Fernweh albumtips week Nr. 22
- Idris Ackamoor & The Pyramids – We Be All Africans
- Robert Glasper / Miles Davis – Everything’s Beautiful
- Daniel Romano – Mosey
- Mutual Benefit – Skip a sinking stone
- [Diverse artiesten] – Every Song Has Its End: Sonic Dispatches from Traditional Mali
BONUSTIPS:
- Black Oak – Equinox
- Beth Orton – Kidsticks
- On Dead Waves – On Dead Waves
- Idris Ackamoor & The Pyramids – We Be All Africans
De astrale en spirituele jazz-pionier Idris Ackamoor en zijn band The Pyramids leveren met We Be All Africans een zeer bijzondere opvolger van hun album Otherwordly uit 2012 af. Ackamoor is een leerling van avant garde pianist en zwaargewicht Cecil Taylor. Ook is hij een tijdgenoot Sun Ra en Pharoah Sanders die net als hij natuurlijk niet van deze wereld zijn. Net als bij deze grootheden bestaat de muziek op deze plaat uit heerlijke, kosmisch geladen jazz. Ackamoor and The Pyramids namen eerder een drietal in eigen beheer uitgegeven zeer zeldzame LP’s op: Lalibela (1973), King Of Kings (1974) and Birth / Speed / Merging (1976). Deze zijn overigens op Spotify gewoon te beluisteren. Een jaar later werd de band toen opgeheven. We willen maar zeggen: Strut Records brengt met We Be All Africans een hele bijzondere plaat uit. Vanuit de Melkweg zo naar uw luidsprekers. Wij wensen u een goede trip toe!
CONCERTTIP: Zondag 10 Juli 2016 treedt Idris Ackamoor op in Paradiso (Kleine Zaal) in Amsterdam.
- Robert Glasper / Miles Davis – Everything’s Beautiful
Lekker lui, loom-groovend, onderkoeld, maar zeer to the point. Zo klinken de 11 tracks op Everything Is Beautiful, de nieuwe cd van Robert Glasper, een Amerikaanse jazz/hiphop-muzikant die op zijn heel eigen wijze zijn respect betoont aan de muziek van Miles Davis. Met behulp een fors aantal formidabele grootheden uit de jazz/pop scene maakt hij zeer eigen her-interpretaties van nummers als Ghetto Walking (ft. Bilal), Maiysha (ft. Erykah Badu), Right On Brother (ft. Stevie Wonder) en I’m Leaving You (ft. John Scofield). Dit laatste nummer is, zoals te verwachten als Scofield mee speelt, wat minder loom… Desondanks, of misschien wel juist daardoor, zijn met name de ingetogen vocals een genot om naar Glasper’s kijk op Miles te luisteren. Voor de duidelijkheid: Glasper maakt geen covers maar zeer eigen versies van het werk van het werk van Miles Davis. De nummers op Everything Is beautiful zijn gebaseerd op tracks en outtakes uit de periode 1955-1985, de tijd dat de opnames van Miles verschenen bij Columbia Records. Glasper is ook verantwoordelijk voor de soundtrack van de recente film MILES AHEAD van Don Cheadle’s. Recensie: F. Delemarre
- Daniel Romano – Mosey
Hoewel bekend geworden met een zwaar country imago, is Canadees Daniel Romano vooral bezig om te laten horen dat hij van vele muzikale markten thuis is. Mosey begint dan ook met vrolijke Mariachi blazers in de single Valerie Leon, waarin hij zijn country roots zeker niet verloochent, maar vooral van meerwaarde voorziet. Zijn lichte, heldere stem brengt altijd een positieve klank met zich mee, en de up-tempo songs versterken die zonnige insteek. Tekstueel ligt er wel degelijk de nodige hartzeer en diepgang onder, bewijst I’m Alone Now, wel weer voorzien van een mooie jingle jangle Byrds-achtige gitaarpartij. De jaren zestig pop zijn sowieso een sterkere invloed dan ooit op dit album. Piano ballade One Hundred Regrets Avenue doet dan weer sterk denken aan Bruce Springsteen’s Lost In The Flood, wiens vroege jaren 70 werk ook wel vaker als referentie terugkeert. Muzikaal tussendoortje Sorrow (For Leonard And William) is de opmaat naar het prijsnummer (Gone Is) All But Quarry Of Stone, waarin Romano zijn stem een octaaf lager laat zakken en zich opwerpt als de hedendaagse Lee Hazlewood, inclusief Mexicaanse melodieën en dameskoortjes. De foute snor en de buitenmaats cowboyhoed van Come Cry With Me zijn definitief verdwenen, alleen al de hoes doet eerder denken aan Dylan’s Blonde On Blonde. Er is veel meer te beleven in Romano’s uitgebreide muzikale spectrum dan we dachten. Recensie: J. Vreugdenhil
CONCERTTIP: Op zaterdag 4 Juni 2016 treedt Daniel Romano op in TivoliVredenburg, Utrecht. Check wel ff de datum want daarover is bij ons wat onduidelijkheid.
