https://open.spotify.com/…/…/
Deze week verschenen er zoveel geweldige nieuwe albums, dat we ons tiplijstje dit keer niet beperken tot 5 albums. Enjoy!
1. Bent van Looy – Pyjama Days
2. My Bubba – Big Bad Good
3. Suuns – Hold/still
4. The Liminanas – Malamore
5. Sturgill Simpson – A sailor’s Guide To Earth
Bonustips: – P.J. Harvey, Hope Six Demolition Project (ltd)
– etc.
– etc.
1. Bent van Looy – Pyjama Days
Wat komt er toch veel moois bij onze Zuiderburen vandaan. Van Looy is in België zowat een manusje van alles. Actief in mode, coach bij ‘The Voice’; krijgt muziek maken nog wel prioriteit? JA. Pyama Days is een lastig te typeren plaat. Het is geen plaat voor het doorsnee publiek omdat hij simpelweg te subtiel geraffineerd is, maar hij is ook weer niet avant-garde genoeg voor het arty publiek. Zoals ik eerder al opmerkte doet van Looy waarschijnlijk gewoon waar hij zin in heeft. Ik weet niet of deze plaat zichzelf verkoopt, maar eenieder die geen flashy marketing in de vorm van een signature hitsingle verwacht en voor de inhoud gaat is dit een regelrechte topper. Met name harmonisch zit het uitstekend in elkaar; prachtige modulaties waar melodieën als een lentevlinder doorheen fladdert. Tekstueel: poetry on music. De arrangementen zijn perfect complementair en leggen terecht de nadruk op de compositie van de liedjes.
CLIP: ==> https://youtu.be/FLIJXT9ttq8
2. My Bubba – Big Bad Good
Big Bad Good is het derde studioalbum van het Scandinavische folkduo My Bubba, bestaande uit My Larsdotter en Guðbjörg Tómasdóttir. Na een ontmoeting op het Air Waves festival in IJsland in 2014, nodigde producer Shahzad Ismaily (bekend door zijn werk met o.a. Will Oldham, Jolie Holland) de dames uit om een album op te nemen in zijn nieuwe Figure 8 Recording studio in Brooklyn. Het besluit om op deze uitnodiging in te gaan, namen ze puur op gevoel. De nummers werden daar geschreven en ter plekke opgenomen waardoor Big Bad Good een intiem en rauw album is geworden dat intuïtief en onbevangen klinkt.
Larsdotter (Zweden) en Tómasdottír (IJsland) ontmoetten elkaar in 2008 in Denemarken. De muzikale en persoonlijke klik was direct daar en in 2010 verscheen het debuutalbum How Its Done In Italy. Vier jaar later kwam My Bubba met het door Noah Georgeson (Joanna Newsom, Devendra Banhart) geproduceerde vervolg Goes Abroader en verzorgde dat jaar het voorprogramma van Damien Rice tijdens zijn wereldtournee, waarbij ze ook Carré in Amsterdam en Cirque Royal in Brussel aandeden, en schreven mee aan Love Is Deep van Matthew E. White. Dat nummer verscheen in 2015 op White’s album Fresh Blood.
Concerttip: My Bubba treedt op 7 mei 2016 op in de Vondelkerk, Amsterdam
3. Suuns – Hold/still
De uit het Canadese Montreal afkomstige band Suuns maakte twee jaar geleden met Images Du Futur een van de eerste tot en met de laatste noot fascinerende plaat. Het was zeker geen makkelijke plaat, maar als hij je eenmaal te pakken had, liet hij ook niet meer los. Het geldt in nog sterkere mate voor Hold/Still. De nieuwe plaat van Suuns is nog duisterder en experimenteler dan zijn voorganger. Het geluid van Suuns bestaat uit tegendraadse, minimalistische gitaarloopjes en incidentele gitaarmuren, gecombineerd met vervreemdende atmosferische elektronica en zwaar onderkoelde zang. Hold/Still bevat een bak vol invloeden, variërend van Krautrock en avant-garde tot de muziek die Radiohead tot dusver nog niet durfde te maken, maar klinkt anders dan vrijwel alles dat je eerder hoorde. Suuns zet vaak minimale middelen in, maar het effect is maximaal. Het levert een beklemmende, bedwelmende, bijna beangstigende, maar ook wonderschone plaat op. Recensie: E. Zijleman
Concerttip: Suuns is te horen op 20 mei Melkweg, Amsterdam (oude zaal)
4. The Liminanas – Malamore
Luister naar deze onweerstaanbare mix van Franse sixties, Serge Gainsbourg en garage. Wat was hun voorgaande “Costa Blanca” goed. Deze opvolger is minstens net zo sterk. “Malamore” luistert als een mysterieuze soundtrack van een 60’s film. Peter Hook, (Joy Division, New order) vervult een gastrol.
