♬ FERNWEH ALBUMTIPS WEEK № 20 ♡
Volg onze wekelijks vernieuwde TIP playlist hier op Spotify: https://open.spotify.com/…/…/
1. Mad about mountains – Radio Harlaz
2. RM Hubbert – Telling the trees
3. Eagulls – Ullages
4. Kaitlyn Aurelia Smith – Ears
5. Karl Blau – Introducing Karl Blau
BONUSTIPS:
– Donnerwetter – Pavlov Beauty Saloon
– Digitalism – Mirage
– Afro Celt Sound System – Source
—–
1. Mad about mountains – Radio Harlaz
De country en Americana van Mad about mountains komt niet uit de Texaanse Hills maar bij het Limburgse heuvellandschap vandaan, namelijk (net aan de Belgische kant) uit Herk-de-stad. NRC Handelsblad:
“Zelden krijgt de schoonheid van de lapsteel en de pedalsteel zoveel ruimte als hier, niet vaak klinkt de mondharmonica zo eenzaam. Zanger Pol Meunier kan soms klagen als Neil Young, maar heeft ook een luchtig geluid. De gitaar zwelt en krimpt in vlammende klanken, omlijst door lichte drums en Meuniers bedachtzame mijmeringen. Soms zijn de nummers melodieus, soms associatief. Dan hoor je zacht windgeruis waar een gitaarschreeuw doorheen breekt. Dat is genoeg.”
Dus: Luisteren maar!
Concerttip: Mad About Mountains speelt op zondag 26 juni in Grand Café de Eetalage, Lelystad
2. RM Hubbert – Telling the trees
Meesterlijk nieuw album van deze fijne songwriter-gitarist en Scottish Album Of The Year Award winnaar RM Hubbert.
In eigen land geldt hij als één van de meest creatieve muzikanten. Geroemd om de openheid in z’n werk en z’n enthousiasmerende spirit. Hubbert zoekt altijd naar interessante collaboraties en die heeft hij ditmaal ook weer gevonden. Hij heeft voor ‘Telling The Trees’ een in het oog springende sterrencast weten te ritselen: Rachel Grimes, Kathryn Williams, Marnie, Eleanor Friedberger (Fiery Furnaces), violiste Aby Vulliamy, Martha Ffion, Anneliese Mackintosh en nog een paar anderen. Bringing such diverse and diffuse elements together is hardly a risk-free enterprise but with this album it’s catalysed a synthesis bordering on alchemy.
3. Eagulls – Ullages
Voor hun tweede album gingen de Engelse Eagulls meer te rade bij andere invloeden. Frontman George Mitchell drukt nog steeds een zwaar stempel, maar de andere leden van de band wilden ook eens kijken hoe hij zich verhield ten opzichte van de rest van de wereld. De band uit Leeds maakte op hun debuut in 2014 een springerige vorm van post-punk en schuiven voor dit album meer op naar The Cure, ten tijde van Disintegration en Pornography, en Echo & The Bunnymen. Opgenomen in een verbouwde kerk in Leeds, werd het album geproduceerd door Craig Silvey, o.a. Depeche Mode en Nine Inch Nails. Hij gaf de uitwaaierende gitaren, denk aan Johnny Marr van The Smiths, en de soms wat klagende zang van Mitchell een solide basis. Verder zijn de composities zonder meer sterk en zou het kunnen dat dit een nieuwe klassieker is. Het is in ieder geval een nieuw hoogtepunt in de carrière van Eagulls, een veelbelovende nieuwe Engelse band. Recensie: E. Mundt
Concerttip: Eagulls spelen op zaterdag 21 mei 2016 in Rotown, Rotterdam.
4. Kaitlyn Aurelia Smith – Ears
Spin.com geeft het album Ears een 8: “Kaitlyn Aurelia Smith’s Ambient Majesty Melts the Ice for Once on ‘Ears’ ” kopt de site. En concludeert:
“Spring officially began a few weeks back, but Ears might be an ultimate soundtrack to the season, nicely suited to wind gusts rattling chimes, pollen saturating everything, the world waking up and, once again, becoming.”
