• Spring naar de hoofdnavigatie
  • Door naar de hoofd inhoud

Fernweh Magazine

Ontsnap. Steeds vaker. En verder..!

  • Actueel
  • Cultuur
  • Artikelen & Interviews
  • Colofon
  • Winkelmand

Cultuur

Neon Gods and The Last Rites Strippers: Een hypnotiserende nachtreis met Driftin’

Neon Gods and The Last Rites Strippers: Een hypnotiserende nachtreis met Driftin’

by Redactie Fernweh Magazine · sep 3, 2024

Over de debuutsingle van Neon Gods and The Last Rites Strippers, van hun komende albumrelease: ‘The Noir Album’ kunnen we kort zijn: een intrigerende aanrader, maar niet zomaar voor iedereen…

De muziek van Neon Gods and The Last Rites Strippers ademt mysterie. In een tijdperk waar iedere artiest zich letterlijk en figuurlijk lijkt bloot te geven via sociale media, blijft dit collectief gehuld in een aura van anonimiteit. Geen persoonlijke beelden, geen overdaad aan informatie—slechts geluid en sfeer. Hun muziek is als een zeldzame film noir, waarin elk nummer voelt als een scènewisseling die je onderdompelt in een wereld van schaduwen en flikkerende neonlichten.

https://open.spotify.com/playlist/3blOBCtdgZtDKNPjGNZMA6?si=918f8a7ae31d4ff4

Met hun eerste single, “Driftin'”, weten ze deze sfeer perfect te vangen. Vanaf de eerste tonen word je meegezogen in een duistere, hypnotische reis door een onwerkelijk landschap van geluiden. Het nummer roept beelden op van het onbekende grootstedelijke, van verlaten straten, de geur van regen op warme asfaltwegen, en het gevoel van verloren zijn, maar op een manier die vreemd genoeg troost biedt. De lo-fi sound versterkt dit alles: niets is gepolijst, alles klinkt rauw en authentiek, alsof het zo uit een vergeten kelderclub komt.

Een treffende omschrijving van hun geluid: Stel je voor: Elvis en Kraftwerk die jammen in Tarantino’s Titty Twister. Dan heb je Neon Gods and The Last Rites Strippers. Driftin’ voelt als een duistere, hypnotiserende rit door een droomlandschap van neonlichten en schaduwen. Het is rauw, het is lo-fi, en het laat een indruk achter.

“Imagine Elvis and Kraftwerk jamming in Tarantino’s Titty Twister. Then you have Neon Gods and The Last Rites Strippers. Driftin’ feels like—a dark, hypnotic ride through a dreamscape of neon lights and shadows. It’s raw, it’s lo-fi, and it leaves a mark.” En dit is precies wat het nummer doet — het laat onbetwist een ‘diepe’ indruk achter.

“Driftin'” is een samensmelting van verschillende invloeden, waarin de spanning tussen de vintage Rock-‘n-Roll-sound, Post-Rockabilly en Detroit techno geïnspireerde Ambient-invloeden op een natuurlijke manier samenkomt. De stem doet denken aan het rauwe, nonchalante charisma van een jaren ’50 crooner, maar de elektronische voortrollende vreemde beat, trekt het nummer diep de 21ste eeuw in. Dit contrast werkt wonderwel. Het is alsof je naar een verloren opnamesessie luistert van een muzikale ontmoeting die nooit had kunnen plaatsvinden, maar die nu, door een mysterieus toeval, toch uit je speakers klinkt.

Wat Neon Gods and The Last Rites Strippers echter onderscheidt van veel andere hedendaagse artiesten, is hun vermogen om je volledig op te slokken in een bepaalde sfeer of sound. Ze vertellen geen verhalen met woorden, maar met geluiden, texturen en subtiele stemmingswisselingen. “Driftin'” voelt alsof je door een film over een vervlogen grootstedelijk, nachtelijk droomlandschap zwerft, in een glorieuze uitgaansnacht zonder vastomlijnde bestemming, maar met de zekerheid dat de reis belangrijker is dan de aankomst. Misschien verbeeldt de track een heus muzikaal delirium tremens?

