Obama! A Modern U.S. President (musical comedy spoof)
Muziek
Als je van (‘zwarte’) muziek houdt… LISTEN TO THIS!
Madlib’s live mix op KCRW’s Chocolate City in 2001
Hoe moet muziek klinken? Wat moet het met je doen? En hoe verbind je het beste van zwarte muziek zoals Jazz, Soul, Funk, HipHop, Motown, Detroit Techno, Big Band, Rap naadloos met elkaar?
Het antwoord is hieronder te beluisteren. Madlib (in zijn diverse verschijningsvormen 😀 bekend van zijn werk met o.a. The Lootpack, Quasimoto, Yesterday’s New Quintet en de helaas te vroeg overleden J Dilla), het genie, uit de stal van het al even geniale label Stones Throw (bekend van Mayer Hawthorne, Aloe Blacc, Dam-Funk, Ahmad Miller*, Peanut Butter Wolf, Connie Price & The Keystones, Malik Flavors*, Monk Hughes & The Outer Realm*, Otis Jackson Jr. Trio* en natuurlijk Dudley Perkins*), werd in 2001 uitgenodigd voor een radioshow op KCRW’s Chocolate City. Het resultaat was onderstaande DJ-mix. Tijdloos en heerlijk. Zo moet radio en muziek klinken!
(in het begin wordt Madlib aangekondigd door de radiomaker – even wat ‘gelul’ dus. Maar daarna meteen de ‘Joe McDuphrey Experience’ …. 🙂
Track List:
1 Papa – Joe McDuphrey Experience
2 Misdemeanor – Amhad Jamal
3 Freedom Jazz Dance – Eddie Jefferson
4 Almustafa The Beloved – Billy Cobham & George Duke Band
5 F*** The Police (Edited) – Jay Dee
6 The Sun (feat. Dwele) – NSM
7 Gettin’ High – Eddie Warner
8 Back On The Block – Pete Rock & CL Smooth
9 Beej N Dem – Slum Village
10 Windy C – 100% Pure Poison
11 Back In The Country – Hurricane Smith
12 River People – Weather Report
13 Just Came To Say Goodbye (Intro) – Shawn Phillips
14 Cat – Teruo Nakamura
15 Tohubohu – Marc Moulin
16 Thoughts Of Old Flame – Pleasure
17 Hustlers Convention – The Last Poets & Kool & The Gang
18 (Unknown track)
19 Two Sides – NSM
20 Trash Da Junk – Da One Way
21 (Unkown track)
22 Maiden Voyage – Kellee Paterson
23 Think Twice – J Dilla (Jay Dee)
24 Moment Of Truth – Earth Wind & Fire
25 Life’s Angles – Yesterdays New Quintet
26 Jealousy – Tony Allen
27 Gypsy Woman – Curtis Mayfield
28 Good Vibrations – Roy Ayers
29 Atma Tomorrow – Michael Urbaniak
30 (Unkown track)
31 Do Drop In – Love Unlimited Orchestra
32 Vera Cruz (Empty Faces) – Flora Purin
33 Tell Me a Bedtime Story – Herbie Hancock
Luister hier en geniet:
Never Be Scared / Don’t Be a Hero
Waarom krijg ik onderstaande nummer al de hele dag niet uit mijn hoofd? Is het omdat ‘I Apologize (Dear Simon)’ geschreven en onder meer gezongen door voorman Marien Dorleijn van de Nederlandse band ‘Moss’ (niet te verwarren met de Detroit-georiënteerde, electronische muziek makende ‘M>O>S>’ noch met de gelijknamige Engelse doom metal-band die in 2000 ontstond) zo’n frêle americana-stem a la Neil Young / Crosby, Stills & Nash, de Simon & Garfunkel-muzikaliteit, heeft die zeker in het o-o-o-ooooh vanwege het melodische gehalte haast hallucinerend werkt? Is het vanwege dat catchy baslijntje onder de pickin’ rechterhand van de gitaristen met hun kraakheldere reverberige geluid? Is het vanwege de drum die doet denken aan de opvallend snareloze drum in Kick the Stones van legende en cultfiguur Chris Whitley? Is het vanwege de teksten?
I miss the life time of insanity
It’s too predictable, reorganized and all-right.”
Is het vanwege de lading die het nummer heeft omdat bekend is dat Marien het voor zijn opa schreef? Ik weet het niet. Voor mij is het de soundtrack bij deze benauwde dinsdag in juli 2010. Een te gek gitaarliedje! Net als soortgenoten Daryl-Ann en Johan te vinden op het Excelsior-label. Vindt u het muzikaal maar matig (wat ik me niet kan voorstellen)? I apologize!
Muzikale sleutels tot donkere blues, rock en soul
De Franse (Detroit) Technolegende Laurent Garnier twittert vandaag: ‘The Black Keys – “Brothers” – Coop rec ////…. the best psychedelico soul Rock n Blues album i have heard for a long time: PERFECT. Als Garnier zoiets over een plaat zegt, nog wel geheel buiten zijn eigen muzikale genre, dan is er iets aan de hand. En inderdaad: wat een heerlijke pure plaat. Je kunt de versterkers haast horen brommen op de achtergrond. In een slecht verlichte rokerige studio klinkt het vintage geluid van (blues)rock met uitstapjes naar soul (bijv. ‘Never gonna give you up’). Effectjes om de boel wat te polijsten, gebruiken ze niet. Hoogstens de distortion op de gitaren in overdrive. Dit is puur, rauw, rechtstreeks van de gammele bandrecorder in de studio in your face. Dus kopen die plaat!
G. van Assche, recensent bij het Belgische De Morgen, schrijft er dit over:
(Bron: https://www.demorgen.be/dm/nl/1343/Recensies/article/detail/1113017/2010/06/02… )
Aha! Dit is dus de plaat die we in februari hadden willen horen van The Black Box Revelation. Op Brothers treffen Dan Auerbach en Patrick Carney je midscheeps met een mix van garageblues, soul en bezwerende voodoo, waarbij hun roots geen moment verloochend worden, maar het duo kiest net zo goed voor gesloopte muren. Zo trekken een discobeat en glamfalset groeven door ‘Everlasting Light’, klinkt de hortende single ‘Next Girl’ festivalesk frivool, en hypnotiseert de gruizige aanval op Jerry Butlers ‘Never Gonna Give You Up’. En dat zijn niet eens de allerbeste songs! Die eer is weggelegd voor ‘These Days’ (met een likje van ‘Wild Horses’) of ‘Tighten Up’, waarin producer Danger Mouse de duimschroeven aanspant.
Wat Brothers zo verbijsterend straf maakt, is dat zelfs de conventionelere blues van ‘Ten Cent Pistol’ niet in de weg staat van hun Grote Stap Voorwaarts. Zonder schaamrood op de wangen mag dit vernuftige werkstukje zich posteren naast Attack & Release of Rubber Factory.
By the way: Black Keys leende zijn naam bij een vriend die bandieten en waardeloze spullen met deze term bedacht. Gelieve dit duo dus niet langer te verwarren met zijn groepsnaam. Al mag u de hoes van Brothers natuurlijk wél bijzonder black keys blijven vinden.