Albumtips week Nr. 24 | 2016
Het is weer zover. Ons wekelijkse albumtiplijstje is er weer. Volg onze wekelijks ververste albumtiplijst hier op Spotify en ontdek wekelijks, op een makkelijke manier, de interessantste nieuwe muziek, van nieuwe en bekende artiesten – dwars door vrijwel alle muziekgenres.
- Pearly Clouds – Pearly Clouds
- Eli ‘Paperboy’ Reed – My Way Home
- Melanie De Biasio – Blackened Cities
- Band Of Horses – Why Are You OK
- Kraak & Smaak – Juicy Fruit
BONUSTIP: Spain – Carolina
1. Pearly Clouds – Pearly Clouds
Gary Lucas is ‘alleen maar’ al genomineerd voor een Grammy, genoemd als een van de beste gitaristen op aarde, voormalig samenwerkingspartner van Jeff Buckley (en heeft en passant meegeschreven aan Buckley’s beste liedje), heeft opgetreden en gecomponeerd met Nick Cave en Patti Smith, muzikale eer betoond aan Herzog & Tarr en is lid geweest van de Beefheart Magic Band. En hij heeft ‘slechts’ drie (!) platen gepland staan die dit jaar uitgebracht worden…!
“Comprehending the man’s picking, plucking, plans and back catalogue is a breathtaking undertaking. But most impressive is the unrelenting quality of his many projects. This album, an exquisitely unreal Hungarian heartland of the New York imagination, is no exception. He has joined up with the naturally ethereal and yet tradition-centred vocals of Eniko Szabo and the endlessly experimental jazz stylings of saxophonist Toni Deszo, to produce a record of spiritual longing and timeless musical expansiveness. It is possible that many will be offended by the deceptive simplicity of the task and the many liberties taken. Others will be transported. These are traditional songs —from Kalotaszeg, in particular —that every Hungarian singer seems to have attempted at least once. This accruing of interpretations is chipped away at here, and replaced with mystery, placing Deszo’s saxophones in a multi-layered world of his own invention. Throughout, Deszo replicates a hot Hungarian folk ensemble and a contemporary prog rock band with apparent unlimited licence. His contributions are eerie and unearthly, narrative-shaping improvisations or an extended shimmer of fragile life against a big sky. The electronica is primal and sharp, and Lucas’s ideas are substantial around the damaged purity of the vocals. And the songs, so often heard in more reverent settings, suggest a kind of geographical séance, still holy, for the rural Hungary I know and its severe but strangely beautiful landscape. Bindweed blowing through the small village ennui.
There has been hopeful talk of live dates in the UK. Last August they premiered much of this material at Budapest’s famously sweltering and dusty Sziget festival, at one o’clock in the morning. One cannot imagine a fitter place or time in which to experience this big music than during a witching hour in the heat of a Central European high summer on a dusty island in the middle of a Danube in disguise.” Recensie: J. Pheby (www.acrobatmusic.net)
2. Eli -Paperboy- Reed – My Way Home
Met een eigen beheer album en twee goed ontvangen Soul/Rhythm ’n Blues LP’s leek de toekomst voor Eli Reed een zonnige. Totdat hij in 2014 met Nights Like This een onbegrijpelijke knieval voor de commercie maakte, die wegens allerlei perikelen ook nog eens commercieel een totale mislukking werd. Hij trok zich gedesillusioneerd terug in Harlem om als gospelzang-coach voor de plaatselijke jeugd te gaan werken. En, Ladies and Gentlemen, houdt u vast voor een comeback van jewelste. [hieronder een live registratie van ‘My Way Home’ dat – in de studioversie – ook op zijn nieuwe album staat:]
Vanaf opener Hold Out vliegt dit album van hoogtepunt naar hoogtepunt, een boven zichzelf uitstijgende Reed constant op de voorgrond, begeleidt door de meest waanzinnige Gospel koortjes, die hem ternauwernood maar bij kunnen benen. Fenomenale soul riffs, opgenomen, naar de sound te beoordelen, in een state-of-the-art studio anno 1950, waar de meters regelmatig hoorbaar in het rood vliegen. De classic- soul liefhebber heeft dit jaar weinig te klagen met Charles Bradley, Beans & Fatback, Michelle David, maar deze nieuwe Eli ‘Paperboy’ Reed is een genre klassieker, welke slechts zelden langskomt. Recensie J. Vreugdenhil
3. Melanie De Biasio – Blackened Cities
De Belgische zangeres Melanie de Biasio imponeerde ruim twee jaar geleden met het prachtige No Deal. De plaat laveerde op het snijvlak van jazz, soul, psychedelica en triphop en de fascinerende stem van de zangeres uit Charleroi riep associaties op met grootheden als Beth Gibbons, Shirley Bassey, Nina Simone en Billie Holiday. Op opvolger Blackened Cities kiest Melanie de Biasio zeker niet voor de makkelijkste weg. De plaat bevat slechts één track van maar liefst 25 minuten. Het is een track vol jazzy improvisaties en zoveel verrassende wendingen dat het je soms duizelt. De muzikanten krijgen alle ruimte, maar natuurlijk is er de unieke stem van Melanie de Biasio, die ook dit keer betovert. Een bijzonder gewaagde en intrigerende plaat.