Dit logo draagt alleen maar bij aan het mysterie rond de band

Neon Gods and The Last Rites Strippers zijn geen band voor iedereen. Ze eisen dat je je overgeeft aan hun geluid, dat je je laat verdwalen in de klanken. Maar voor wie zich durft open te stellen, biedt “Driftin'” een diepgaande, bijna filmische ervaring. Wij mochten het hele album alvast luisteren en vinden het een aanrader. Deze muziek en sound kom je op dit moment nergens anders tegen en dat is heel bijzonder. Het is muziek die de late uren van de nacht verbeeldt, momenten waarop je op zoek bent naar iets meer dan alleen een catchy refrein. Dit is muziek die leeft in de schaduw, en die je als luisteraar mee het nachtleven in trekt, in een of andere opwindende, onbekende en exotische metropool van je dromen.

Categorie: Cultuur, Muziek, Recensies Tags: kunst, muziek

The Inner Silence of Ellis ‘Monk’ Baxter

The Inner Silence of Ellis ‘Monk’ Baxter

by Redactie Fernweh Magazine · nov 5, 2021

Er zijn kunstenaars die je ziet. En er zijn kunstenaars die je hoort. Ellis ‘Monk’ Baxter behoort tot geen van beide. Hij is een verschijning die voelt als een echo van iets dat je dacht vergeten te zijn. Een mistflard in zwart-wit. Een jazz-akkoord in mineur dat na blijft ijlen terwijl de kamer allang weer stil is.

Baxter werd in 1973 geboren in de buurt van Savannah, Georgia, als kind van een trompettist en een bibliothecaresse. Zijn jeugd verliep tussen de platenkast van zijn vader en de verzonken fauteuil in de leeszaal van zijn moeder. In zijn tienerjaren stond hij bekend als pianowonder. Hij speelde Thelonious Monk in lokale clubs nog voor hij legaal naar binnen mocht. Vandaar ook de bijnaam: Monk.

Ellis 'Monk' Baxter - Meditations

Inner Landscape Series No. 8 — Mist in A Minor | Ellis ‘Monk’ Baxter

In de jaren ’90 leek hij klaar voor een grote muzikale carrière. Hij speelde met sessiemuzikanten in Chicago, New Orleans en New York, tot hij abrupt verdween. Geen contract, geen debuutplaat. In plaats daarvan een hut, letterlijk, ergens in de Catskills. Daar begon hij, naar eigen zeggen, te schilderen “wat hij zag als hij zijn ogen sloot”.

Zijn werk kreeg al snel een naam: Inner Landscapes. Het zijn geen landschappen in de klassieke zin. Geen bomen, geen huizen, geen mensen. Alleen schaduwen. Licht dat zich herinnert hoe het ooit op een oppervlak viel. Rimpels in ruimte. Ruis. De rand van een herinnering.

Volgens overlevering (en een enkele polaroid) reisde Baxter op zijn dertigste door het Amerikaanse zuidwesten in goederenwagons. Hij speelde piano (en soms orgel) in verlaten kerken, sliep in lege bioscopen, en verloor bijna zijn pink toen een wagondeur onverwacht dichtklapte. “That’s the one I wrote all my left-hand chords with,” zei hij daarover. Later leerde hij spelen zonder die vinger te gebruiken, om die gebeurtenis als het ware te vieren – het behouden van zijn pink – en te schilderen met zijn linkerhand.

