Wat kwam er deze twee weken veeeeeel muziek uit die de moeite waard is! En wat wordt er in Nederland veel geweldige muziek gemaakt. In de albumtips van weeknummer 11 en 12 raden we maar liefst zes (!) nieuwe albumreleases aan van Nederlandse bodem. Zelfs voor ons doen is dat heul veul. Geniet!
Albumtips week Nr. 11 & 12 | 2017
- Jeb Loy Nichols – Country Hustle
- Real Estate – In Mind -O-CARD-
- Rolling Blackouts Coastal Fever – The French Press
- Dollkraut – Holy Ghost People [Nederlands]
- Conor Oberst – Salutations
- Tamikrest – Kidal
- Shins – Heartworms
- My Baby – Prehistoric Rhythm [Nederlands]
- Spoon – Hot Thoughts
- Valerie June – The Order of Time
- Fink – Sunday Night Blues Club Vol. 1
- Stef Kamil Carlens – Stuck In The Status Quo
- Nouveau Vélo – Reflections [Nederlands]
- Lucas Hamming – Luck is for Suckers [Nederlands]
- Laura Marling – Semper Femina
- Elementary Penguins – Charge of the Light Brigade [Nederlands]
- Stavast – Stavast [Nederlands]
- Shobaleader one – Elektrac
- Cameron Avery – Ripe Dreams Pipe Dreams
- Dayme Arocena – Cubafonia
- Jarvis Cocker & Chilly Gonzales – Room 29
Jeb Loy Nichols – Country Hustle
Jeb Loy Nichols leeft al jaren afgezonderd in de heuvels van Wales, waar hij het houthakken en onderhouden van de moestuin af en toe aan anderen overlaat om muziek te gaan maken. Na een reggae uitstapje keert hij nu terug naar zijn oude liefde, de muziek die op de grens van Country en Soul gemaakt wordt. Dan Penn, Bobby Womack en Joe Simon heten zijn grote voorbeelden en aan die muziek is Country Hustle ook af te meten. Geschreven en opgenomen in nauwe samenwerking met Andrew Hale, de voormalige toetsenman van Sade, en Nostalgia 77 . Nichols weet de traditionele vorm van Country Soul middels wat genuanceerde dub en hiphop invloeden naar de 21e eeuw te brengen. Daarmee weet hij de ontbrekende schakel tussen Dan Penn en Massive Attack in te vullen, voorwaar geen slechte prestatie van wat dan ook een uitstekend album is. [Recensie: J. Vreugdenhil (Mania)]
Real Estate – In Mind -O-CARD-
Bij de soundtrack van de lente denk je misschien aan Byrds of Yo La Tengo. Daar hoort al een hele tijd ook Real Estate bij, ook nu weer op hun vierde album. Hun vorige ge-wel-dige plaat Atlas werd al gedomineerd door een dromerige heldere gitaarsound. Er vonden personele wisselingen plaats: Gitarist Matt Mondanile (Ducktails) stapte op en zanger Martin Courtney en bassist Alex Bleeker richten zich op overigens prachtige solo-albums. Julian Lynch kwam bij de band en ook hij blijkt op verdienstelijke wijze aan de dagdroom-, mijmer- en dwaalsound bij te dragen. Denk aan meanderende melodieen, meerstemmige samenzang gecompleteerd met verfijnde gitaarlijnen en synths. Een album van grote schoonheid.
Rolling Blackouts Coastal Fever – The French Press
Spin, Stereogum en Pitchfork prezen de Rolling Blackouts Coastal Fever uit Melbourne de hemel in. Hun songs zitten vol snappy riffs, spritely drumming en quick-witted wordplay. ‘The French Press’ is net zo krachtig, puntig en verslavend als hun debuut ‘Talk Tight’. Een van de meest opwindende Australische bands van het moment.
