• Spring naar de hoofdnavigatie
  • Door naar de hoofd inhoud

Fernweh Magazine

Ontsnap. Steeds vaker. En verder..!

  • Actueel
  • Cultuur
  • Artikelen & Interviews
  • Colofon
  • Winkelmand

Redactie Fernweh Magazine

Mirjam Offringa wint met ‘Het Contact’

Mirjam Offringa wint met ‘Het Contact’

by Redactie Fernweh Magazine · dec 5, 2016

schermafbeelding-2016-12-05-om-13-46-54elk kunstwerk geeft de huidige tijdgeest het beste weer? Dat was één van de vragen die de jury van de Van Lanschot Kunstprijs, onder leiding van juryvoorzitter Axel Rüger (directeur Van Gogh Museum) zich stelde. Rüger: “Dit werk heeft ons vanaf het eerste beeld geïntrigeerd. Mirjam heeft de video knap geënsceneerd en hij is ook visueel erg sterk, onder meer door het gebruik van primaire, Mondriaan-achtige kleuren.” ‘Het Contact’ is van 18 februari tot en met 9 april 2017 te zien in De Nieuwe Kerk Amsterdam.

Karl Guha, bestuursvoorzitter Van Lanschot, overhandigde namens de bank de Kunstprijs aan Mirjam Offringa. Haar video wordt aangekocht voor de Van Lanschot-kunstcollectie en zal bovendien in De Nieuwe Kerk Amsterdam te zien zijn als onderdeel van de prestigieuze Meesterwerk serie, waar vanaf 18 februari El Greco’s ‘Pentecostés’ centraal staat. Cathelijne Broers, directeur van De Nieuwe Kerk Amsterdam: “De Van Lanschot Kunstprijs wordt ieder jaar uitgereikt aan een kunstwerk dat de huidige tijdgeest weergeeft. Dat is iets waarin El Greco in zijn tijd al ver vooruit was. Met de samenwerking rond de serie Meesterwerk kunnen we de komende jaren prachtige verbindingen maken met hedendaagse kunst.”

Het winnende werk 2016:

A. Mirjam Offringa

Mirjam Offringa over ‘Het Contact’:

Het ‘contact’ met elkaar is door de eeuwen heen enorm veranderd. Eerst zorgde de industrialisatie voor meer contact met dingen en minder contact met mensen. Nu is het de verstedelijking en digitalisering en met name de mobiele telefonie en het mobiele internet.”

De video is een heldere weerslag van de tijd waarin we leven: vier van de vijf wachtende mensen in het metrostation zit in zijn eigen ‘smartphone-wereld’ en heeft geen contact met mensen in de nabije omgeving. Maar Rüger en zijn juryleden zien er ook intrigerende elementen in: “Hoe zit het bijvoorbeeld met dat jongetje in de video? Waarom heeft juist hij géén mobiele telefoon vast?”

Winnares Mirjam Offringa laat die vragen graag aan de verbeelding van de kijker over, maar wil wél de gedachte achter haar kunstwerk delen: “Je ziet dat mobiele telefonie en mobiel internet tot steeds minder fysiek en verbaal contact leiden en daardoor tot meer eenzaamheid. Waar we vroeger nog bij ouders op bezoek gingen, moeten ze het nu doen met een berichtje via Whatsapp Dat is de tijd van nu.” Offringa beschikt trouwens over een eigen website waarop meer werk van haar te zien is: zeker de moeite waard om eens te bezoeken → www.mirjamoffringa.com.

De Van Lanschot Kunstprijs bestaat sinds 2015. Men vindt bij die bank dat ‘we’ zuinig moeten zijn op onze kunst en onze culturele historie. Karl Guha, bestuursvoorzitter: “Het ondersteunen van kunst is een belangrijk onderdeel van de geschiedenis en de identiteit van Van Lanschot. Als wealth manager is het essentieel om de betekenis van welvaart en welzijn voor klanten te begrijpen. Daarbij gaat het om veel meer dan alleen financiële waarde. Kunst is een belangrijke brandstof voor ons leven in emotionele en intellectuele zin. Het verrijkt ons leven, en maakt het mogelijk om ons emotioneel en intellectueel DNA over te dragen aan de volgende generatie.”

In 2015 won Annemarie Busschers de kunstprijs met ‘Ageing’. “Een krachtig werk dat een onderwerp aankaart dat ons allen bezighoudt in de huidige maatschappij”, aldus juryvoorzitter Axel Rüger destijds.


De winnaar van dit jaar werd gekozen uit vele genomineerden 2016 zoals:

B. Annemiek Vera

Ik beoog met mijn schilderijen te laten zien dat er achter de oppervlakte dieperliggende, niet direct zichtbare lagen zijn; een verborgen innerlijke wereld; unieke binnenwerelden die zoveel schoonheid bevatten en ontroering kunnen oproepen.”