5. Sturgill Simpson – A sailor’s Guide To Earth
“Is Sturgill Simpson country music’s savior?” vroeg het Amerikaanse Rolling Stone zich een kleine twee jaar geleden af. Zijn tweede album Metamodern Sounds In Country Music was net uit en gaf het genre nieuw elan met een opvallend psychedelische neo-klassieke inslag. De vraag beantwoorde Simpson overigens met een duidelijk “nee”, simpelweg omdat hij geen behoefte voelt zich een keurslijf aan te meten. Dat blijkt wel uit A Sailor’s Guide To Earth, waarop Simpson dit keer de spannende geschiedenis tussen country en southern soul nieuw leven inblaast. Bijgestaan door de Dap-Kings (de huisband van soul-label Daptone) doet hij dat in de vorm van een scheepsjournaal, gericht aan zijn zoon die werd geboren toen Simpson het succes van Metamodern Sounds in een tourbus verzilverde. Een prachtig concept, dat de plaat van fraai verwerkte diepere lagen voorziet. De manier waarop snerpende country, bombastische soul en tranentrekkende strijkers daarbij samenkomen is ongekend, overweldigend en onvergetelijk. Recensie door : M. Koetsier
BONUSTIPS:
P.J. Harvey – Hope Six Demolition Project (ltd)
Na het winnen van de Mercury prijs voor haar laatste album Let England Shake, komt PJ Harvey met dit nieuwe album dat geproduceerd werd door Mark Ellis, beter bekend als Flood, die onder andere werkte met Sigur Ros, Nick Cave en Warpaint. Tussen 2011 en 2015 bracht de Britse veel tijd door in Kosovo, waar de hoofdstad Pristina zorgde voor de inspiratie voor de title-track The Wheel. Harvey zei over haar in 2011 uitgebrachte Let England Shake dat ze anders muziek is gaan schrijven en wel op een manier waardoor ze de focus op de woorden legt en zich daarnaast bezighoudt met het instrumentale deel.
Als we naar de elf nummers luisteren van dit nieuwe album dan is deze manier van muziek maken duidelijk te horen. De politiek geladen teksten zijn als een soort regenboog over een heuvelachtig landschap dat gevormd wordt door verschillende instrumenten waarin Pink Floyd en Cat Power als een kleine beek door de vallei stromen. Hoewel The Hope Six Demolition Project een album is uit 2016, heeft PJ Harvey het in zich om een geluid te creëren dat voelt als een samenvatting van de afgelopen jaren en zelfs een futuristische verdieping geeft aan sommige nummers. Dat de 46-jarige het meer dan in zich heeft om sterke teksten te schrijven werd met het album Let England Shake al duidelijk. The Hope Six Demolition Project is hierop nog een extra bevestiging. Recensie door : Linda Rettenwander
Blue Grass Boogiemen – Grassified
De Blue Grass Boogiemen staan al vijfentwintig jaar voor het beste dat Nederland op rootsgebied te bieden heeft, en worden tot in Austin en Nashville gewaardeerd. Op dit nieuwe album vieren ze dat jubileum met een hele stoet bekende Nederlanders, die door het kwartet is uitgenodigd om een eigen liedje te “grassificeren”, ofwel om te vormen tot heuse bluegrass. Dat varieert van oude rotten als Ernst Jansz die samen met de Boogiemen de Doe Maar-hit Belle Hélène onder handen neemt tot Blaudzun, Tangarine, Tim Knol en Danny Vera. Sommige artiesten passen erg goed in dit concept, zo is Stick With It van Jeroen Mesker (Maison de Malheur) een van de sterkste nummers van dit album. Hekkensluiter is Dave von Raven (The Kik) die met hulp van de Boogiemen in Ruimtetuin een succesvolle mix creëert van Nederbeat en bluegrass. Kortom een gevarieerd en eclectisch album, maar van een constante hoge kwaliteit.
Recensie door: J. van den Berg
Cate Le Bon – Crab Day
Indian Askin – Sea Of Ethanol
Concerttip: Indian Askin treedt op 22 april op in Hedon (kleine zaal), Zwolle
Bells Of Youth – Dreamers
Concerttip: IX & Bells of Youth in: Luxor Live, Arnhem op 13 mei
Trapper Schoepp – Rangers & Valentines
En speciaal voor onze iets oudere luisteraars 2 nieuwe van 2 goede oude bekenden:
Santana – Iv
Op Santana IV wordt nog nadrukkelijker dan op Shape Shifter uit oorspronkelijke bronnen geput. Muzikaal betekent dat wederom enkele flinke stappen vooruit. Hij keert met dit nieuwe album terug naar het front met dezelfde muzikanten met wie hij in 1969, 1970 en 1971 de eerste drie meesterlijke Santana-platen afleverde, aangevuld met onder anderen bassist Benny Rietveld, bekend van vooral Miles Davis.
Graham Nash – This Path Tonight
Geef een antwoord