Deze week kwamen er weinig (interessante) albums uit. Vandaar dat we deze week in enkele gevallen eindelijk de kans hadden om alsnog albums aan te bevelen die we eerder zijn vergeten te melden maar die zeer de moeite van het beluisteren waard zijn (maar niet persé deze week hun releasedatum kenden). Nieuwsgierig naar onze tips? Luister onderaan via de Spotify-speler of via onze Spotify-playlist.
Albumtips week Nr. 31 | 2016
1. Fantastic Negrito – Last days of Oakland
2. Chance The Rapper – Coloring Book
3. Melt Yourself Down – Last Evenings On Earth
4. Ma Spaventi – Isola Sommersa
5. Richard Bona – Heritage
BONUSTIP
- Rival Sons – Hollow Bones
1. Fantastic Negrito – Last days of Oakland
Donkere roots en blues met een punk attitude. Fantastic Negrito (echte naam Xavier Dphrepaulezz) liet zich inspireren door blueslegendes als Leadbelly, R.L. Burnside en Skip Woods en geeft er zijn eigen draai aan met een geluid dat regelmatig tegen The Heavy en Alabama Shakes aanschurkt. Dat op zich is al een compliment.
Dphrepaulezz heeft al een heel leven als veelzijdig muzikant achter de rug wanneer hij begin deze eeuw verzeild raakt in een gewapende overval en een aantal jaar later bijna verongelukt. Na vier weken in coma gelegen vertrekt hij naar Oakland met de intentie zijn muzikale leven achter zich te laten, om na de geboorte van zijn zoon ineens over te lopen van inspiratie. Enjoy!
CONCERTTIP: Op zondag 4 september 2016 treedt Fantastic Negrito op in Paradiso – Kleine Zaal. Adres: Weteringschans 6-8, 1017 SG, Amsterdam. Tel. 020-6264521. Web: www.paradiso.nl/
2. Chance The Rapper – Coloring Book
Waar is Hiphop gebleven in de Fernweh Albumtips? Terechte vraag. Vandaar dat we maar meteen in huis vallen met een plaat de al in mei 2016 uitkwam en die toen meteen in onze tiplijst terecht had moeten komen maar die we toen ten onrechte over het hoofd zagen. Rolling Stone schrijft:
“Coloring Book is the richest hip hop album of 2016 so far. Gospel choirs are the backbone of the LP, rocketing skyward in the background the same way soul samples did on Kanye records, James Brown breaks did on Public Enemy records or disco interpolations did in the Sugar Hill catalog. Reaching back to the very beginning of black music in America, Chance recontextualizes one of the most enduring African-American art forms for 2016’s most urgent one.”
Niet gek natuurlijk als je in een land woont waar je zomaar doodgeschoten kan worden door de politie vanwege het feit dat je geboren werd met een relatief donkere huidskleur, als je uit een land komt waar volksmenner Trump tegen vreemdelingen is en een land waar de KKK werd opgericht en je je realiseert dat jouw voorouders ooit slaven waren, jij door de heersende klasse gezien wordt als vreemdeling en jij het object van haat bent van die KKK. Dan ga je je juist nu verdiepen in je geschiedenis. ‘Hoe verhoud ík me tot dit geheel?’ Dan kom je bij gospel terecht, bij juke joints, bij jazz, bij hiphop. Dan emancipeer je jezelf door je niet aan een labelbaas te onderwerpen maar onafhankelijk je mixtapes en nu dus je plaat uit te brengen. Pitchfork start zijn recensie met: “Chance the Rapper’s Coloring Book is one of the strongest rap albums released this year, an uplifting mix of spiritual and grounded that even an atheist can catch the Spirit to.” Luister zelf naar zijn teksten. Hij beantwoordt de denkbeeldig gestelde vraag zelf met het treffende antwoord: ‘Music is all we got’. En met deze muziek is dat een enorme rijkdom.
Niet voor niks eindigt de recensie van Pitchfork, vol bewondering, daarom als volgt:
When music comes like this—personal and panoramic, full of conversations with God, defying hip-hop norms while respecting them, proving that the genre can still dig deeper into its roots—it needs to be contextualized as what it is. This is an ultralight beam; it’s a God dream.”