Een van de meest raadselachtige episodes in zijn leven is zijn vermeende ontmoeting met prinses Anandita Singh van Jaipur, in 1998. Hij zou haar ontmoet hebben tijdens een verblijf in een kunstenaarskolonie in Rishikesh. “She told me I carried silence like a garment,” zei hij later. De mythe gaat dat ze een cobra in haar kamer hield, het beest zou op een avond naast hem in slaap zijn gevallen, terwijl hij een schets maakte op rijstpapier. Of het waar is? Geen idee. Maar dat is precies hoe zijn werk voelt.

Sindsdien is Ellis ‘Monk’ Baxter sporadisch opgedoken met solo-exposities, steeds op onverwachte plekken: een voormalig postkantoor in Porto, een drijvende galerie in Kyoto, een verlaten benzinestation in Arizona. Hij weigert tentoonstellingen in grote musea “omdat stilte daar geen kans krijgt om te ademen”.

Zijn werk heeft inmiddels cultstatus. In een tijd waarin alles schreeuwt, fluistert Baxter. Zijn schilderijen zijn geen beelden, maar ruimten waarin herinnering kan bezinken.

Zijn recentste werk, Inner Landscape No. 8 — Mist in A Minor, is exemplarisch. Een grijsschimmige topografie die evenzeer over het binnenste als over het buitenste lijkt te gaan. Alsof het landschap luistert en spreekt, opent en sluit, tegelijk.

In de afgelopen jaren is “Monk” steeds meer geworden dan een bijnaam. Baxter lijkt een soort monastieke rol te zijn gaan belichamen, niet in religieuze zin, maar als iemand die radicaal aanwezig is in afwezigheid. Hij spreekt zelden in het openbaar. Maar wie hem hoort, zegt altijd hetzelfde: er valt iets stil.

In een zeldzaam interview met kunstcriticus Lillian Rhys (“Between Forms”) zegt zij: “Baxter schildert geen beelden, hij opent stiltes. Zijn doeken zijn geen weergaven, maar ademhalingen van ruimte zelf. Hij is een monnik zonder leer, een tijdreiziger zonder kaart.”

Ook Tyler Watts, frontman van het noir-ambient collectief Neon Gods and The Last Rites Strippers, noemt hem een inspiratiebron. “We gebruiken zijn werk soms backstage. Je kijkt er niet naar — het zuigt je naar binnen. Alsof hij iets schildert dat je altijd al wist maar nooit kon zeggen.”

Opvallend is ook zijn korte, naamloze verschijning in Wong Kar-Wai’s film 2047. Wong en Baxter zouden elkaar ontmoet hebben in de jaren nul, toen de regisseur in New York werkte aan een experimenteel filmproject dat nooit voltooid werd. Baxter komt in de film voor als een zwijgende man in een witte jas die langzaam door een verlaten metrostation loopt, met een bladmuziekrol onder zijn arm. Het is slechts een halve minuut, maar fans herkennen het onmiddellijk.

Wie Baxter wil volgen, doet er goed aan om het internet vooral niet te raadplegen. Zijn Instagram bestaat niet. Zijn website is een wit scherm. En zijn agent neemt alleen post per brief in ontvangst. Maar als je goed kijkt, kom je hem misschien ooit tegen. Niet op Art Basel. Wel in een stoffige jazzbar in Lissabon of Havana. Of op een bankje in een oud treinstation, waar hij met gesloten ogen de regendruppels telt.

— Fernweh Magazine

Categorie: Beeldende kunst, Cultuur, diversen

De foutste platenhoezen ooit?

De foutste platenhoezen ooit?

by J. Stevens · nov 21, 2020

Wij zochten én vonden voor jou de foutste platenhoezen ooit gemaakt. Talloze platenwinkels, platenbeurzen, rommelmarkten en veilingen struinden we voor je af, zodat jij het zelf niet hoeft te doen. Het resultaat mag er zijn. Een glimlach of puur afgrijzen valt haast niet te onderdrukken.

Opvallend zijn de bijdragen van Gggggristelijke muziekmakers. Hun esthetiek is in ieder geval vaak verre van goddelijk… Om nog maar te zwijgen over de albumtitels. Sommigen zijn ronduit verontrustend…!