- Mutual Benefit – Skip a sinking stone
Amerikaan Jordan Lee is de centrale man achter Mutual Benefit. Lee begon met zijn project in 2009 en bracht tot dusver vijf digitale albums en een l.p. uit. Dit is de tweede lp en het duurde drie jaar om deze uit te brengen. Geen vaste bezetting, maar Lee roept steeds wisselende muzikanten bij elkaar. Uitgangspunt is folk-pop en op dit nieuwste album veel strijkers en gaat het in de richting van kamermuziek. Alles lijkt in het kader te staan van een veranderende wereld, die vooral gebaat is bij rust en waar de kracht van de natuur centraal staat. Als Mutual Benefit gaat toeren, gebeurt dat met de muzikanten die dan beschikbaar zijn en Lee, die om de beurt in Texas en in Boston woont, heeft muzikanten waar hij altijd een beroep op kan doen. Pitchfork en Stereogum noemden dit album al Beste Nieuwe Muziek en terecht. Sereen en fraai album. Recensie: E. Mundt
- [Diverse artiesten] – Every Song Has Its End: Sonic Dispatches from Traditional Mali
Voor deze Every Song Has Its End: Sonic Dispatches From Traditional Mali werkte Glitterbeat Records samen met producer Paul Chandler die in Mali al meer dan een decennium probeert om de muziekcultuur in kaart te brengen en te archiveren. Hij focust daarbij niet op de ondertussen ook in het westen mateloos populaire Mali-blues, maar trekt naar de verste uithoeken van het land om terplekke de traditionele muziektradities en de daarmee gepaard gaande rituelen vast te leggen voor ze dreigen opgeslokt te worden door de steeds verder oprukkende modernisering.
Gevraagd naar zijn motivatie, antwoordde Chandler het volgende:
“I realized that this stuff was quite precious and was starting to disappear. There are traditional instruments and there is music that is played in a traditional context and while there are a lot of Malians playing music, music played in a traditional context, for ritual, for ceremony, to accompany activities in the village, that is becoming more rare…“
Het moet gezegd, de nummers op deze compilatie zijn een stuk ontoegankelijker dan de muziek die we gewend zijn van artiesten als Ali Farka Touré, Habib Koite of Bassekou Kouyate, en het album doet bij momenten eerder denken aan een veldopname voor het (Belgische) Koninklijk Museum voor Midden-Afrika, maar voor wie iets dieper wil graven mag deze verzamelaar gelden als een unieke muzikale ontdekkingsreis.
