De directeur van wijnhuis Robbers & van den Hoogen is een echte ‘Ernhemmer’, die waakt over de continuïteit van het bedrijf en de belangen van zijn familie. “Ik ben een wijnman.”
Nooit heeft Marcel Donders (46) andere ambities gehad dan werken in het bedrijf van zijn familie, het Arnhemse wijnhuis Robbers & van den Hoogen. Maar het had wel wat voeten in de aarde voordat Marcel, met broer Rob en zus Astrid, het bedrijf in 1995 kon overnemen. “Dat kan jij wel willen, maar dat kan niet zo maar”, kreeg Marcel van zijn vader, de toenmalige directeur van het familiebedrijf, te horen. “Mijn vader stond voor belangrijke keuzes. Er was onduidelijkheid over de toekomst van het bedrijf. Er waren investeringen nodig en hij moest rekening houden met de ambities van anderen in de familie.” Broers en zus Donders boden de erflaters een duidelijke toekomstvisie en namen als vierde generatie het bedrijf over. Sinds 2001 is Marcel Donders er directeur.
Meerdere petten
In de grootste wijnbibliotheek van Nederland, tussen een lange wand vol boeken en een grote collectie kurkentrekkers, spreekt Marcel Donders over de spanning die er kan zijn tussen de belangen van het bedrijf en die van de familie.
“Je hebt meerdere petten op. Soms moet ik beslissingen nemen die in het belang zijn van het bedrijf, maar voor de familie minder gewenst zijn. Het is belangrijk dat je het eens bent met elkaar. Soms hebben we verschillende visies. Dat is niet altijd makkelijk. Ik leg dus regelmatig in de familie uit waarom ik doe wat ik doe. Twee keer per jaar geef ik een uitleg van hoe de zaak er voor staat.“
De continuïteit van het bedrijf, tot ver in de toekomst en ten bate van de familie, is voor directeuren-grootaandeelhouders een grote verantwoordelijkheid. “Ik voel een druk om de zaal om de familie tehouden. Netjes en goed. De hele familie kijkt mee welke beslissingen ik neem.” Marcel Donders is zich bewust van de plek die hij in de geschiedenis van de familie inneemt. Het Nederlands Wijnmuseum, dat grenst aan het wijnhuis, vertelt ook het verhaal van zijn familie, eigenaar sinds 1842. Aan de muren hangen portretten en foto’s van vorige generaties. Op bescheiden toon noemt Donders zich een ‘tussenpaus’. “Ik geef niet alleen het bedrijf door aan een volgende generatie, maar voor een deel ook de historie van de familie. Mijn taak is het om het bedrijf het liefst wat uit te breiden en mooier door te geven. Ik heb zelf geen kinderen, maar er is met de kinderen van mijn broer en zus wel een vijfde generatie op komst. De oudste is overigens pas 10 jaar, dus die vallen we er nog niet mee lastig. Zoals in elk familiebedrijf groeien ze spelenderwijs in de zaak op.”
Leuke mensen
Ook Marcel Donders is in het bedrijf opgegroeid. Hoewel hij in zijn jeugd de ruimte had om zijn eigen weg te gaan, wilde hij niets liever dan werken in en voor het wijnhuis. “Wijn is een mooi product. Je hebt contact met leuke mensen. Mensen die van wijn houden zijn altijd leuk.” Na zijn studie ‘Bedrijfseconomie’ voltooide hij de opleiding tot vinoloog, leerde de Franse taal spreken en volgde cursussen in Bordeaux, waar hij ook stage liep. “Wij zijn van oorsprong een klassiek Bordeaux-huis”, stelt hij, die zelf een groot liefhebber is van wijnen uit deze streek. Donders, die fanatiek traint voor de marathon van New York en er afgetraind uitziet, bestempelt zichzelf als ‘Bourgondisch’.
“Ik houd van lekker eten en drinken. Ik was jong toen ik voor het eerst wijn proefde. De smaak van toen kan ik niet terughalen. Maar het was meer de beleving. Ik weet van vroeger dat toen mijn moeder vroeg wat ik wilde eten, ik graag haas wilde. Maar ik kan me niet voorstellen dat ik als kleine jongen haas nou zo lekker vond. Ik wist wel dat als we dat aten, er mooie karaffen op tafel kwamen. Dat was altijd iets bijzonders. Wij zaten bij ons thuis lang aan tafel, soms extreem lang. We spraken met elkaar en luisterden naar klassieke muziek. Ik vind dat mooi, het is belangrijk. Nu is dat bijna niet voor te stellen, zo gehaast als we zijn. Later leerde ik mijn smaak te ontwikkelen. Als mijn vader een grote proeverij had gehad, zette hij de wijnen achter in de keuken. Zodra ik uit school kwam namen we de wijnen even door, even proeven. Mijn vader vroeg me dan wat ik er van vond.”
Wijncentrum
Marcel Donders is in balans, vindt hij zelf. “Net als mijn vader kan ik enorm genieten en hard werken.” Het familiebedrijf is meegegaan met zijn tijd en is op verschillende manieren gegroeid. Er is een wijncafé bij gekomen, in de villa naast het bedrijf heeft zich een restaurant gevestigd dat alleen de wijnen van het wijnhuis schenkt en er zijn verschillende wijncursussen. “Wat wij hier in Arnhem hebben gecreëerd is een wijncentrum. Alles over wijn kun je hier vinden. Dat is uniek in Nederland. Klanten komen toch voor het wijnverhaal.”
♣ Interview door: Hans Jansen | Fernweh Magazine
[…] “Mensen die van wijn houden, zijn altijd leuk” […]