Ook vonden wij enkele Nederlandse huiveringwekkende exemplaren, zoals van Zwarte Lola. Die zijn soms zo fout dat ze op een vreemde manier juist weer aantrekkelijk worden. De albumtitels doen ook hier weer je haren ten berge rijzen. O ja en wát te denken van de albumhoes van alleen al een Stevie Stiletto? Woorden schieten tekort! Zijn we platenhoezen vergeten die echt in deze verzameling opgenomen moeten worden? Welke albums ‘raken’ je het meest? Laat het ons weten in de commentaren!

Categorie: Cultuur, diversen, Muziek

September

September

by J. Stevens · aug 30, 2020

Het wordt weer september. En wellicht kan alleen muziek over september spreken. Misschien wel onderstaande muziek. De zomer gaat, de herfst komt… Laat je meevoeren op de bijzondere, tot mijmering stemmende klanken van de ‘September Tapes’ van Twincities.



TRACKLIJST:

1. Studies Of A Small Island 04:14


2. In The Light Of The Carolina Hills 03:04


3. Harbor:hush 02:02


4. Harbor: hums 05:41


Over ‘September Tapes’

‘September Tapes’ is een reeks tedere, gebroken en ‘beschadigde’ stukken die de grens bewandelen tussen de afnemende warmte van de zomer en het begin van de winter. Het moment dat bladeren hun herfstkleuren aannemen.

De vier nummers op deze EP, zijn samengesteld door Fletcher McDermott in samenwerking met Jesse Asch. Beide artiesten komen uit Long Island, New York en hebben de afgelopen drie en een half jaar samen veel opnames gemaakt. Normaal gesproken is Twincities het soloproject van Fletcher, maar voor deze EP heeft hij samengewerkt met Jesse, die de gitaarstukken leverde die de ruggengraat van dit gezamenlijke oeuvre vormden.

Het typische Twincities-geluid wordt gemaakt met behulp van zelfgemaakte samples of opnames, zoals geluiden van een akoestisch of elektronisch instrument. Deze worden vervolgens uitgebreid tot geluidsepisodes door loops in lagen op te bouwen en opnieuw te versterken met externe analoge studioapparatuur zoals een 50 jaar oude buizenversterker of te bewerken met elektronische apparatuur zoals loopers, pedalen en laptopmanipulatie.

Fletcher heeft onder de naam Twincities eerder muziek uitgebracht op labels als: Eilean, Game Of Life, Future Recordings en eind 2014 heeft hij een album op het label Unknown Tone van Mark Kuykendall uitgebracht.

Credits

Releasedatum: 1 oktober 2014. Muziek uitgevoerd door:

  • Fletcher McDermott – toetsen, elektronica, productie
  • Jesse Asch – gitaar, extra toetsen

Thuis opgenomen en gemixt door Fletcher McDermott, september 2014

Cover artwork door: Jesse Asch

Meer info: twincitiesny.bandcamp.com /// www.facebook.com/twincities666


  • Coverfoto Fernweh Magazine: [Copyright] Thurman ‘Sparky’ Maddox
  • Bron: https://audiogourmet.bandcamp.com/album/september-tapes

ALS JE HET BOVENSTAANDE INTERESSANT VOND, DAN VIND JE WAARSCHIJNLIJK OOK INTERESSANT:

Helaas, helaas, helaas, de zomer ging

Categorie: Cultuur, diversen, Muziek

Stilstaan bij stilte

Stilstaan bij stilte

by J. Stevens · mei 1, 2020

Tijdens deze Corona-crisis ervaren mensen meer stilte dan ooit. De straten liggen er verlaten bij vanwege de ‘intelligente lockdown‘ en we oefenen ons in niet-doen. Tijd om eens wat meer aandacht te besteden aan stilte. Want de ene stilte is de andere niet, zo zal blijken..!

