De Franse (Detroit) Technolegende Laurent Garnier twittert vandaag: ‘The Black Keys – “Brothers” – Coop rec ////…. the best psychedelico soul Rock n Blues album i have heard for a long time: PERFECT. Als Garnier zoiets over een plaat zegt, nog wel geheel buiten zijn eigen muzikale genre, dan is er iets aan de hand. En inderdaad: wat een heerlijke pure plaat. Je kunt de versterkers haast horen brommen op de achtergrond. In een slecht verlichte rokerige studio klinkt het vintage geluid van (blues)rock met uitstapjes naar soul (bijv. ‘Never gonna give you up’). Effectjes om de boel wat te polijsten, gebruiken ze niet. Hoogstens de distortion op de gitaren in overdrive. Dit is puur, rauw, rechtstreeks van de gammele bandrecorder in de studio in your face. Dus kopen die plaat!
G. van Assche, recensent bij het Belgische De Morgen, schrijft er dit over:
(Bron: https://www.demorgen.be/dm/nl/1343/Recensies/article/detail/1113017/2010/06/02… )
Aha! Dit is dus de plaat die we in februari hadden willen horen van The Black Box Revelation. Op Brothers treffen Dan Auerbach en Patrick Carney je midscheeps met een mix van garageblues, soul en bezwerende voodoo, waarbij hun roots geen moment verloochend worden, maar het duo kiest net zo goed voor gesloopte muren. Zo trekken een discobeat en glamfalset groeven door ‘Everlasting Light’, klinkt de hortende single ‘Next Girl’ festivalesk frivool, en hypnotiseert de gruizige aanval op Jerry Butlers ‘Never Gonna Give You Up’. En dat zijn niet eens de allerbeste songs! Die eer is weggelegd voor ‘These Days’ (met een likje van ‘Wild Horses’) of ‘Tighten Up’, waarin producer Danger Mouse de duimschroeven aanspant.
Wat Brothers zo verbijsterend straf maakt, is dat zelfs de conventionelere blues van ‘Ten Cent Pistol’ niet in de weg staat van hun Grote Stap Voorwaarts. Zonder schaamrood op de wangen mag dit vernuftige werkstukje zich posteren naast Attack & Release of Rubber Factory.
By the way: Black Keys leende zijn naam bij een vriend die bandieten en waardeloze spullen met deze term bedacht. Gelieve dit duo dus niet langer te verwarren met zijn groepsnaam. Al mag u de hoes van Brothers natuurlijk wél bijzonder black keys blijven vinden.
