Sommige weken zijn magerder dan andere qua nieuwe albumreleases. Zo niet deze week. Het was dringen in de Albumtips week Top 5. Niet alleen Radiohead (!!!) maar ook Red Hot Chili Peppers, Jake Bugg en Mumford & Sons besloten deze week nieuw materiaal uit te brengen. En dan zaten we nog met het probleem dat Céu al eerder een zeer aangename nieuwe plaat uitbracht maar we deze eerder nog niet getipt hadden. Dat maken we nu goed. Voor Radiohead is, bijna vanzelfsprekend, de 1e plaats gereserveerd. Maar een van de zomerplaten van 2016 – wat ons betreft – krijgt meteen plaatsje 2. En het erg interessante, debuterende Weaves begeleidt je al prettig rammelend de Top 3 uit, richting de albumtips van grote namen die we muzikaal gezien niet onbenoemd wilden laten, zoals: de nieuwe EP van Mumford & Sons met Baaba Maal (die al eerder dit jaar solo in onze Albumtips week Top 5 stond) e.a. De Red Hot Chili Peppers die onlangs nog op Pinkpop stonden, sluiten de extra albumtips af. Een bijzondere vermelding is er voor het supadupa swingende Gallowstreet. Mocht je ooit willen verbouwen: zet hun plaat aan en het dak gaat er vrij gemakkelijk af. Geniet!
Beluister en volg onze wekelijks ververste Albumtips-afspeellijst hier op Spotify:
ALBUMTIPS WEEK Nr. 25 | 2016
- Radiohead – A moon Shaped Pool
- Céu – Tropix
- Weaves – Weaves
- Jake Bugg – On My One
- Gallowstreet – Battleplan
BONUSTIPS:
- Mumford & Sons, Baaba Maal & Beatenberg – Johannesburg [EP]
- Red Hot Chili Peppers – Getaway
- Radiohead – A moon Shaped Pool
De nieuwe Radiohead krijgt ***** ofwel een zeldzame 5-sterren recensie van Gijsbert Kamer in de Volkskrant! Op het nieuwe album van Radiohead overheerst vooral een pastoraal geluid. En iedere keer is er weer verbazing, schrijft hij. A Moon Shaped Pool, dat sinds zondagavond te beluisteren is op streamingdiensten Tidal en Apple Music, en digitaal te koop is op Radioheads eigen amoonshapedpool.com, volgt op het vijf jaar oude The King Of Limbs.
Waar die plaat vooral getypeerd werd door ingewikkelde ritmes en druk drumwerk van Phil Selway, domineert op het nieuwe negende album vooral een pastoraal geluid. Pianospel (al dan niet vol smaakvolle dissonanten), strijkers (buitengewoon knap en spannend gearrangeerd door Jonny Greenwood) en aan de Britse folk van Bert Jansch herinnerende akoestische gitaren, vormen steeds weer nieuwe combinaties die we eigenlijk niet eerder bij Radiohead hoorden.
De elektronica waar Radiohead sinds Kid A (2000) zo dol op is, heeft nu een meer dienstbare rol. Vanaf de eerste noten van Burn The Witch tot de mineurstem van Thom Yorke in True Love Waits (‘Just don’t leave, don’t leave’) wordt de luisteraar getrakteerd op de ene wonderlijke muzikale vondst na de andere. Het koortje in Decks Dark, de bloedstollende akoestische gitaren aan het begin van Desert Island Disk, het de sierlijke pianofiguren in Glass Eyes en de ontlading van de strijkers aan het slot van het onmogelijk getitelde Tinker Tailor Soldier Sailor Rich Man Poor Man Beggar Man Thief: iedere keer is er weer verbazing.
- Céu – Tropix
Een Braziliaanse electropop-prinses laat haar fijne stem over een geprogrammeerde synth-pop achtergrond dwarrelen. De zomerdagen zijn eindelijk gearriveerd (ook geschikt voor andere dagen).