Deeper Die 2016
titel: Deeper Die 2016

Bovenstaand werk is één van de vier winnaars van de publieksstemming.


C. Antoinette Donkers-Dekker

‘Aleppo’ is ontstaan na april 2015 waarin ik de documentaire “Dokter aan het front in Syrië” heb gezien. Deze documentaire, uitgezonden door de EO, toont onder andere hoe artsen in een ziekenhuis in Aleppo, met gevaar voor eigen leven, slachtoffers van het oorlogsgeweld behandelen.”

Aleppo
titel: Aleppo

Bovenstaand werk is één van de vier winnaars van de publieksstemming.


D. Look J. Boden

De foto ‘We Are Trash’ verbeeldt hoe de mens in dit tijdsgewricht tot inwisselbaar en anoniem subject is verworden. Het lijkt alsof de persoonlijkheid van het individu er niet meer toe doet.”

We Are Trash
titel: We Are Trash

Bovenstaand werk is één van de vier winnaars van de publieksstemming.

E. Geurt Ouwerkerk

Wij leven in een tijdperk van: onzekerheid – terreurdreiging – angst – polarisatie – extremisme en opkomend nationalisme. De roep om zekerheid wordt vormgegeven door populisten die geen tegenspraak dulden. Er is weinig tot geen aandacht voor wijze genuanceerde denkers en/of voor de eventuele slachtoffers.”

Power
titel: Power

F. Jacqueline Hoebers

Elk schilderij dat ik maak is een zoektocht. Hoe zet ik mijn ideeën op het doek, welke kleuren gebruik ik. In deze kleurrijke maatschappij denkt eenieder aan zijn of haar eigen ik. Als kunstenaar neem ik de verantwoordelijkheid om een tijdsbeeld neer te zetten. In mijn schilderwerken probeer ik de emoties te omvatten waarbij ik een impressionistische kijk op de wereld geef.”

Back to black
titel: Back to black

G. Jannemarein Renout

Gedreven door het gevoel dat de dagelijkse vloedgolf aan informatie – als een abstractie waarvan de inhoud haar onderscheidend vermogen verliest – zich tussen mij en de wereld plaatst, heb ik gezocht naar een tegenbeweging. Juist het ‘niet weten’ of, zo je wilt, het ‘intuïtief weten’, speelt een centrale rol in mijn werkproces.”

A little muggy with spotty thunder
titel: A little muggy with spotty thunder

H. Lizette Schaap

In onze huidige samenleving lijken we te moeten leven voor de toekomst in plaats van in het ‘hier en nu’. De haast die hiermee gepaard gaat en het consumptiegedrag dat daarbij hoort schaadt onszelf, andere mensen en vooral ook de planeet. Met name op plaatsen waar niet geconsumeerd wordt op de manier waarop wij dat hier doen.”

Tropicana, Consumerism
titel: Tropicana, Consumerism

I. Marjan Teeuwen

In de huidige tijd, nu de wereld in puin ligt, krijgen mijn installaties een hogere mate van urgentie. In onze geglobaliseerde wereld, die steeds kleiner lijkt te worden, zijn we direct met elkaar verbonden en deelgenoot van politieke conflicten. Mijn werk sluit aan bij grote maatschappelijke thema’s als oorlog, machts- en hebzucht, onvrijheid en ongelijkheid.”

Verwoest Huis Leiden 3
titel: Verwoest Huis Leiden 3

J. Wokkel Kok

Dit schilderij dat de titel ‘Built From Scraps Of Hope’ draagt, laat een in de neo-expressionistische traditie geschilderd wild tafereel zien dat direct doet denken aan de vluchtelingenkampen.”

Built From Scraps Of Hope
titel: Built From Scraps Of Hope

–

–

 

Categorie: Beeldende kunst, Cultuur

Restaurant VUUR te Baarn | Recensie

Restaurant VUUR te Baarn | Recensie

by Redactie Fernweh Magazine · jul 11, 2016

Het is zonnig, het is vrijdag 7 juli 2016 en het is vier uur geweest. Dus hebben wij, twee redacteuren van Fernweh Magazine zin om te borrelen en later wellicht te eten. Restaurant Vuur (‘lunch | lounge | diner’) ligt niet al te ver van Soest(dijk) en Hilversum, namelijk in Baarn aan de Hilversumsestraatweg 4, voor de omgevingkenners: bij kasteel Hooge Vuursche. Het restaurant adverteert regelmatig op buitenreclameborden in Baarn en omstreken. Eerder dit jaar bijvoorbeeld met: “Chateaubriand in januari & februari! Voor 2 personen (400 gram) met stroganoff en dikke frieten voor 45,00! Tot gauw bij Restaurant Vuur!” Vorig jaar met: “Twee gegratineerde kreeften, geserveerd met lamsoren, venkel, frieten en salade voor 32.95 p.p.” en nu met: “Kreeftenfestijn! Twee gegratineerde kreeften, lamsoren | venkel | frieten |salade €37.50 p.p.”  Is Vuur een kiloknaller annex luxe vreetschuur? Op ons maken advertenties van restaurants met daarop grammen en hoeveelheden – zeker als het om dieren gaat – nooit een goede indruk maar misschien op het publiek van Vuur wel? We zijn benieuwd.

