Eén keer per jaar moet je hem weer eens bekijken en beluisteren. Trolololol.
Welke vind je het beste? Deze?
of deze?
Ontsnap. Steeds vaker. En verder..!
by J. Stevens ·
Eén keer per jaar moet je hem weer eens bekijken en beluisteren. Trolololol.
Welke vind je het beste? Deze?
of deze?
by J. Stevens ·
Eenmalig ‘Plaid’-partner Felix’s Machines heeft een aantal geluidssculpturen in zijn slaapkamer gecreëerd. Deze fysieke sculpturen maken het mogelijk om ritmische geluidsstructuren te vertalen in echte muziek en een driedimensionale visuele show. Elektronische muziek, zoals bijvoorbeeld Detroit Techno, dat vaak wordt gezien als toekomstmuziek van levenloze machines, worden op deze manier zichtbaar tot leven gewekt.
Felix’s Machines from Felix Thorn on Vimeo.
The Machines invite an audience to share the experience of their creator. Felix aims to exploit the complexity found behind the workings of most digital music and present it as a more accessible equivalent. These Machines do not intend to match human potential. Instead they exist to test the advantages of mechanical instruments alone.
According to Felix:
“Although my medium focuses on the development of acoustic sounds, I am continually inspired by electronic music – the countless abstractions act as blueprints for the construction of its acoustic counterparts. I aim to build a space where artificial and dream-like environments can become a reality.” – Source / Bron: https://www.residentadvisor.net/
by J. Stevens ·
Obama! A Modern U.S. President (musical comedy spoof)
by J. Stevens ·
Hoe moet muziek klinken? Wat moet het met je doen? En hoe verbind je het beste van zwarte muziek zoals Jazz, Soul, Funk, HipHop, Motown, Detroit Techno, Big Band, Rap naadloos met elkaar?
Het antwoord is hieronder te beluisteren. Madlib (in zijn diverse verschijningsvormen 😀 bekend van zijn werk met o.a. The Lootpack, Quasimoto, Yesterday’s New Quintet en de helaas te vroeg overleden J Dilla), het genie, uit de stal van het al even geniale label Stones Throw (bekend van Mayer Hawthorne, Aloe Blacc, Dam-Funk, Ahmad Miller*, Peanut Butter Wolf, Connie Price & The Keystones, Malik Flavors*, Monk Hughes & The Outer Realm*, Otis Jackson Jr. Trio* en natuurlijk Dudley Perkins*), werd in 2001 uitgenodigd voor een radioshow op KCRW’s Chocolate City. Het resultaat was onderstaande DJ-mix. Tijdloos en heerlijk. Zo moet radio en muziek klinken!
(in het begin wordt Madlib aangekondigd door de radiomaker – even wat ‘gelul’ dus. Maar daarna meteen de ‘Joe McDuphrey Experience’ …. 🙂
Track List:
1 Papa – Joe McDuphrey Experience
2 Misdemeanor – Amhad Jamal
3 Freedom Jazz Dance – Eddie Jefferson
4 Almustafa The Beloved – Billy Cobham & George Duke Band
5 F*** The Police (Edited) – Jay Dee
6 The Sun (feat. Dwele) – NSM
7 Gettin’ High – Eddie Warner
8 Back On The Block – Pete Rock & CL Smooth
9 Beej N Dem – Slum Village
10 Windy C – 100% Pure Poison
11 Back In The Country – Hurricane Smith
12 River People – Weather Report
13 Just Came To Say Goodbye (Intro) – Shawn Phillips
14 Cat – Teruo Nakamura
15 Tohubohu – Marc Moulin
16 Thoughts Of Old Flame – Pleasure
17 Hustlers Convention – The Last Poets & Kool & The Gang
18 (Unknown track)
19 Two Sides – NSM
20 Trash Da Junk – Da One Way
21 (Unkown track)
22 Maiden Voyage – Kellee Paterson
23 Think Twice – J Dilla (Jay Dee)
24 Moment Of Truth – Earth Wind & Fire
25 Life’s Angles – Yesterdays New Quintet
26 Jealousy – Tony Allen
27 Gypsy Woman – Curtis Mayfield
28 Good Vibrations – Roy Ayers
29 Atma Tomorrow – Michael Urbaniak
30 (Unkown track)
31 Do Drop In – Love Unlimited Orchestra
32 Vera Cruz (Empty Faces) – Flora Purin
33 Tell Me a Bedtime Story – Herbie Hancock
by J. Stevens ·
Alain de Botton, filosoof, gisteren op Twitter:
Sign of the times: next year, I stand to make more of my income talking about my books to audiences than selling the books themselves.“
by J. Stevens ·
Waarom krijg ik onderstaande nummer al de hele dag niet uit mijn hoofd? Is het omdat ‘I Apologize (Dear Simon)’ geschreven en onder meer gezongen door voorman Marien Dorleijn van de Nederlandse band ‘Moss’ (niet te verwarren met de Detroit-georiënteerde, electronische muziek makende ‘M>O>S>’ noch met de gelijknamige Engelse doom metal-band die in 2000 ontstond) zo’n frêle americana-stem a la Neil Young / Crosby, Stills & Nash, de Simon & Garfunkel-muzikaliteit, heeft die zeker in het o-o-o-ooooh vanwege het melodische gehalte haast hallucinerend werkt? Is het vanwege dat catchy baslijntje onder de pickin’ rechterhand van de gitaristen met hun kraakheldere reverberige geluid? Is het vanwege de drum die doet denken aan de opvallend snareloze drum in Kick the Stones van legende en cultfiguur Chris Whitley? Is het vanwege de teksten?
