Albumtips week Nr. 47 | 2016
- A Tribe Called Quest – We Got It From Here… Thank You 4 Your Service
- John Beltran – Everything At Once
- Donny McCaslin – Beyond Now
- Alex Izenberg – Harlequin [=debuutplaat!]
- Brigid Mae Power – Brigid Mae Power [=debuutplaat!]
BONUSTIPS:
- Scott Matthew – Life Is Long
- Solange – A Seat At The Table
1. A Tribe Called Quest – We Got It From Here.. Thank You 4 Your Service
Begin jaren negentig kreeg de hiphop een andere invalshoek dankzij De La Soul, Jungle Brothers en vooral A Tribe Called Quest. Haaks staande op de in zwang zijnde gangstarap maakte de groep gebruik van jazzsamples en in hun teksten waren ze ongewoon positief. In 1998 kregen de heren ruzie en stopte de band. Phife Dawg werd echter ziek en dat bracht de heren onlangs weer nader tot elkaar. Gedrieën werd nieuw werk opgenomen totdat het noodlot toesloeg en Phife in maart 2016 overleed. We Got It From Here blijkt echter niets minder dan een meesterwerk te zijn. Alle tracks zijn erg sterk en ook de bijdrages van de gasten – vooral Busta Rhymes is veelvuldig aanwezig – maken van dit slotakkoord een heuse hiphop classic die nog wel even zal nadreunen. [Recensie: B. Dijkman]
2. John Beltran – Everything At Once
De officiële releasedatum van dit album is gepland op 28 november 2016 maar we konden niet wachten. Dit is wat Detroit-minded top DJ’s en producers uit de hele wereld over hem schrijven, naar aanleiding van het verschijnen van zijn nieuwe release:
Vince Watson (Cocoon / Ovum / Planet E / Poker Flat / Yoruba) schrijft vanuit Amsterdam over hem: “One of my all time favourite producers of electronic music […] Thank you for being alive JB”, Santiago Salazar schrijft vanuit L.A.: “One of my favorite artist delivers once again”, Kirk DeGorgio vanuit Groot-Brittannië: “He’s one of the best.. of all time” Heiko Laux (Kanzleramt) vanuit Berlijn: “I’m a big fan of John’s work for decades!” en Laurent Garnier vanuit Frankrijk: “I’m a big fan of John’s work for decades!” en zo kunnen we nog wel even doorgaan..!
John Beltran komt uit Michigan en is een componist, producer en sound designer – alledrie in even sterke mate. Dit is zijn 13e volledige album en zijn derde op het Nederlandse label Delsin. Daarop mengt hij intelligente techno uit de jaren ’90 met post rock en ambient met leftfield downtempo. Opvallend is de cover van Kraftwerk’s ‘Tanzmuzik’. Net als Brian Eno, New Order en Tangerine Dream, begon Beltran muziek te maken in de dagen dat digitale apparaten voor het eerst opkwamen. Beltran gebruikt nu bijna alleen maar modular synthesizers met een paar digital pads en strings die hem typeren en waarmee hij beroemd geworden is.
Zijn platenlabel Delsin over deze plaat:
Beltran is an ambient master who has had his music licensed to TV shows and various compilations as well as releasing genre defining album on labels like Peacefrog. In 2014 he put out a single on Four Tet’s Text Records and the reception to its experimental broken beats (likened at the time to the likes of Aphex Twin and Autechre, who in turn have inspired Beltran) was the inspiration for this new album.”
Het is een voorlopige kroon op zijn werk. De plaat neemt je mee langs verschillende emotionele sferen en momenten, soms zijn de soundscapes concreet, soms weer abstract. Het is een hele interessante plaat. Zelf zegt hij erover dat dit “The best story I’ve ever told” is. Luister naar zijn verhaal, laat je meevoeren en ervaar Everything at once. [Recensie: J. Stevens | Fernweh]
3. Donny McCaslin – Beyond Now
Een naam die je misschien niet direct wat zegt, maar wie een blik heeft geworpen op de liner notes van David Bowie’s laatste album Black Star, ziet daar de naam van Donny McCaslin. Hij was de muzikale rechterhand van Bowie in diens laatste jaren en met Beyond Now heeft McClaslin een passende tribute aan die periode gemaakt.. Samen met Jason Lindner, Mark Guiliana en Tim Lefebvre – allen te horen op Black Star – laat hij zich diep inspireren door de meester en speelt hier naast eigen werk ook twee songs van Bowie. Twee covers van Deadmau5 en Mutemath complementeren het geheel en maken van Beyond Now een bijzondere plaat. McCaslin weet namelijk elektronica zo te mengen met jazz dat het niet vreemd is dat Bowie met hem wilde werken. En het is juist de wijze waarop Bowie risico’s aanging en niet bang was te experimenteren dat McCaslin hier ten volle gebruikt. [Recensie: B. Dijkman]
4. Alex Izenberg – Harlequin
Harlequin is het debuut van de uit Los Angeles afkomstige singer songwriter Alex Izenberg. De afgelopen jaren heeft hij – vaak onder een pseudoniemm – hard gewerkt aan het materiaal en schreef en produceerde een groot aantal nummers. Samen met producer Ari Balouzian werd een selectie gemaakt en die presenteert hij nu onder de titel Harlequin. Izenberg beschikt over een breekbare stem en schrijft prachtige melodieën die hij vertolkt op de piano, begeleid door blazers en strijkers. Vergelijkingen kun je trekken met Scott Walker en het vroege werk van Wild Beasts en Grizzly Bear. [Recensie B. Dijkman]
5. Brigid Mae Power – Brigid Mae Power
Het titelloze debuut van de Ierse multi-instrumentalist en singer-songwriter Brigid Mae Power krijgt in Engeland en de Verenigde Staten redelijk veel aandacht, maar lijkt vooralsnog geruisloos aan Nederland voorbij te gaan.