Paul Goodman

Paul Goodman (1911–1972) was een Amerikaans romanschrijver, dichter, toneelschrijver, filosoof, rebel en psychiater. Hij wordt ook wel ‘De meest invloedrijke man waar je nooit van gehoord hebt’, genoemd. Deze intellectueel, vooral bekend om zijn sociale kritiek (o.m. op het Amerikaanse onderwijssysteem) in de roerige jaren Zestig van de vorige eeuw, schreef ook het inmiddels wat moeilijk te verkrijgen boek Speaking and Language – Defence of Poetry.

In dat boek hekelt Goodman de heersende academische, gestructureerde benaderingen in de linguïstiek. Volgens hem vermindert hierdoor juist de rol van creativiteit en spontaniteit in het dagelijkse vertoog en zelfs in de menselijke natuur. Maar daar gaat het hier nu even niet om

In zijn boek beschrijft hij ook iets waar wij nu, tijdens deze Corona-pandemie, mogelijk iets aan kunnen hebben. Zoals gezegd, is de ene stilte de andere niet. Dat blijkt wel uit deze passage van Goodman waarin hij negen soorten stilte onderscheidt en als volgt beschrijft:

Not speaking and speaking are both human ways of being in the world, and there are kinds and grades of each. There is the dumb silence of slumber or apathy; the sober silence that goes with a solemn animal face; the fertile silence of awareness, pasturing the soul, whence emerge new thoughts; the alive silence of alert perception, ready to say, “This… this…”; the musical silence that accompanies absorbed activity; the silence of listening to another speak, catching the drift and helping him be clear; the noisy silence of resentment and self-recrimination, loud and subvocal speech but sullen to say it; baffled silence; the silence of peaceful accord with other persons or communion with the cosmos.”

In onderstaande fraaie opname van het Amerikaanse radioprogramma ‘Stylus’ van radiostation WBUR uit Boston, leest de Britse literatuurcriticus en poëzie-kenner Christopher Ricks bovenstaande tekst ofwel deze ‘anatomie van stilte’ van Goodman voor in een mooi diep klinkende stem:

Als we de tekst nog eens uiteen rafelen dan worden de vormen van stiltes nog duidelijker (vertaald in het Nederlands):

Goodman begint met: “Niet spreken en spreken zijn beide menselijke manieren om in de wereld te zijn, en er zijn soorten en graden van elk.” Hij vervolgt dan:

  1. Er is de stomme stilte van sluimer of apathie;
  2. de nuchtere stilte die hoort bij een plechtig dierlijk gezicht;
  3. de vruchtbare stilte van gewaarzijn, de begrazing van de ziel, waaruit nieuwe gedachten opkomen;
  4. de levende stilte van alerte waarneming, klaar om te zeggen: “Dit … dit …”;
  5. de muzikale stilte die geabsorbeerde activiteit begeleidt;
  6. de stilte van het luisteren naar een ander die spreekt, de strekking ervan begrijpen en hem helpen duidelijk te zijn;
  7. de lawaaierige stilte van wrok en zelfverwijt, luide en subvocale spraak maar te nors om het te zeggen;
  8. verbijsterde stilte;
  9. de stilte van vreedzame overeenstemming met andere personen of gemeenschap met de kosmos. ‘

De vraag is nu wel: was Paul Goodman uitputtend in zijn indeling van stiltes? Of kun jij nog wel meer vormen van stiltes onderscheiden? En welke stilte bevalt je het meest? Laat het ons graag weten! En tot dan: veel prettige stiltes toegewenst!