Luister hieronder even. Echt even doen. Een ge-wel-di-ge relaxte plaat! Recensie: J. Stevens – Fernweh Magazine
- Weaves – Weaves [DEBUUT!]
Weaves ontstond uit de samenwerking tussen zangeres Jasmyn Burke en gitarist Morgan Waters in Toronto, Canada ergens in 2013. Burke heeft een telefoon vol met ideeën en in het appartement van Waters in Chinatown beginnen de twee demo’s op te nemen. Ze besluiten dan eind 2013 bassist Zach Bines en drummer Spencer Cole in de band te halen. In de volgende zomer verschijnt een eerste EP en volgen lovende kritieken. Rolling Stone noemt ze een band om in de gaten te houden. Hun hele bestaan werken ze al aan dit debuutalbum en samen met Leon Taheny, o.a. Dilly Dally en Austra, en gemixt door Alex Newport, o.a. Melvins, Death Cab For Cutie, ontstaat een eigenzinnig product.De songs zijn schots en scheef en vervreemdend en het motto van de band is ook, dat als bands saai zouden zijn, waarom zouden wij dat dan niet verstoren? Bijzonder apart en origineel debuut. Recensie: E. Mundt
- Jake Bugg – On My One
Sinds het titelloze debuut van Jake Bugg moet je hem wel volgen. Zo goed. Hij is een van de beste nieuwe talenten uit Engeland. De critici waren unaniem in hun voorspelling dat Bugg het helemaal zou gaan maken. Zijn tweede plaat, Shangri La, bood precies dat waar de naam al een voorteken van is: een paradijs voor muziekgenieters. Dat paradijs blijkt in werkelijkheid in Nottingham te liggen. Ach ja.
We vernamen een tijd niks nieuws van Bugg en nu is hij er dan met On My One. We horen een qua stemming en muziekstijl bluesy opener. De overige 10 nummers duren vrij kort en bestrijken diverse genres. Bij Gimme The Love valt in vergelijking met de vorige platen de ‘volheid’ van het geluid op qua ritme en bas en ook een groot koor is van de partij. Vergeleken met zijn eerdere platen is Jake Bugg volwassener geworden. De ielheid, die mij overigens wel aansprak: van de beginnende singer-songwriter (het accent op gitaar & zang), is inmiddels tot aan de rand muzikaal aangevuld en hoe. Volgens sommigen doet het beginstuk denken aan Can’t Stop van de Red Hot Chili Peppers (die overigens op dezelfde dag ook met hun nieuwe plaat kwamen zie verderop in onze bonustips bij deze Albumtips Week Top 5). Bugg levert met On My One een volwassen en zeer divers, qua muzikstijl en tempo, werk af dat weer erg de moeite waard is om een mooi plekje in je platenkast te geven. Recensie: J. Stevens – Fernweh Magazine
5. Gallowstreet – Battleplan
Destijds ook zo verbijsterd na de eerste kennismaking met Jungle By Night? Probeer Gallowstreet! Maar goed dat er een kleine maand zit tussen het verschijnen van The Traveller, hun nieuwste superplaat (roze vinyl!) en déze reikhalzend verwachte langspeler (na een EP en een 7″ met Kraak & Smaak [zie hun nieuwe plaat vorige week op Fernweh, red. FW] remix van culthit Hattori, de beroemde samoerai) Battleplan van Gallowstreet, eveneens lievelingen van de club van Wicked Jazz Sounds, anders zaten alle muzikanten, hoewel ervaren samenwerkers, nog flink in elkaars vaarwater. (Track 6 op de eersteling van JBN heet trouwens Gallowstreet 34)