Dollkraut – Holy Ghost People [Nederlands]
Achter de naam Dollkraut vinden we de geboren Hengeloër Pascal Pinkert. Inmiddels woonachtig in Amsterdam is hij eigenlijk DJ, maar het werken met een band vindt hij zo leuk, dat dat nu zijn voornaamste bezigheid is geworden. Er verschenen al wat EPtjes en ook een volledig album. Pinkert werkt al vele jaren aan zijn projecten. Hij stond al op vele podia en viel op door zijn bescheidenheid. Dat wil hij ook uitstralen. Hij zegt zelf een hekel te hebben aan mensen die haantje de voorste willen zijn. Zijn muziek is op een afstandelijke manier intiem. Hij mixt stijlen als soul, jazz en elektronica en komt op iets totaal eigens uit. Het doet denken aan Portishead, heel in de verte. De zang klinkt bezwerend uit de verte tussen de hypnotiserende instrumenten. Een galmend klankbeeld, waaraan je even moet wennen maar dat je daarna niet meer los laat. Hypnotiserend psychedelisch soundtrack album. [Recensie: E. Mundt]
Conor Oberst – Salutations
Conor Oberst (Bright Eyes, Desaparecidos, Monsters of Folk) is een gelauwerd Amerikaanse muzikant. Denk bij zijn muziek bijvoorbeeld aan: Dylan, The Band en soms The Pogues. Oberst werd door een fan ten onrechte (compleet verzonnen verhaal) beschuldigd van verkrachting. De diepe littekens die die gebeurtenis op zijn ziel achterliet, vertaalde hij muzikaal tot het vorig jaar verschenen Ruminations, een sobere plaat, zwart als koffie, die zeer de moeite van het beluisteren waard was. Salutations lijkt het waardevolle vervolg op die plaat, waarop de songs van de vorige plaat in een bandsetting worden uitgevoerd. En niet de minsten werkten aan deze plaat mee: The Felice Brothers, Jim Keltner, Jim James, Gillian Welch, Blake Mills, Maria Taylor en Jonathan Wilson. Deze rondere sound klinkt een stuk meer ‘glas half vol’ dan het ‘glas is half leeg’-album Ruminations, maar de pijn blijft, zo is te horen.
Tamikrest – Kidal
Denk bij de muziek van Tamikrest aan de hypnotiserende woestijnbluestraditie van bijvoorbeeld Tinariwen en Toumast. Dit keer wordt dit wel aangevuld met andere muzieksoorten zoals, verrassend, flamenco. Dit is hun vierde album.
Kidal is een Malinese woestijnstad in de Sahara van waaruit de nomadische Toearegs diverse keren in opstand kwamen om te vechten voor hun recht op zelfbeschikking. In juist die plaats zag Tamikrest het levenslicht. Wederom een beladen en interessante plaat.
The Shins – Heartworms
The Shins ken je waarschijnlijk vooral van het nummer New Slang van debuutplaat Oh, Inverted World (2001). Het was een alternatief volkslied (zelfs de Belastingdienst gebruikte het nummer in een spotje) en ook Chutes Too Narrow (2004) en Wincing The Night Away (2007) zijn klassiekers in het genre van de melodieuze indierock. Voorman James Mercer liet een tijd niks van zich horen al leverden The Shins vijf jaar geleden nog het fraaie Port Of Morrow af. Heartworms bevat veel meer electronica (toetsen, drumcomputers) dan je van ze gewend bent. Sommige nummers doen een beetje denken aan een soort poppy Depeche Mode. In een paar andere nummers herken je de aloude Shins waar je altijd al gek op was. De hoofdzaak is dat The Shins nieuwe avontuurlijke wegen ingeslagen zijn en dat pakt goed uit. The Shins staan overigens op 30 maart 2017 in Paradiso Amsterdam.
