Hieronder staan de Albumtips van weeknummer 48 | 2016. Het is een mooie lijst geworden, vinden we zelf. We attenderen erop dat er veel (live-)verzamelaars uitkwamen deze week die weliswaar de moeite van het beluisteren zeer waard zijn maar die we vanwege het ‘verzamelaar’-karakter (m.u.v. onze bonustip) geen plaatsje hebben gegeven in deze wekelijkse Albumtiplijst. Bijvoorbeeld: De Staat – Live in Utrecht O., Prince: 4EVER; de registratie van het concert in de Royal Albert Hall van Bob Dylan in 1966 en Gregory Porter’s livealbum ‘live in Berlin’; Sun Ra – Singles noch Tim Buckley’s nieuwe oude: Lady, Give me Your Key.
Albumtips week Nr. 48 | 2016
- Carl Broemel – 4th of July
- Ben L’Oncle Soul – Under My Skin
- Howe Gelb – Future Standards
- Elephant Stone – Ship Of Fools
- Moussu T e lei Jovents – Navega!
BONUSTIP:
- Betty Harris – Lost Queen Of New Orleans Soul
1. Carl Broemel – 4th of July
Carl Broemel is vooral bekend als gitarist van My Morning Jacket, maar was de afgelopen jaren ook een veelgevraagd sessiemuzikant. Met 4th Of July laat hij horen dat hij ook als solomuzikant uitstekend uit de voeten kan. 4th Of July is een plaat die gemaakt lijkt voor zwoele zomeravonden en staat vol met lome muziek die stevig citeert uit de catalogus van de grote singer-songwriters uit de jaren 70. De tweede soloplaat van de Amerikaan ademt rust en ontspanning, deels door het heerlijke laid-back gitaarspel (dat af en toe mag ontsporen) en deels door zijn wat lome vocalen. Het zijn vocalen die hier en daar prachtig worden ondersteund door die van topzangeresssen als Laura Veirs en Neko Case, maar ook zonder hulp blijft Carl Broemel moeiteloos overeind. 4th Of July is een plaat die zich door het lage tempo wat langzaam opdringt, maar wanneer je eenmaal bent gevallen voor de muziek van Carl Broemel is 4th Of July een plaat om te koesteren. [Recensie: E. Zijleman]
2. Ben L’Oncle Soul – Under My Skin
Benjamin Duterde begon zijn carrière in de Franse gospelgroep Fitiavana en viel op omdat hij dezelfde das droeg als Uncle Ben van de bekende rijst. Reden voor zijn vrienden om hem l’Oncle Ben te noemen en met een lichte aanpassing is dat al jaren zijn artiestennaam. Diepe indruk maakte hij met zijn titelloze debuutplaat op Motown in 2010. Duterde beschikt over een soepele soulstem en houdt duidelijk van de klassieke soul uit de sixties. Met zijn soulcover van Seven Nation Army kreeg hij grotere bekendheid en zijn nieuwe plaat staat zelfs helemaal in het teken van een andere artiest: Frank Sinatra. Fly Me To The Moon krijgt een zwoele, met Al Green te vergelijken aanpak en is een van de hoogtepunten op deze bijzondere tribute aan Ol’ Blue Eyes vol soul, blues, reggae en jazz. [Recensie: B. Dijkman]
3. Howe Gelb – Future Standards
Howe Gelb, de buitengewoon productieve frontman van Giant Sand, vond tijdens het veelvuldige toeren toch nog de tijd voor het opnemen van een eigenzinnig jazz-album. Iets wat hij altijd al wilde doen. De laatste jaren greep hij al opvallend vaak naar de piano, maar Future Standards doet zijn jazz-invloeden nu eens goed profileren. In welke setting hij ook platen maakt, zijn typerende nonchalante stijl blijft altijd de boventoon voeren. Snedige strofes en melodieën, zoals op Impossible Thing doen af en toe een denken aan de onlangs overleden Mose Allison. Terribly So, een duet met zangeres Lonna Kelley, is het meest doordachte stuk van deze plaat. Tussen de veertien songs vinden we tevens een nieuwe versie van Shiver, die eerder verscheen op Chore of Enchantment uit 2000. Een begrijpelijke keuze, want ook hier is het een hoogtepunt. Een van de vele, want uiteindelijk weerklinkt in Future Standards’ intieme eenvoud misschien wel de meest persoonlijk kant van Howe Gelb. [Recensie: C. Ooijman]
CONCERTTIP: Op zondag 4 december 2016 treedt Howe Gelb op in het Zonnehuis in Amsterdam. Adres: Zonneplein 30, 1033 EK, Amsterdam.