4. Band Of Horses – Why Are You OK
Wachten wordt beloond. En hoe. Na de fantastische plaat Mirage Rock uit 2012 is er nu Why Are You OK. Een titel die we te danken hebben aan de zoon van Ben Bridwell die per ongeluk een e-mail verstuurde aan zijn leraar met deze woorden in de tekst. Als we de titel van dit album om zouden moeten vormen in een reflectieve vraag, dan zou het antwoord vrij simpel zijn: because Band Of Horses brought out a new album so we are more than OK now. De in Seattle gevormde band, die we mogen afkorten als Horses, heeft het weer voor elkaar gekregen om een fijne collectie van nummers te produceren. Hoewel voorgaande albums vaak werden opgenomen in verlate boshutten of huizen aan het strand zo werd dit album in de studio voltooid. Twaalf tracks die er voor zorgen dat je gedurende 50 minuten de muzikale bevestiging krijgt dat deze Amerikanen er voor zorgen dat je je door hen zo OK voelt. Het is iets nieuws dat we horen maar herkennen ook zeker (en gelukkig) de blueprint van ouder werk. Frontman Ben Bridwell werkte tijdens de nachtelijke uren door aan zijn album om zo overdag te kunnen meeten met voormalig Columbia Records en collaborator van onder andere Johnny Cash, Rick Rubin. Samen met Rubin en producer Jason Lytle, die we kennen van de indie band Grandaddy, kwam deze plaat tot stand die het meer dan waard is om op repeat te worden gezet. Recensie: L. Rettenwander
5. Kraak & Smaak – Juicy Fruit
In de week dat Crack & Smacks nogal dansvloergerichte nieuwe (tweede) single met Mayer Hawthorne I Don’t Know Why Radio 2 Topsong is, hadden wij het voorrecht alvast het gehele frisse album voor te proeven, terwijl de ook al zo onontkoombare eerste single My Mind’s Made Up nog volop op de radio is. En vast niet alleen in ons en dus ook hun eigen land, want in de UK (Radio 1) en Los Angeles (KCRW) zijn ze ook al fan sinds het debuut Boogie Angst in 2005, dat als breakbeat is omschreven, een woord dat bij alle volgende, almaar weergalozer wordende waanzinnig soulvolle, electronische jazzy discofunk bevattende geluidscollages met sterke songstructuur inderdaad niet weg te denken is. Mooie bonus: dit hoogst unieke Leidense trio beoefent een soort eenmansgenre dat via de featurings bij elk nieuw album weer een hip en handzaam overzicht levert van de who’s who in het vaak wat onoverzichtelijke danslandschap. Juicy Fruit, Kraak & Smaak’s vijfde visitekaartje, is succulent en kleurrijk als de hoes en zal oude fans verheugen en nieuwkomers met stomheid slaan over zoveel muzikale kennis en originaliteit. Mooi weer is slechts bijzaak: de zomer van 2016 komt uit je speakers! Recensie A. Jonker
BONUSTIP: Spain – Carolina
Recensie zie: hier. [link opent in nieuw tabblad / venster]
Geef een antwoord