En omdat het oog wat wil werd het geheel ook nog eens in DVD-formaat gegoten; het resultaat [±1,5 uur kijk- en luisterplezier! Red. Fernweh) is integraal te bekijken. Recensie: Tim (van: Tropicalidad.be). Hier een deel alvast:
BONUSTIPS:
- Black Oak – Equinox
Black Oak is het samenwerkingsverband van Geert van der Velde, van The Black Atlantic, en Thijs Kuijken van I Am Oak. De beide Nederlandse singer-songwriters waren al wat langer fan van elkaar en besloten samen te gaan werken. Ze grapten al wat dat dit hun nieuwe supergroep zou worden. Maar het duurde nog tot 2014 voordat er een eerste resultaat was, en dat was een gedeelde EP, met titel Black Oak. Van der Velde en Kuijken schrijven samen makkelijk. Als ze even rond de tafel gaan zitten hebben ze meteen resultaat. Los van hun oorspronkelijke bands, bestaat Black Oak nu als volwaardige groep, en op dit debuutalbum is verder drummer Chris Porte toegevoegd. De muziek is rustig, dromerig en sfeervol. Ergens tussen Amerikaanse bands als Poco en Crosby, Stills, Nash & Young in. Maar eigen en de productie van Matthijs Herder, die basgitaar en toetsen speelde, klinkt mooi en helder. Tijdloos. Recensie: E. Mundt
CONCERTTIP: Op donderdag 2 juni 2016 treden op: Black Oak, Ansatz Der Maschine, Flying Horseman (BE) en The Flying Horseman in het Vlaams Cultuurhuis De Brakke Grond in Amsterdam
- Beth Orton – Kidsticks
Twintig jaar geleden maakte Beth Orton diepe indruk met haar debuutalbum Trailer Park. Haar stem was toen al bekend van albums van William Orbit en de Chemical Brothers, maar haar eigenzinnige mix van folk en dance was destijds nieuw en verfrissend. Waar die specifieke crossover in de jaren daarna steeds gangbaarder werd, keerde Beth Orton zich in de loop van haar carrière steeds meer af van de elektrica, culminerend in het vrijwel geheel akoestische Sugaring Seasons uit 2012. Het komt dan ook wel een beetje als een verrassing dat Orton voor haar zesde album opeens de hulp inriep van producer Andrew Hung van het elektroduo Fuck Bottoms. Vanaf de knisperende opener Snow is duidelijk dat de oude Beth Orton terug is. Waar het prachtige Sugaring Seasons werd gedragen door haar fraaie gitaarspel, domineert de elektronica op Kidsticks. De plaat klinkt net weer even anders dan Trailer Park en Central Reservation, maar toch ook typisch als Beth Orton, niet in de laatste plaats dankzij die betoverende stem. Opnieuw een zeer sterke plaat. Recensie: M. van Ravenhorst
- On Dead Waves – On Dead Waves
On Dead Waves is het geesteskind van Polly Scattergood en James Chapman. Polly komt uit Colchester en heeft twee eigen albums op haar naam staan die in kleine kring indruk maakten. James ken je van zijn band Maps onder wiens naam hij een drietal albums uitbracht op Mute Records. In 2011 gaven beide een showcase op Mute’s Short Circuit festival in de London’s Roundhouse alwaar ze elkaars songs uitvoerden. Ondanks dat beide gewend zijn solo te opereren ontstond er die avond een natuurlijke chemie en het tweetal besloot te gaan samenwerken. Chapman heeft een eigen studio op het Engelse platteland en dat bleek de ideale plek om in alle rust ongestoord te kunnen werken aan dit magische debuutalbum. De stemmen blijken goed bij elkaar te passen en in de samenzang hoor je de spanning terug. Zo ademt het hele album de sfeer uit van het legendarische murder ballad duet tussen Kylie Minogue en Nick Cave. On Dead Waves weet een samensmelting te maken van shoegaze en country noir die samen met de duistere teksten en de onheilspellende atmosfeer het album tot een heel bijzonder plaatje maken. Recensie: B. Dijkman
Volg onze playlist op #Spotify ==> https://open.spotify.com/user/fernweh-magazine/playlist/1JJi229d06u1fPbczMkdbI
Geef een antwoord