My Baby – Prehistoric Rhythm [Nederlands]
My Baby is de band van de Nederlanders Cato (zang, viool) en haar broer Joost van Dijck (drums) en Daniel ‘Dafreez’ Johnston (Nieuw-Zeeland). Hun debuutalbum Loves Voodoo! en opvolger Shamanaid gooide in binnen- en buitenland al hoge ogen. De band ontwikkelt zich nu verder met Prehistoric Rhythm, wederom een sterke plaat waarin de band laat zien de eigen kindertijd ontgroeid te zijn. Er worden uitstapjes naar Afrikaanse en Aziatische ritmes gemaakt. Dat klinkt soms nog wel wat braafjes. We horen in ieder geval tribale invloeden en zelfs wat eerste pogingen tot elektronica. De voodoo blues blijft gelukkig behouden. Een recensent verwoordde het treffend: “Daarmee creëren ze een eigen sound die zowel op een trance-party als in een blues bar op de nodige bijval zal kunnen rekenen.” Voor sommigen klinkt het – in vergelijking met hun vorige albums – misschien wat te ‘Buddha Bar’. Oordeel zelf. Wij zijn heel benieuwd hoe My Baby, gezien de enorme potentie en het talent, zich verder ontwikkelt. Trouwens: Op 30 maart live te zien in Doornroosje, Nijmegen.
Spoon – Hot Thoughts
De band bestaat al sinds 1993 maar helaas is de band uit Texas nauwelijks bekend bij het grote publiek. Hot Thoughts is het negende studioalbum van de Amerikanen. Een hoogtepuntje in een lange reeks. Zanger en gitarist Britt Daniel naaide het genie weer in deze onmiskenbare Spoon-plaat die, misschien vanwege wat wijzigingen in de personele bezetting van de band, dit keer toch ook anders is: ritmisch, vol soul, diep en relaxt is. Fijne plaat!
–
–
Valerie June – The Order of Time
Valerie June bracht eerder drie albums uit in eigen beheer. Haar doorbrak kwam toen Dan Auerbach (The Black Keys) het album Pushin’ Against a Stone co-produceerde in 2013. Nu is ze gelukkig weer terug na vier jaar afwezigheid. Wie is Valerie June? Een singer/songwriter uit Tennessee met opvallende haardos. Ze speelt blues, gospel en folk in een mix die ze zelf ‘organic moonshine roots music’ noemt: dromerige liedjes met virtuoze gitaar-, banjo en ukulelepartijen, vergezeld van haar markante stemgeluid. Ze is op 30 april live te zien in BIRD, Rotterdam.
Fink – Sunday Night Blues Club Vol. 1
Als je Fink nóg niet kent dan moeten we ons misschien afvragen of je wel echt van muziek houdt. Maar oké dan. Fin Greenall, beter bekend als Fink, is een in Bristol geboren Brit die op 23-jarige leeftijd een techno-album uitbracht. Hij begon zijn carrière als (dance)producer, maar werd vooral bekend in een totaal ander genre… namelijk als soulvolle singer-songwriter (ofwel: man met gitaar) en heeft inmiddels zeven prachtige albums gemaakt. Op 27 april 2017 speelt Fink in Rotown, Rotterdam.
Fink’s Sunday Night Blues Club Tour is een unieke en exclusieve reeks liveoptredens waarmee de veelzijdige artiest laat zien – of het al niet genoeg was – dat ook de blues door zijn aderen stroomt. Overigens kan je op de openingstrack horen dat het album niet alleen blues bevat. Elk liedje op dit album is direct live ingespeeld met slechts een vintage microfoon en een oude gitaarversterker. Een geweldige nieuwe van Fink.
Stef Kamil Carlens – Stuck In The Status Quo
Waar ken je Stef Kamil Carlens ook alweer van? Van Deus, Zita Swoon en van zijn prachtige stemgeluid natuurlijk. We horen een album met wat vleugjes country, samenzang en gitaarsolo’s die op de acht tracks hele verschillende sferen weten op te roepen. 20 april 2017 treedt hij op in De Singer in Rijkevorsel.