CONCERTTIP: Donderdag 17 November 2016 treedt Chance The Rapper op in 013 te Tilburg. Adres: Veemarktstraat 44, 5038 CV, Tilburg. Tel. 013 4609500. Web: www.013.nl/
[Recensie: J. Stevens | Fernweh Magazine]
3. Melt Yourself Down – Last Evenings On Earth
Apocalyptisch tweede album van het Britse Melt Yourself Down. Met hun eerste album schudden ze het DNA van de post-punk exotica flink door elkaar. Met evangelische overtuiging en hardnekkig doorzettingsvermogen stripte Melt Yourself Down alle elementen uit het psychedelische punk-funk-jazz-avant-garde skelet. Dat klonk bij vlagen als een jeukerige versie van Pigbag meets Can terwijl Captain Beefheart irritant op de deur blijft bonken.
Verwacht op ‘Last Evenings On Earth’ geen structuurloze power-shit, maar eerder een avontuurlijke trans-internationale smeltkroes waar de onderaardse ritmes van het grote stadsleven de sfeer bepalen. Pitchfork over hun debuut:
A bazaar sax smackdown that has an iron in every furnace of global psychedelica, smelted into a structure of tungsten strength.”
4. Ma Spaventi – Isola Sommersa
De afgelopen 5 jaar kwamen er al verschillende EP’s uit op M>O>S Recordings (en trouwens op Slow Motion, Secretsundaze, Pizzico Records en Cos_Mos) en nu, een jaar nadat hij debuteerde met het album ‘Viaggi’, komt de Amsterdamse Italiaan Marco Antonio Spaventi terug met zijn tweede langspeler. Een hang naar old school house is hoorbaar maar dan hedendaags vertaald. Dat het kompas gericht blijft op Chicago en Detroit is moeilijk te missen. Dit is geen muziek van levenloze machines maar vooral van het kloppende, soms bloedende hart dat in de deep house huist, kundig tot volle wasdom gekneed door een electronica-magiër met een hele eigen sound. Het gaat hier om muziek voor je koptelefoon, ‘luisterhouse’ weliswaar deep, heel deep, die in onze inschatting beter tot zijn recht komt in de huiskamer dan in de clubs, hoewel een aantal tracks daar wel de uitzondering op vormen die de regel bevestigen. Hieronder een albumsampler die je snel een dwarsdoorsnede van het album biedt.
We horen stevige grooves, stemmingen die een gevoel van nostalgie en mineur en mistvlagen vol herinneringen oproepen. Warme toegankelijke grooves klinken op ‘Tape Noodles’ , ambient toont zich in de vorm van ‘Undisclosed’ en serene synths vol schoonheid in ‘Titanic Moments.’ ‘Simple Mind’ bewijst, in de woorden van label Delsin Records dat deze artiest in staat is om oprechte gevoelens van innerlijke reflectie te tonen net als rauwe lijfelijk voelbare drumlijnen. Met ‘Best Regards’ wordt het tempo loom teruggeschroeft naar ontspan- en ontsnapmodus van cosmic house die uitbarst in een soepele acid track. [J. Stevens | Fernweh]
5. Richard Bona – Heritage
Heritage is Richard Bona’s eerste album in Afro-Cubaanse muziekstijl. De veelzijdige jazzbassist en vocalist van Kameroense afkomst geeft zijn originele en inspirerende visie op de muziek van de Afrikaanse slaven in Cuba. Bona’s fluwelen zangstem, vaak meerstemmig gedubd, en zijn meesterlijk spel op bas of gitaar wordt op Caribisch-swingende wijze aangevuld door zijn band Mandekan Cubano. Deze bestaat uit Osmany Paredes (piano), Rey Alejandre (trombone), Dennis Hernandez (trompet) en de percussionisten Luisito Quintero en Roberto Quintero. Helaas bevat het cd-boekje geen vertalingen van Bona’s in zijn eigen taal gezongen liedteksten. Maar Bona’s bijzondere fusion met Afro-Cubaanse invloeden, rijk aan variërende klanken en ritmes, weet de luisteraar blijvend te boeien. Zonnig stralende, hartverwarmende muziek! (SvdP)
BONUSTIP
- Rival Sons – Hollow Bones
Fernweh Magazine Albumtips Top 5 is hier te beluisteren op #Spotify:
(nr. 1 in de playlist hieronder overslaan – is een bug)
Geef een antwoord