En als uitsmijter voor de mensen die nu echt geïnteresseerd zijn, zie hieronder de trailer van de documentaire Paul Goodman Changed My Life:


BRONNEN:

  • Paul Goodman, Speaking and Language: Defence of Poetry, Random House Ltd, 1971
  • Brainpickings.org [voorgelezen fragment]
  • Thurman ‘Sparky’ Maddox, Oostelijk Havengebied Amsterdam, 5 december 2019 [header foto]

Categorie: Artikelen & Interviews, Boeken

Lente: tijd voor het ‘Witte Goud’

Lente: tijd voor het ‘Witte Goud’

by J. Stevens · apr 6, 2020

Nu we zeeën van tijd hebben, door de Corona-pandemie, kunnen we eindelijk eens wat extra zorg besteden aan (wat we zoal) koken. Moeder Natuur schenkt ons in deze lenteperiode als vanouds het niet te versmaden ‘Witte Goud’, zoals witte asperges ook wel genoemd worden. Asparagus waren al bij de Romeinen geliefd vanwege hun ‘geneeskrachtige werking’. Combineer ze met het eveneens uit Limburg afkomstige vlees van het Livar-varken (een vleesvervanger kan ook!) en je hebt een culinaire verrassing die de lente zo mogelijk nog meer tot leven laat komen. In onderstaand recept wordt gewerkt met een Livar lendefilet. Dit is een lendefilet met een laagje spek erop. Dit laagje vet geeft extra veel smaak aan het vlees en is daardoor te gebruiken voor diverse culinaire toepassingen, waaronder onderstaande.

Livar: Limburgs kloostervarken

‘Livar varkens kunnen naar hartelust buiten rondscharrelen in de modder. Mocht het weer het niet toelaten, dan kunnen ze er zelf voor kiezen om de warmte op te zoeken van de stallen, waar ze kunnen rondstruinen door het warme stro. Ideale omstandigheden, waardoor ze zich geen minuut van de dag hoeven te vervelen en hun krul in de staart fijn behouden kan blijven.

Livar varkens

Sinds 2016 is de volledige keten van Livar gecertificeerd met het drie sterren Beter Leven keurmerk van de dierenbescherming. Dit is het hoogst haalbare predicaat op het gebied van dierenwelzijn.

De gehele dag kunnen de varkens genieten van vers stromend water en uitgebalanceerde voedingswaarden van diverse soorten granen, alles van Limburgse bodem.

Door de goede levensomstandigheden ervaren de varkens geen stress en kunnen ze vrij hun leven vormen op de boerderij en dat is te zien! Het intramusculaire vet van het vlees is samen met het regionale graan, de drager van de smaak.’ (Bron: https://www.werkenmetlivar.nl/onze-7-beloften)

Twee culinaire aspergerecepten

1. Aspergesoep met gepocheerd eitje

Ingrediënten (voor 10 personen)
  • 1500 gram witte asperges; 1,8 l kippenbouillon; 7,5 dl room
  • 10 eieren; 2,5 dl azijn; 1/2 bosje bieslook; versgemalen peper/zout.
Bereiding
  • Soep: Schil de asperges van de top naar beneden met een dunschiller. Snijd het houtachtige onderste stuk weg en snijd de asperge in stukjes. Kook deze in 10 tot 15 minuten goed gaar in de bouillon. Pureer de soep met een staafmixer. Haal de soep door een zeef en breng de soep weer tot aan het kookpunt en voeg al roerend de room toe. Breng op smaak met zout en peper.
  • Pocheer eitjes: Breng water en azijn aan de kook . Laat het water zachtjes koken. Breek een ei in een kopje en laat voorzichtig in het water glijden En laat 3 minuten pocheren Laat de eieren in een pan warm water glijden en warm houden tot gebruik.
Serveren
  • Serveer op elk bord de aspergesoep met een gepocheerd eitje en wat fijn gesneden bieslook.

