: https://www.organisatieactivist.nl/www/een-manager-kan-niet-ook-een-goed-mens-zijn/ ]
—
Bron (origineel door M. Pam geschreven voor Buitenhof TV op 30 mei 2010):
https://www.vpro.nl/programma/buitenhof/afleveringen/43255599/items/43543590/
https://www.maxpam.nl/2010/05/de-leiderschap-sardientjes/