De geniale gekte van Glenn Gould
Het leven van de Canadese pianist Glenn Gould is met mythes omgeven. De geniale Bachvertolker is geliefd, gevat en grappig, maar is door zijn excentrieke persoonlijkheid niet makkelijk voor zichzelf en zijn omgeving. Deze documentaire geeft via uniek privé-archief, vrienden en oud-geliefden een intieme inkijk in zijn leven en onderzoekt de mythes rond zijn genie en zijn gekte.
TV-tip:
Morgenavond (Vrijdag 25 Juni 2010)
in: Het uur van de Wolf (NPS)
23:28 – 00:20 uur
Bron: https://www.nps.nl/page/programma/238/het-uur-van-de-wolf
Zie hier alvast de promo van de uitzending:
Glenn Gould vermeed elke vorm van aanraking. Hij gaf dus geen hand als groet. Natuurlijk was hij als pianist bezorgd om zijn handen: hij wilde ze natuurlijk niet blesseren maar hij was ook vrij paranoïde als het ging om zijn gezondheid of om het oplopen van allerlei infecties van vreemden. Waarschijnlijk hield hij er ook niet zo van aangeraakt te worden. Het was een complexe man. Ook staat hij er om bekend dat hij ‘meezong’ terwijl hij piano speelde (hier een site die daar de draak mee steekt: https://www.unpronounceable.com/gould/ ).
Op veel platen van hem kun je zijn gezang horen, bijvoorbeeld op zijn ongeëvenaarde uitvoeringen van de Goldberg Variaties van Bach (de CD van een in zijn jonge jaren uitgevoerde versie en een van de op latere leeftijd nogmaals opgenomen variaties waarop het gezang af en toe duidelijk hoorbaar is). Gould is overigens niet het enige pianogenie dat meezingt. Ook de zeer door mij bewonderde Keith Jarrett maakt allerlei rare geluiden terwijl hij speelt (echt zingen kan je het eigenlijk niet noemen). Veel luisterplezier!
Geef een reactie