Dit véélkoppige gezelschap (waaronder ook leden van Jungle By Night, New Grounds Quintet en The Sun Prophets en bevlogen studenten) blies via uitgebreid koper stevig in de bus (sorry) op hippe festivals (Noorderslag, North Sea Jazz) en in radio-sessies bij Eerst Jaap! (Radio 6) en Giel! (3FM) en ontving warme pleitbezorgende woorden van Phil Horneman van Wicked Jazz Sounds. Uiteraard worden diverse buitenlandse brassbands (Hypnotic, Rebirth, Youngblood), Trombone Shorty en onze Dogtroep als invloed genoemd. Wie aan militaire taptoe denkt: think again. Denk meer Ryan Lewis en Macklemore’s Thriftshop in de uitvoering van Broken Brass Ensemble, als wij de jonge heren van Gallowstreet hier tenminste niet mee beledigen wegens nét iets te suf vergeleken met hun eigen mega-overrompelende, ongehoord fantastische strijdplan van een debuut. Festivalgangers voor komende zomer zijn gewaarschuwd: extreem dansbare tornado! Is die ene trombone trouwens al terecht? Recensie A. Jonker
BONUSTIPS
Mumford & Sons, Baaba Maal & Beatenberg – Johannesburg [EP]
Mumford & Sons heeft samen met Baaba Maal, The Very Best en Beatenberg nieuw materiaal opgenomen dat onder de titel Johannesburg wordt uitgebracht. De nummers zijn in februari van dit jaar in twee opeenvolgende 24 uurs sessies opgenomen in Studio 2 en het auditorium van de South African Broadcasting Corporation in Johannesburg en zijn geproduceerd door Mumford & Sons en Johan Hugo, het muzikale brein van The Very Best. De leadtrack There Will Be Time werd eind januari alleen in Zuid-Afrika uitgebracht en kwam daar direct op de eerste plek terecht.
Aan het begin van dit jaar ondernam Mumford & Sons een historische tournee door Zuid-Afrika. Anders dan de meeste bands deed het viertal het continent niet aan als onderdeel van een wereldtournee, maar verbleef er voor een langere periode. Het rondreizende festival van Mumford & Sons, The Gentlemen of the Road Stopovers, strijkt niet zomaar ergens neer. Het moet altijd bijzonder zijn en daarom werden in Zuid-Afrika eerst een paar shows gepland, om het water te testen zogezegd. De kaarten gingen in de verkoop en waren binnen een mum van tijd allemaal weg. Er werden exta optredens toegevoegd in Cape Town, Durban en Pretoria en ook die verkochten razendsnel uit. In totaal 85.000 kaarten voor zes enorme outdoor shows. Het moesten magische avonden worden en dus nodigde Mumford & Sons een aantal speciale gasten uit: Baaba Maal, The Very Best en Beatenberg.
Red Hot Chili Peppers – Getaway
Op The Getaway nemen Red Hot Chili Peppers afscheid van producer Rick Rubin. Al vanaf Mother’s Milk (1989) was hij een vaste waarde achter de knoppen en wist het geluid van de band in een strak jasje te krijgen. Toch is het nu na zes succesvolle albums tijd voor vernieuwing en dan neem je natuurlijk Danger Mouse. Hij wist eerder bands al U2 en The Black Keys een geluid mee te geven die bij de band paste en daarbij toch een hypermodern klonk. Dat is ook aan de hand op The Getaway. Het is de tweede plaat met gitarist Josh Klinghoffer die inmiddels een vaste waarde is geworden, al dient gezegd te worden dat de creativiteit van John Frusciante nog wel gemist wordt. De band begon in 2014 aan het album en had een slordige 30 nummers geschreven. De eerste aanzet zonder producer bleek echter te rommelig en nadat Flea zijn arm had gebroken moest de band even op pauze gezet worden. Dat was het moment waarop Danger Mouse in beeld kwam, hij liet ze nieuw werk schrijven, gooide de oude songs weg en dwong de band in het diepe te springen. In zijn capabele handen werkt deze aanpak en The Getaway valt vooral op door het frisse geluid en het overduidelijke plezier in het samenspelen. Nigel Godrich (bekend van vele producties maar vooral van Radiohead) deed de mix en draagt daarbij zorg voor een uiterst transparant geluid. Recensie B. Dijkman.
Geef een antwoord