Soms lijkt het alsof verdwalen een luxe is, een omweg die alleen voor toeristen is weggelegd. Maar verdwalen is ook een daad van overgave. Een weigering om Google Maps het laatste woord te geven.
Verdwalen in de Voerstreek
In het grensgebied tussen Nederland en België, de Voerstreek, liggen paden die nergens beginnen en nergens eindigen. Zij bieden pure ontsnappingsmogelijkheden voor de gestresste stedeling.
Je hoeft niet ver te reizen om je verbeelding op te rekken. In het grensgebied tussen Nederland en België, tussen Limburg en de Voerstreek, liggen zes dorpen – onder meer Sint-Pieters-Voeren en ’s-Gravenvoeren – verspreid in een glooiend gebied waar vakwerkhuizen, hoogstamboomgaarden en stille kastelen het ritme bepalen.
Langs graften en holle wegen in de Voerstreek
Je wandelt er langs graften en holle wegen, door loofbossen en over open plateaus, telkens met het gevoel dat het decor zichzelf herschrijft. Het mooiste: er is geen centrale as, geen ‘must-see’. Alleen het landschap, dat je langzaam uitnodigt om niet te weten waar je bent. Daar, waar akkers geruisloos overgaan in stilte, en waar de lucht ruikt naar ijzer en herinnering, besloot ik een pad te volgen tot ik mezelf verloor en, paradoxaal, ook weer hervond.
Verdwalen in verrukkelijke vergezichten
Verwarring, zo blijkt, is niet het begin van paniek, maar van aandacht. Want wie niet weet waar hij is, weet vaak beter wie hij is. Je ziet weer dingen. Je hoort weer bladeren. Je hoort jezelf weer.
Ik at een rinse appel die naar uitgestrekte weiden smaakte. Ik hoorde een vrouw praten tegen haar hond in een taal die ik niet kende. En even, heel even, voelde ik me niet iemand die een bestemming nodig had.
Misschien moeten we verdwalen herwaarderen. Als spirituele oefening. Als cartografie van de ziel.
Wie de weg weet, komt aan.
Wie verdwaalt, komt dieper.
Als je een pittige wandeling in de Voerstreek zoekt, zie bijv. Visit Zuid-Limburg: hier.
Fernweh Magazine | Pure ontsnappingsliteratuur voor de gestresste stedeling
Steeds vaker ontsnappen. En verder. Naar andere levenskunstige en -kundige ziens- en zijnswijzen. Naar de verborgen schoonheid van natuur en cultuur. Naar de magie van verborgen plekjes, bijzondere ontmoetingen, enkele staaltjes ‘haute cuisine’ en de kunst van aandachtig leven, terwijl je de weg volgt naar een wereld vol verwondering en ondertussen compleet verdwaalt (heerlijk!)
Geef een reactie