Een beroemd gedicht, een vluchtige ontmoeting, treinliefde
In het beroemde gedicht van Piet Paaltjens lezen we: “Slechts éénmaal heb ik u gezien. Gij waart, gezeten in een sneltrein…” Het is een liefdesverklaring aan een onbekende, een ontmoeting die al op het moment van gebeuren verloren was. Precies dat maakt het zo krachtig: een moment dat zich nooit laat herhalen, maar oneindig kan resoneren. De treinliefde.
Verlaten stations als theaters van het gemis
Datzelfde gevoel vind je terug op verlaten stations. The Guardian noemde zulke stations ooit “poëtisch zodra ze hun primaire functie verliezen”. En in Trouw werd geschreven: “In een verlaten station maken de toeschouwers elk hun eigen voorstelling.”
Die observatie voelt als een echo van Paaltjens’ gedicht: ook daar maken wij, lezers, onze eigen voorstelling van het meisje in de sneltrein. Verlaten stations en een onbereikbare geliefde hebben iets gemeen: beide vullen wij met ons verlangen.
Sporen die blijven, zelfs als ze vervagen
De fotoreeksen van vervallen stations laten dit scherp zien: graffitimuren, overwoekerde rails, kapotte wachtruimtes: tekens van leven dat voorbij is, maar nooit echt weg. Treinliefde die voorbij ging maar ook een beetje is blijven hangen. Het is een mooi voorbeeld van hoe sporen (zowel in het landschap als in ons geheugen) blijven bestaan, zelfs wanneer het oorspronkelijke doel is verdwenen.
Muziek als brug naar het verleden
En dan is er muziek: Adieu, Sweet Bahnhof van de Nits. “My train of thoughts is leaving” zingt de zanger, alsof gedachten zelf vertrekken en pas terugkeren wanneer we ze opnieuw oproepen, zoals bij het lezen van Paaltjens treinliefde voor Rika, of het betreden van een verlaten station. Muziek is de rails tussen het verleden en het nu; een brug die ons opnieuw laat voelen wat al voorbij is.
Wat blijft hangen?
Misschien is dat de kern: of het nu gaat om een onmogelijke liefde in een sneltrein, treinliefde, een verlaten station, of een melancholisch lied – ze wijzen allemaal op het tijdelijke en het kostbare van een moment. Zoals Paaltjens zijn ene blik voor altijd bewaart, zoals een verlaten station een decor blijft, en zoals een lied kan blijven hangen in ons hoofd: het is allemaal Fernweh in een andere vorm.
Als je treinliefde interessant vond, vind je mogelijk ook interessant:
Onmogelijke treinliefde (inclusief het beroemde gedicht!)
De hopeloze Kunst van het boeken van een hotelkamer
En als je een verlangen hebt om NU te vertrekken… NS.NL !
Wie weet welke treinliefde, verlaten stations en liederen die blijven hangen, op je wachten… 🙂
Fernweh – Ontsnap. Steeds vaker. En verder..!
Geef een reactie