Lees de hele recensie hier: https://www.spin.com/20…/…/
5. Karl Blau – Introducing Karl Blau
“Wat een fantastische stem heeft de Amerikaanse Karl Blau toch en wat komt die uitstekend tot zijn recht op zijn eerste grote wereldwijde release Introducing: Karl Blau. De titel is trouwens een grappige verwijzing naar het feit dat producer Tucker Martine het zeer onterecht vindt dat Blau na twintig jaar muziek maken nog steeds niet bekender is. Dat Blau nu de aandacht gaat krijgen is dan ook grotendeels aan Martine te denken.
Met Introducing: Karl Blau hebben Martine en Blau een gave collectie eigen interpretaties van legendarische songs opgenomen. Met Blau’s prachtig dragende stem en Martine’s alternatieve manier van opnemen is een album ontstaan dat tot een van de meest opvallende van dit jaar gerekend kan worden. Juist omdat de songs niet voorspelbaar zijn en uit de schatkamers van de muziek gehaald zijn. De impact van Introducing: Karl Blau heeft meerdere oorzaken: ten eerste is dat de wonderschone stem van Blau die steeds loeihard binnenkomt. Hij draagt elke song met zoveel gemak dat je, je er, net als Martine, inderdaad over kunt verbazen dat Blau maar bij een zo klein publiek bekend is/was. Ten tweede zijn de arrangementen super geslaagd. De basis van de songs in de country met een dikke lik soul daaroverheen, daar is niet aan gesleuteld, maar het klinkt steeds net wat voller en subtiel steviger. Daarnaast is het juist ook vrouwelijke achtergrondzang die echt iets toevoegt en is de keuze in muzikanten die meespelen zeer gelukkig geweest. Er wordt echt prachtig en lekker los gespeeld. […] De combinatie van deze twee mannen heeft een opzienbarend en meer dan geweldig album voortgebracht.” De hele recensie is hier (https://www.writteninmusic.
Concerttip: Ga Karl Blau zelf beluisteren op 11 september 2016 in de Kleine Zaal in Paradiso, Amsterdam.
BONUSTIPS:
– Donnerwetter – Pavlov Beauty Saloon
De Beauty Saloon van Pavlov is er één vol dubieuze figuren en eigenzinnige karakters die je volledige aandacht opeisen. In het begeleidende krantje wordt de link met de Black Lodge uit Twin Peaks al even gelegd, een plek waar Donnerwetter met gemak de huisband had kunnen zijn. De caleidoscopische rock van de band rond Rocco Ostermann hypnotiseert, verleidt en verwart. Maar bovenal fascineert het, op een manier die allesbehalve makkelijk en comfortabel is maar daardoor ook des te meer de moeite van het doorbijten loont. Recensie: M. Koetsier
Zie hier de clip bij het nummer Trumpoline:
Met de volgende twee bonustips kan je toch ook nog even met de voetjes van de vloer!
– Digitalism – Mirage
Mirage is het derde album van dit Hamburg-based electro duo. Wat meteen opvalt is dat het wat meer dancy is dan het voorgaande I Love You Dude uit 2011, soms denk je dat je naar Daft Punk luistert. Gelukkig zit er nog wel ‘vieze’ tracks tussen als Power Station en Dynamo, de angel is er dus niet helemaal uit. De BBC maakt al dankbaar gebruik van ze om programma’s mee op te luisteren, wellicht komt dit de toegankelijkheid ten goede en enteren ze de mainstream zone. Recensie: R. Postma
– Afro Celt Sound System – Source
Na tien jaar eindelijk weer een nieuwe plaat van deze groep, die is teruggebracht tot de originele oprichter Simon Emmerson, omringd door een vast groep muzikanten, waarop de muziek (hoe kan het ook anders) een kruisbestuiving is van traditionele Ierse en Afrikaanse muziek. Ook het instrumentarium is traditioneel: uit Afrika de kora, de balafon en de dhol, uit Ierland fluiten en Uilean pipes. Ruim een uur wordt je ondergedompeld in dit multiculturele klanktapijt, dat nog eens extra gevarieerd is gemaakt door de door dance geïnspireerde mixage. Niet alle nummers werken even goed, maar er zijn talrijke momenten waarop je haast wordt overwelmd door de kracht van de muzikale bronnen, momenten waarop het geheel groter is dan een optelsom van haar delen. Heel bijzonder is bijvoorbeeld Child Of Wonder, waarin eerst een Schotse mythe wordt verteld, waarna je getrakteerd wordt op een gezongen tweede helft die het nummer tot een van de hoogtepunten van dit album maakt. Recensie: J. van den Berg
Geef een antwoord