 


2. Livar filet met kruidensaus, witte asperges en fijn gesneden groenten

Ingrediënten (voor 10 personen)
  • Saus: 2,5 sjalot; 30 gram bloem; 62,5 gram boter; 1,25 dl runderbouillon; 2,5 dl crème fraiche; 05 bosje kruiden (kervel, basilicum, bladpeterselie); 1,5 tl mierikswortel; witte wijn 1 dl; witte port 0,5 dl; limoen 1 stuk; honing 2 eetlepels; 40 witte asperges; 5 aardappels.
  • Groente: wortel 125 gram; knolselderij 125 gr; ui 100 gram; courgette 1 stuk.
  • Vlees: 1000 gr Livar filet; geklaarde boter; 5 el olijfolie; 2,5 el basilicumazijn; 1el honing.
Voorbereiding
  • Saus: Maak sjalotjes schoon en hak ze fijn. Fruit de sjalotjes aan in boter, voeg bloem toe en laat garen. Blus af met bouillon en de witte wijn. Voeg dan limoensap, crème fraiche, kruidenbosje en mierikswortel toe. Laat de kruiden op laag vuur in de saus trekken.
  • Asperge: Schil de asperge en blancheer ze (met zoute boter). Schil de aardappels en snij in plakken van 5 cm. Steek met een steker van 4 cm mooie tonnetjes en blancheer ze bijna gaar.
  • Groente: Maak de wortel, knolselderij en schoon. Snijd de groente brunoise – ook de courgette. Snipper de ui. Blancheer de wortel en knolselderij afzonderlijk beetgaar.
Bereidingswijze
  • Vlees: Bak de Livar filet in de geklaarde boter rondom bruin. Haal hem uit de pan. Kook de olijfolie, balsamicoazijn en de honing kort in. Besmeer het vlees hiermee. Gaar het vlees in een oven van 140 graden tot een kern temp van 52 graden.
  • Saus: Zeef de saus en breng op smaak met peper en zout, port en de honing.
  • Groente: Doe de groente samen in de pan verwarm ze goed en breng op smaak. Bak de aardappel tonnetjes zacht aan in niet te hete boter.
Serveren
  • Trancheer het vlees; 2 à 3 tranches per persoon.
  • Maak op een voorverwarmd bord een spiegeltje van de kruiden saus en leg daarop het vlees.
  • Leg er een quenelle van groente naast.
  • Leg er de asperges en het aardappeltonnetje bij.

Livar filet met kruidensaus, witte asperges en fijn gesneden groenten

 

En… geniet!

 



BRON BEIDE RECEPTEN & FOTO’S GERECHTEN:

Cuisine Culinaire Nederland, Afdeling Limburg, mei 2013

[www.cuisineculinairelimburg.nl /// www.cuisine-culinaire.nl]

 

N.B.

O ja, denk qua wijn aan een Pinot Blanc, een droge Weisburgunder of een niet-houtgelagerde Chardonnay. Een Pinot Grigio of Pinot Gris kan ook. En probeer asperges eens met een Gewürztraminer als je je asperges echt eens heel anders – haast exotisch – wil ervaren. Ook een licht tintelende Vinho Verde is mogelijk als je eens iets anders wenst!

Je kan, gezien het aanwezige Livar varken, bij ‘2’ ook kiezen voor een lichte, zachte rode wijn. Maar let op: hou het licht qua tannines omdat zwavelverbindingen in asperges daarmee niet goed combineren. En géén houtopvoeding want een wijn met een te dominante houtopvoeding botst met het oxaalzuur in asperges en dat drukt de wijn anders compleet weg.