Nouveau Vélo – Reflections [Nederlands]
Denk muzikaal aan: REM, Feelies en Real Estate (laatstgenoemde band: zie elders in deze albumtips). Dit is het tweede album van de Brabantse band Nouveau Vélo. Niet meteen na de (te?) brave opener afhaken maar doorluisteren, is ons advies. De vierkoppige band debuteerde in 2014 en wekte meteen belangstelling: lovende recensies en veelbelovende optredens. Na twee jaar verschijnt deze proeve van Nederpop-bekwaamheid. Erg fijn.
Op 20 april 2017 spelen Homesick & Nouveau Vélo in Het Patronaat te Haarlem.
Lucas Hamming – Luck is for Suckers [Nederlands]
Waar ken je Lucas Hamming ook alweer van? Waarschijnlijk van De Wereld Draait Door (DWDD) waar hij de huisband voor vormde of misschien uit het clubcircuit waar hij behoorlijk actief was. Dit is zijn tweede album, na zijn geweldige debuut. Denk rock & blues. Muzikanten die seks, drugs en rock ’n roll aantrekkelijk vinden maar daar ook de risico’s van onderkennen en daar op dit album ook taal aan geven. Energieke plaat.
Op 30 maart speelt Lucas Hamming & YOKKO in de kleine zaal van het Paard van Troje, Den Haag.
Laura Marling – Semper Femina
De Romeinse dichter Vergilius ‘leverde’ de titel van het album. Qua muziek liet Marling zich onmiskenbaar door Joni Mitchell inspireren. Laura Marling is een 27-jarige tengere blondine. Op dit album klinkt ze wijzer dan je op basis van haar leeftijd wellicht zou vermoeden. Ze zingt op wijze, intieme en breekbare wijze over vrouwelijkheid in brede zin. Met een duidelijk Brits accent, haar vlijmscherpe teksten en haar getokkel maakt ze dit album weer tot een pareltje. Hoewel niet iedereen deze muziek zal kunnen waarderen, zullen anderen hem karakteriseren als wonderschoon. Waar de openingstrack Soothing wat jazzy klinkt klinkt Nouel vooral breekbaar en verfijnd. Luister naar deze tere plaat.
Elementary Penguins – Charge of the Light Brigade [Nederlands]
De bandnaam werd ontleend aan The Beatles (I Am The Walrus). Muzikaal vindt de band naast die godenzonen uit Liverpool zijn roots bij Big Star en de eerste albums van Tom Petty. De powerpop doet denken aan het ter ziele gegane Nederlandse Go Back To The Zoo. Dit is het tweede album van de Engels/Nederlandse band en de sound daarop is breder en voller dan op het debuut. De band: zang, bas, drum en gitaar. Dale Wathey is de energieke zanger-bassist. Op 10 mei 2017 te zien als voorprogramma van Fischer-Z in het Paard van Troje, Den Haag.
Stavast – Stavast [Nederlands]
Het is alweer zes jaar geleiden dat de Nederlandse punkrockband Heideroosjes met Tot Hier stopten. Het bloed van frontman Marco Roelofs kruipt waar het niet gaan kan. Ziedaar zijn initiatief: Stavast, een Nederlandstalige rockband. Rock wel te verstaan. Rustiger dan punk dus. Melodieën, gitaarsolo’s, koortjes en meer rust. Marco’s maatschappelijk engagement bleef even wel. Luister naar het actuele thema op Open Zee over een vader en zoon die naar Europa vluchten. We zijn gelukkig deze lekkere Nederlandstalige gitaarband rijker.
Te beluisteren op 22 april in de kleine zaal van Paradiso, Amsterdam.