Zonde, want de muzikante uit Galway, die overigens werd geboren in Londen en momenteel veel tijd doorbrengt in New York, heeft een buitengewoon intrigerend debuut afgeleverd. Laten we hopen dat een Nederlandse release wat gaat helpen, want dit debuut is te bijzonder om te laten liggen.
Het is een debuut dat nadrukkelijk doet denken aan de platen die Joni Mitchell een aantal decennia geleden maakte, maar Brigid Mae Power heeft zich ook zeker laten beïnvloeden door de muziek van Britse muzikanten als The Cocteau Twins, This Mortal Coil en P.J. Harvey.
Het zijn invloeden die moeilijk met elkaar te verenigen lijken, tot je naar het fascinerende debuut van Brigid Mae Power luistert. Haar debuut bevat acht tracks, waarvan de meeste bovengemiddeld lang zijn. Het zijn zich langzaam voortslepende tracks vol invloeden uit de folk en psychedelica van weleer, welke door Brigid Mae Power worden voorzien van de vocalen waar het 4AD label in de jaren 80 en 90 het patent op had. Het is een unieke combinatie van invloeden, die dan ook een uniek geluid oplevert.
Brigid Mae Power maakt muziek die niet van deze tijd lijkt, maar het is ook muziek die in het verleden niet werd gemaakt. Zeker bij eerste beluistering is het even wennen aan het lage tempo, aan het bijzondere geluid van de plaat en zeker aan de bijzondere vocalen, maar wanneer je eenmaal bent gevallen voor de bijzondere muziek van Brigid Mae Power heeft dit debuut een hele bijzondere en bezwerende uitwerking.
Het is bijzonder hoe de vocalen van de Ierse muzikante steeds het randje opzoeken. Het zijn vocalen die bij flink wat mensen tegen de haren in zullen strijken, maar ik vind het persoonlijk prachtig. Het zijn zoals gezegd vocalen die herinneren aan de hoogtijdagen van bands als Cocteau Twins en This Mortal Coil, maar Brigid Mae Power raakt ook aan een oude folkie als Karen Dalton of aan de 90s cultheldin Mary Margaret O’Hara, wiens debuut en meteen ook zwanenzang bij iedereen in de platenkast zou moeten staan.
Zeker wanneer Brigid Mae Power de instrumentatie uiterst sober houdt is het allemaal niet makkelijk, maar ach wat is het mooi wanneer je je eenmaal hebt opengesteld voor deze bijzondere plaat. Ik geef eerlijk toe dat ik deze plaat ook niet iedere dag op zet, maar als de tijd er rijp voor is, is het intens genieten. Keer op keer. [Recensie: E. Zijleman]
BONUSTIPS
>. Scott Matthew – Life Is Long
Een verrassend mooie samenwerking is die tussen de Portugese componist Rodrigo Leão en singer-songwriter Scott Matthew. De samenwerking tussen de mannen gaat al terug naar 2011 toen Leão Matthew vroeg een song te zingen voor zijn album A Montanha Mágica (The Magic Mountain). De samenwerking beviel zo goed dat ze nog een extra song opnamen die ook op het album belandde. En meer dan dat…ze begonnen een samenwerking op afstand om te bekijken of er niet een heel album moest gaan komen. Nu vijf jaar later is met Life is Long dat album dan daar.
>. Solange – A Seat At The Table
Twee albums maakte ‘de zus van’ reeds, maar met haar derde plaat A Seat At The Table weet Solange diepe indruk te maken. Vier jaar heeft ze aan dit album gewerkt en het vormt samen met het bijgevoegde boekje met foto’s en teksten een uniek document van de zwarte geschiedenis op muziek gezet. Instrumentaal is de plaat zeer avontuurlijk en vernieuwend wat op zich al een prestatie is, maar gekoppeld aan de strijdbare teksten over de pijn en kracht van de zwarte gemeenschap en die van de vrouwen in het bijzonder, kreeg het niet eerder zo’n bijzondere vorm. Waar Beyoncé voor het grote gebaar gaat, kiest Solange voor een subtielere aanpak met meerdere lagen. RnB en jazz zijn de steunpilaren waaruit ze een volstrekt nieuwe sound weet te produceren die nu al overal op uiterst positieve reacties mag rekenen.
Geef een antwoord