4. Elephant Stone – Ship Of Fools
Vierde album alweer van deze Canadese band rond zanger en allroundmuzikant Rishi Dhir, die ondanks sterke platen als Elephant Stone (2013) en Three Poisons (2014) nog steeds wacht op een wereldwijde doorbraak. Wie weet dat die er binnenkort gaat komen, want album nummer vier, Ship Of Fools, is al net zo goed als zijn voorgangers. De Indiase invloeden die eerder werk kenmerkten zijn hier wat naar de achtergrond gedrongen, maar de psychedelische elementen vieren nog steeds hoogtij. Nieuw zijn de elektronische beats die nummers als Manipulator, Where I’m Going en See The Light naar grote hoogten stuwen, maar van een echte stijlbreuk is geen sprake. Het naar een nummer van de Stone Roses vernoemde Elephant Stone vindt op deze toffe plaat de juiste balans tussen experiment en toegankelijkheid en gezien de populariteit van geestverwanten als Tame Impala zou het dan ook niet meer dan terecht zijn als ook Rishi Dhir en zijn bandmaten nu eindelijk doorstoten naar de grotere zalen. [Recensie: M. van Ravenhorst]
CONCERTTIP: Dinsdag 29 november 2016 treedt Elephant Stone op in V11 te Rotterdam. Adres: Wijnhaven 10, 13011 WN, Rotterdam. Web: www.vessel11.nl/ kaartjes kosten 10 euro (excl. service fee). Zie daarvoor: www.Rotown.nl
5. Moussu T e lei Jovents – Navega!
Met hun unieke chansonbrouwsels van blues uit het diepe zuiden van de VS, met hun Caribische relaxtheid, provinciaalse volksmuziek en poëzie uit Les Hautes Alpes gemengd met een vleugje rock, zorgen ze allang niet meer alleen voor opwinding bij het Franse publiek. De band Moussu T e lei Jovents kan elk ingedut feestje alsnog tot grote hoogten spelen. Hun nieuwe album roept soms beelden op van een begin van Zydeco en Cajun. Een spicy plaat. Zoek je deze bijzondere plaat in je platenzaak? Kijk dan onder ‘wereldmuziek’. [Recensie: J. Stevens | Fernweh Magazine]
BONUSTIP:
Betty Harris – Lost Queen Of New Orleans Soul
Dit album, opgeduikeld uit de koninklijke tombes van de soul door Soul Jazz Records is een verzameling geweldige ‘soul en funk’-singles die door Betty Harris in de jaren 1964-1969 uitgebracht werden onder de muzikale leiding van de legendarische componist, muzikant en producer Allen Toussaint. [TIP: Als u Toussaint niet kent dan is dit wellicht dé kans om hem eens op te zoeken, bijvoorbeeld via Spotify of YouTube. Hij zal u niet teleurstellen!]
Maar nu terug naar de Lost Queen Of New Orleans Soul. De krachtige, soulvolle stem van Betty Harris past perfect bij de su-per-strak-ke funkband The Meters. Dit in combi met het, zoals eerder genoemd, talent van Allen Toussaint om prachtige songs te schrijven, maakt dat je helemaal terug bent in het New Orleans van toen. Vóór Katrina de stad verwoestte was het daar, zoals bekend, muzikaal goed toeven. Een hele lekkere plaat. [Recensie: J. Stevens | Fernweh Magazine]
Al onze wekelijkse albumtips beluisteren? Dat kan via onze Spotify-playlist:
(begint bij nr. 3)
Geef een antwoord