recensie-restaurant-vuur-baarn-fernweh
ter illustratie

Onze auto’s kunnen we mooi kwijt op het witte grind van de parkeerplaats die in een U-vorm rondom het naast de provinciale weg, tegen het bos aan gelegen restaurant ligt. Een serveerster heet ons bij betreding van het terras vriendelijk welkom en zegt: ‘Kiest u maar een plaatsje hoor.’ Wij danken haar vriendelijk en staan wat dralend te overleggen waar we zullen zitten. Het hele gigantische terras (zo’n 70 zitplaatsen schatten wij) is leeg op zo’n 6 mensen na, dus keuze te over. ‘Zon of schaduw?’ We lopen verder en worden aangesproken door een man die zich behoorlijk gewichtig voordoet en zich onvriendelijk-zakelijk uitdrukt. Het zal de bedrijfsleider wel zijn. Hij vraagt ons wat we komen doen. ‘Nou we willen graag even wat drinken?’ ‘Prima’, zegt hij. We kiezen uit de vele lege tafels een tafeltje voor twee aan de straatkant, in de schaduw. We willen gaan zitten. Maar dan komt de man op ons af: ‘Deze tafels zijn alleen voor eters. U kunt daar gaan zitten’.

Restaurant Vuur - vrijwel leeg terras
Het vrijwel lege terras

We worden naar de enige tafel gedirigeerd die nog vol staat met de overblijfselen van de vorige bezoekers, waaronder volle asbak met sigaretten, een leeg pakje sigaretten en divers gebruikt servies. Deze plek bevindt zich in de lege ruimte naast het terras, tegenover de ‘hondenbar’. Afgaand op de plastic geweven lage tuinset met kussens, bekend van vele bouwmarkten, is dit een ‘loungegedeelte’. We kijken naar het grote, vrijwel lege terras dat op enige afstand ligt. De paar mensen die er zitten, drinken een wijntje. Wat bezielde ons ook om te denken dat je daar zomaar zou kunnen gaan zitten als niet-eter om half vijf? Op zich is dit geen slechte plek, maar vreemd is het wel, gezien het voorgaande.

Inmiddels brengt de serveerster de door ons gevraagde Chardonnays. De grote glazen zijn ruim gevuld, de wijn is mooi op temperatuur en smaakt goed fruitig (meloen). Niks mis mee. Onze hoop overwint het al weer snel van onze vrees en dus vragen we om de borrelkaart. Die krijgen we spoedig van een serveerster die ons behulpzaam wijst welk gedeelte van de kaart het borrelgedeelte bevat (de zgn. ‘Vuur Bites’). De tafel blijft verder nog steeds vol staan met de resten van de vorige bezoekers. Hoe kan het ook anders? Onze serveerster let niet op en de vermoedelijke bedrijfsleider is 20 minuten uitsluitend bezig met het aansteken van kaarsen op de vele lege tafels. Hmm, kaarsen gaan vóór gasten? Hoe zat het ook alweer?

Dit zijn niet onze sigaretten en asbak maar gelukkig is op dit plaatje de rest al wel afgeruimd
Dit zijn niet onze sigaretten en asbak maar gelukkig is op dit plaatje de rest al wel afgeruimd

Qua borrel is de kaart met rijke spijzen gevuld: van oesters tot kaviaar. Wij kiezen voor de ‘krokante dimsums’ met ‘sojasaus, chilisaus en lotuswortel chips’ met het ‘Fiesta brood’ met pesto en tomatentapenade. Helaas geen feestje voor ons want de serveerster laat ons als we bestellen, weten: ‘U kunt op dit moment niks van de borrelkaart of de kaart bestellen want op dit tijdstip gaat de keuken zelf eten.’ Wij vragen haar verbaasd, mede gezien haar eerdere mededeling en het tijdstip, of er misschien iets kant-en-klaars of iets anders zonder veel moeite kan worden geserveerd? ‘Misschien toch wat brood of het kaasplankje?’, proberen we. De serveerster laat na onderzoek weten: “De keuken heeft er geen zin in om nog wat te maken”. ‘Ga dan niet in de horeca werken’, denk ik, maar we knikken alleen hoogstvriendelijk de boodschapster toe.