I miss the life time of insanity
It’s too predictable, reorganized and all-right.”
Is het vanwege de lading die het nummer heeft omdat bekend is dat Marien het voor zijn opa schreef? Ik weet het niet. Voor mij is het de soundtrack bij deze benauwde dinsdag in juli 2010. Een te gek gitaarliedje! Net als soortgenoten Daryl-Ann en Johan te vinden op het Excelsior-label. Vindt u het muzikaal maar matig (wat ik me niet kan voorstellen)? I apologize!
by J. Stevens ·
Uit verveling – Awee Prins
Verveling – wie kent dit ogenschijnlijk triviale verschijnsel niet: de verregende woensdagmiddagen en de eindeloze zondagen uit onze jeugd? Maar de verveling kan ook een grimmiger karakter aannemen of zelfs uitlopen op een afgrondelijke leegte waarin de wereld zijn betekenis geheel verliest.
In Uit verveling verdedigt Awee Prins de tegendraadse stelling dat de diepe verveling de verborgen grondstemming is van onze tijd. Dat lijkt tegen vele intuïties in te gaan. Nog nooit hebben we het zo druk gehad. Of proberen wij met onze rusteloze bedrijvigheid de diepe verveling voortdurend te verdrijven?
Tegen de achtergrond van een autobiografische ‘Kroniek van een verveeld leven’ schetst de auteur een literaire geschiedenis van de verveling, die wordt gevolgd door een exploratie in wetenschappelijke pogingen tot opheldering van het fenomeen. Deze pareert Prins, uitgaande van Heideggers ‘verborgen hoofdwerk’ Die Grundbegriffe der Metaphysik, met een diepgravende fenomenologie van de verveling. Een beslissend inzicht luidt, dat wij bij het voortdurend ontwijken van de verveling nooit geraken tot wat de ‘diepe verveling’ ons te zeggen heeft.
Daarop zet de auteur zijn centrale stelling uiteen dat de verveling de onderdrukte grondstemming is van deze tijd, waarin ons weliswaar alles ter beschikking staat, maar eigenlijk niets ons nog werkelijk raakt. Toch tracht hij vanuit deze ‘overvolle leegte’ ook een uitzicht te bieden om ‘uit de verveling’ te geraken; niet door snel om zich heen grijpende ’tegenbewegingen’ als Slow te propageren, maar door op zoek te gaan naar een bestaan waarin wij de dingen weer ‘recht doen’. Daarbij knoopt hij niet alleen aan bij Rilke’s ‘dingmystiek’, Ponge’s pleidooi voor de dingen en Heideggers inzicht in de ‘concrete oneindigheid’ der dingen, maar ook bij Latours recente oproep de ‘Realpolitik’ in te ruilen voor een ‘Dingpolitik’.
Awee Prins’ even messcherpe als hilarische, even diepgravende als lichtvoetige ‘Kritiek van de vervelende en verveelde Rede’ is een lust om te lezen. ‘Never a dull moment’.
_____
Awee Prins (1957) is universitair docent fenomenologie, hermeneutiek en filosofie & kunst aan de Faculteit der Wijsbegeerte van de Erasmus Universiteit.
Radioprogramma: In gesprek met Awee Prins
Volgens filosoof Awee Prins kunnen uit verveling de grootste dingen groeien. Het gebeurt alleen niet meer. De huidige westerse mens wordt nergens meer door geraakt, maar zoekt voortdurend het interessante in de hoop dat de verveling verdwijnt. In zijn boek “Uit verveling” houdt Prins een hartstochtelijk pleidooi voor de kunst van het vervelen.
↓
Luister naar de radiouitzending die plaatsvond voor de jaarwisseling, namelijk op 31 dec 2007 van 19:04??- 00:00 uur op Radio 1 (Kunststof). Presentatie: Jellie Brouwer
(het programma begint na de reclame.)