Shobaleader one – Elektrac
De kenner weet al hoe laat het is, want Shobaleader One is een van de vele pseudoniemien van Tom Jenkinson die de electronica-kenner weer kent onder o.m. de naam van pionier Squarepusher. We hebben het hier over een multitalent ‘de meest meedogenloze jazzmuzikant achter een computer’ maar ook een uitzonderlijk begaafd bassist. Nu laat hij zich vergezellen door een paar capabele… metalmuzikanten! Samen vormen ze de band Shobaleader One die al eerder een album uitbracht, Die plaat was een soort gelikte, spacy r&b-achtige elektronica met vocoder-stemmen en moddervette bassen.
En fijn voor liefhebbers: Op de concertregistratie Elektrac spelen ze slecht Squarepusher-classics zoals The Swifty, Coopers World en Squarepusher Theme (van het onvolprezen en baanbrekende aloude Squarepusher-album Feed Me Weird Things). We horen beats die sneller gaan dan het geluid, riffs die de lichtsnelheid evenaren en van de pot gepleu… baspartijen. Er wordt liefhebbers een aanstekelijk feest der herkenning geboden, dat ook live heel goed te pruimen is. Dit album is niet voor iedereen prettig te beuisteren, denken wij.
Cameron Avery – Ripe Dreams Pipe Dreams
Camron ‘Cam’ Avery is de bassist van Tame Impala, Australische neopsychedelische rockers. Avery kan ook prima zelf liedjes schrijven, zoals hij deed met zijn eigen band The Growl en nu alweer op zijn eerste soloalbum. Denk: sixties maar anders dan je gewend band van de bands waarin hij actief was. Sommigen zien hem op deze plaat ‘Ripe Dreams, Pipe Dreams’ als een soort crooner. Denk aan: Walker Brothers, Elbow en Tindersticks. Genieten dus.
Cam gaat in concert op 18 april 2017 in Paradiso Noord, ofwel: Tolhuistuin in Amsterdam.
Dayme Arocena – Cubafonia
Dayme Arocena is een uitzonderlijk getalenteerde Cubaanse zangeres met een fantastische stem én met aangeboren Cubaanse ritmes. Als je dan weet dat labelbaas, DJ en promoter Gilles Peterson haar onder haar hoede nam (ze nam samen met hem deel aan het Havana Cultura-project, waar hedendaags talent een podium krijgt) dan weet je het wel. Na een eerder EP’tje (2015) is dit haar debuutalbum vol elektronische maar ook akoestische nummers. Haast een muzikale verbeelding van Cuba zélf: vele stijlen, talen, dansen, ritmes en gevoelens zijn te horen. Natuurlijk kent de plaat een geweldige productie en… dansbaarheid gegarandeerd!
Op 5 april 2017 is zij te beluisteren in De Roma in Borgerhout.
Jarvis Cocker & Chilly Gonzales – Room 29
Dan nu de uitsmijter van deze muziektiplijst. Wie had gedacht dat Jarvis Cocker (zanger van Pulp) en pianist Chilly Gonzales zouden gaan samenwerken? Cocker is vrij bekend en voor degenen die hem nog niet kennen is Gonzales (check zijn andere platen! Aanrader!) een uit Canada afkomstige maar in Duitsland woonachtige pianist, producer en songwriter die ook een aantal elektronische albums maakte. Geinspireerd door de vele beroemde artiesten, fotografen, schrijvers en vooral mensen uit de filmwereld die tijdelijk in kamer 29 van het beroemde en historische Chateau Marmont hotel, gelegen op Sunset Boulevard, West Hollywood woonden. In het bijzonder de verhalen van filmhistoricus David Thompson vormden de directe inspiratie. De hotel- en muzieksfeer is haast magisch of spookachtig. We horen minimale begeleiding door Gonzales op piano, lijnen van fluitist Nathalie Hauptman, begeleiding door Franse hoornspeler Hasko Kroeger en zang van zangeres Maud Techa.
Bovenstaande playlist is deze week ook weer te beluisteren via onze Spotify-weeklijst:
Geef een antwoord