Deze ober heeft een ongelofelijke focus bij het aansteken van de kaarsen. Hij laat zich door geen enkele klant afleiden…

Even later krijgen we bij de gratie Gods toch wat brood met drie tapenades die de eerder door de keuken gedane mededeling overtuigend bewijst. In het eerste vrij vaste rode smeersel menen we kaas en tomaat te herkennen en gek genoeg zijn we het er direct over eens dat het smaakt naar… schoen. Ja echt. Naar schoen. Wij hebben beiden natuurlijk nog nooit schoen gegeten maar het bijzondere is, dat als je deze tapenade eet, je meteen weet hoe schoen vermoedelijk smaakt. De bittere groene tapenade zal bedoeld zijn als pesto-achtig maar is qua smaak helaas op dezelfde leest geschoeid. Verse grondstoffen, jazeker, maar we vragen ons af: ‘Zit er spinazie in?’ Want bitterheid troef. Het derde smeersel bestaat uit zure olijfolie met iets donkerkleurigs waarvan we maar hopen dat het balsamicoazijn was. Gelukkig is het (waarschijnlijk kant- en klaar aangeleverde) breekbrood in ieder geval goed afgebakken en dat smaakt wél prima.

FullSizeRender(23)
Het breekbrood

We willen een en ander graag ‘wegspoelen’ met een tweede drankje. Helaas lukt het ons niet meer om de aandacht van de bediening te trekken. Onze vriendelijke serveerster is, net als ons appetijt, met de Noorderzon vertrokken. De bediening bestaat thans slechts nog uit de ‘kaarsenman’ – een ‘ober’ die zich alleen op het hoofdterras met zogenaamde eters begeeft. En eten, zo weten we, is nu sowieso niet mogelijk omdat het voltallige keukenpersoneel aan het eten is en er dan geen zin in heeft. Het terras is inmiddels, bijna een uur later, slechts voor ±5% bezet met gasten.

We besluiten dan zelf maar op te stappen. Wellicht hebben we thuis nog een Chardonnay koud staan met enkele hoogstwaarschijnlijk wél met genoegen geserveerde borrelhapjes. Dat zal ons toch vast lukken binnen een uur inclusief een – we durven het bijna niet te denken na deze ervaring – heus tweede glaasje. Bij het verlaten van het parkeerterrein zien we onze eerdere serveerster met een sigaret op een electriciteitskast in de zon zitten. Ze zwaait ons vriendelijk gedag als we voorbijrijden naar de uitgang.

Wij hadden restaurant Vuur graag gerecenseerd maar helaas zijn we in exact 1 uur tijd niet verder gekomen dan genoemde bestelling, ondanks verwoede pogingen. Wij weten inmiddels dat de service en kwaliteit van een frisdrankautomaat beter is dan die van restaurant Vuur. Of de automaat zin heeft of niet: hij levert. En alleen dát is al te hoog gegrepen voor Restaurant Vuur. Het heilige Vuur heeft bediening en keuken kennelijk verlaten, voor zover het ooit al aanwezig was.


Wij rekenden af:

  • 2 Gl. Chardonnay € 11.00
  • 1 Brood met dip €   6.00

=======

TOTAAL: € 17.00 incl. BTW


52° 12′ 08.8″ NB 5° 14′ 52.1″ OL

Categorie: Artikelen, Cultuur, Eten & drinken, Recensies

Over Fernweh Magazine

Over Fernweh Magazine

by Redactie Fernweh Magazine · nov 29, 1990

Fernweh Magazine gaat over verlangen. Verlangen naar het bekende of onbekende, naar het verre, naar dichtbij of het verlangen zelf. Fernweh Magazine biedt een moment van ontsnappen voor de ge-stress-te stedeling. Ons devies:

Ontsnap. Steeds vaker. En verder..!

Fernweh Magazine kan niet bestaan zonder bijdragen van gewaardeerde (gast)schrijvers zoals Hans van Dalfsen, Suzanne Hakkenberg, Herman Jansen en Jorrit Stevens.

Schrijf je hier in voor onze gratis nieuwsbrief.

Voor advertenties en andere berichten kun je ons bereiken via email: redactie@Fernweh.nu. 

www-fernweh-nu-fernweh-magazine


Volg je ons?

  • Twitter » @FernwehMgzn [maar wie zit er nog op X tegenwoordig, na Musk? Wij niet meer.]
  • Facebook » @FernwehMagazine
  • Spotify » fernweh-magazine:

• Onze ‘wekelijks vernieuwde Albumtips‘-playlist

• Onze ‘Beste Albums 2017 tot nu toe‘-playlist

Categorie: Colofon

  • « Ga naar Vorige pagina
  • Pagina 1
  • Pagina 2

Copyright © 2025 Fernweh Magazine · Log in

  • Home
  • Winkel
  • Winkelmand
  • Mijn account
  • Inschrijven voor de nieuwsbrief