Categorie: Cultuur, Eten & drinken

Stilstand door corona als bron van geluk

Stilstand door corona als bron van geluk

by J. Stevens · mrt 26, 2020

Juist het tot stilstand komen van het maatschappelijk leven vanwege de corona-pandemie, biedt ons misschien – geheel onverwacht – de juiste omstandigheid voor zoiets als… GELUK! In onderstaande geciteerde passage uit het essay van Arnon Grunberg: Het wonder van de stilstand. Het existentialisme van Le conseguenze dell’amore, legt de schrijver uit hoe dat mogelijk is:


Ordnung muss sein is geen typisch Duitse aberratie, maar een menselijk noodzakelijkheid. En die orde vereist een zekere onveranderlijkheid. Regelmaat is vertrouwen op stilstand. De vrijheid mag lonken, maar liefst niet de hele dag. Eigenlijk zo min mogelijk, wanneer zij uitsluitend tijdens de grote vakantie lonkt, is het al zwaar genoeg. De landerigheid die zo typisch is voor de vakantie, is weinig anders dan de vrijheid die werd afgewezen omdat het te warm was voor zoveel inspanning. Boven de 25 graden zou men vrijheid moeten afschaffen.

Goed, het leven is een ritueel. De vrijheid lonkt tijdens de grote vakantie, maar goddank is die zomer snel weer voorbij en kan de bestrijding van de anarchie traditiegetrouw met voortvarendheid ter hand worden genomen. Waar je dan op uitkomt is het wonder van de stilstand.

     Nu heeft stilstand in onze contreien om allerlei redenen een negatieve bijklank. In beweging moet het leven zijn. En de mens dus ook. Werken moet hij, en als hij klaar is met werken moet hij sporten, want werken betekent achter een bureau zitten en dat is zoals bekend ongezond. Stilstand is achteruitgang. Stilstand is onproductief. Stilstand is de dood.

     Ooit hechtte de aristocratie aan deze of gene vorm van stilstand, mede dankzij het door elkaar husselen van de standen, de vrijheid lonkte weer eens, werd productiviteit een moreel imperatief. Stilstand werd de vijand van de economie en daarmee de vijand van de mens. Hoe eigenaardig. Want het jagen op geluk is toch weinig anders dan het jagen op stilstand.

     Het geluk staat stil, zoveel is zeker. Het bed hoeft niet meer verlaten te worden, eindelijk vallen laken en wereld samen. De dienstmaagd verschijnt met de pannenkoeken, de po wordt geleegd, zelfs het weer is gestremd. ‘De ware paradijzen zijn de paradijzen die je hebt verloren,’ schreef Marcel Proust.

    Geluk is de toestand waarin je het verlorene nog even om je heen hebt. Je hebt het al verloren, maar het is er nog even. Het is nog niet weggehaald. Daarom is stilstand ook zo cruciaal voor het geluk. Elke beweging brengt de machine van het verlies op gang. En als die machine eenmaal op gang is gebracht, dan is er geen houden meer aan. Maar tegelijkertijd moet het paradijs om als zodanig herkend te kunnen worden al verloren zijn. Pas op het moment dat je het verliest, herken je het: sodeju, dat was het paradijs.

     Uitzicht op het eigen verlies dat nog net aaibaar is. Zoiets zal ik me dan maar voorstellen bij geluk en nu wordt pijnlijk duidelijk hoe hopeloos het najagen van dat geluk is. Waar iets nagejaagd wordt, verdwijnt de stilstand. Het najagen brengt onherroepelijk de machine van het verlies op gang.


BRONNEN
Citaat

Arnon Grunberg, Het wonder van de stilstand. Het existentialisme van Le conseguenze dell’amore, Nijgh & Van Ditmar, Amsterdam, 2013. (Dit essay maakt ook deel uit van de bundeling ‘Buster Keaton lacht nooit. Arnon Grunberg over film).

Foto

Thurman ‘Sparky’ Maddox 2020. Geplaatst met zijn vriendelijke toestemming.

Categorie: artikelen derden, Boeken, Cultuur, Filosofie

  • Pagina 1
  • Pagina 2
  • Pagina 3
  • Interim pagina's zijn weggelaten …
  • Pagina 20
  • Ga naar Volgende pagina »

Copyright © 2025 Fernweh Magazine · Log in

  • Home
  • Winkel
  • Winkelmand
  • Mijn account
  • Inschrijven voor de nieuwsbrief