• Spring naar de hoofdnavigatie
  • Door naar de hoofd inhoud

Fernweh Magazine

Ontsnap. Steeds vaker. En verder..!

  • Actueel
  • Cultuur
  • Artikelen & Interviews
  • Colofon
  • Winkelmand

Cultuur

De Samenzwering der Fietsers

De Samenzwering der Fietsers

by J. Stevens · jul 5, 2017

“Diezelfde avond kregen alle deelnemers enveloppen met een gemarkeerde route, een gedetailleerde omschrijving van de dromen die ze zouden moeten hebben op specifieke punten en met individuele taken. Onmiddellijk werd het duidelijk dat de waarschuwingen van de gezant van de Grootmeester geenszins holle frasen waren. Zonder die waarschuwingen zouden de taken tot verbazing bij iedereen hebben geleid. Ik zal er maar een stuk of wat citeren: Eén fietser diende bijvoorbeeld tien gram hasjiesj in een bepaalde straat, van een bepaalde man in Istanboel te kopen en deze vervolgens gedurende de maand september op te roken in kamer 213 van het ‘Hotel Paris’; Anderzijds werd een ander opgedragen om een ​​oud huis in Smyrna te kopen, te renoveren, te meubileren en vervolgens aan een derde fietser op te leveren die op 15 augustus in Smyrna zou arriveren om datzelfde huis in brand te steken in de nacht van de 16e op de 17e; Eéntje zou zelfs een fourniturenwinkel in Athene moeten openen en een ander diende chef-kok te worden in de residentie van de Britse ambassadeur in Ankara.”

Passage uit: Svetislav Basara, The Cyclist Conspiracy, OpenLetter, March 20, 2012 [978-1-934824-58-0]


  • Vertaald uit het Engels door J. Stevens, Fernweh Magazine.
  • Orginele titel (Servisch:) Fama o biciklistima (‘Gerucht over fietsers’) .
  • Jaartal coverfoto: 1898. Bron foto: onbekend.

♥ Fernweh Magazine belicht regelmatig voortreffelijke maar helaas onbekende / obscure boeken.

 

Categorie: Boeken, Cultuur

Of je Spaanse worst lust | Festival ‘Lepeltje Lepeltje’

Of je Spaanse worst lust | Festival ‘Lepeltje Lepeltje’

by J. Stevens · jun 3, 2017

Ontsnappen tijdens het Pinksterweekend? Van vrijdag 2 tot en met maandag 5 juni 2017 vindt in Amersfoort het cultureel foodfestival Lepeltje Lepeltje plaats (gratis entree! HIER meer info). Centraal staan: het eten, de muziek, een kinderprogramma en een mooie-spullen-markt.  Heel veel verschillende foodtrucks parkeerden in het stedelijk groen van het Burgemeester Brouwerplantsoen. De heerlijke geuren van het meest diverse streetfood waaien en walmen je tegemoet: van ambachtelijke sushi tot op de grill gegaarde bratwurst, van authentieke pizza tot verse oesters. De bands, DJ’s (wij hoorden één DJ die toen wij er waren tot onze grote vreugde wellicht de beste en meest vernieuwende reggaeplaat van de afgelopen jaren draaide namelijk van Winston McAnuff & Fixi – Garden Of Love!), opvallend prachtige aankleding van de standjes en de bezoekers dragen bij aan de gezellige sfeer. Ook is er opvallend creatief vermaak voor kinderen (er is voor hun een speciaal programma) en is er een ‘mooie-spullen-markt’. Kortom: niet alleen als je van streetfood houdt, is het prima vertoeven in deze heerlijke groene oase in de Amersfoortse binnenstad tijdens de Pinksterdagen. Zoals altijd is de toegang gratis. Of zoals de organisatie van Lepeltje Lepeltje het verwoordt:

hét recept voor een heerlijke dag parkhangen!”

Burgerplicht

De gemeenteraad beslist de komende 2 weken hoe het belastinggeld de komende jaren moet worden uitgegeven: Moet het naar cultuur? Naar zorg? Of toch naar meer asfalt? Nieuw dit jaar is de Burgerplicht-tent. Daar beslis jij mee! Het hele weekend zijn daar raadsleden aanwezig om het hemd van het lijf te vragen, of laat je mening horen door een peuk o.i.d. op het terrein in de beslisbakken te gooien. Zie ook: Facebookpage van Onder Invloed


Wij maakten zaterdagmiddag 3 juni 2017 een fotoverslagje van een aantal in het oog springende foodtrucks en we namen gelijk ook wat sfeerkiekjes van Lepeltje Lepeltje in Amersfoort. Overigens vindt Lepeltje Lepeltje jaarlijks ook plaats in Apeldoorn, Groningen en Zwolle.

Deze DJ’s draaien vanaf een oude brandweer-ladderwagen. Aan de ladder bevestigden ze een gigantische discobal. Feestvreugde gegarandeerd!
Parteeeeyyyy!!!
Hieper de Pieper: louter verantwoorde en natuurlijke producten
Deze snoeptruck is een snoepje om te zien
Lepeltje Lepeltje schenkt ook koffie, Chef Loco Kello van Loco’s Kitchen grillt lam en ribs die al minstens 24 uur in de marinade liggen te zwemmen. Daarna knalt hij ze op de grill voor een heus vlammenspektakel! en… bij de buren is er is een heuse bingo
Normaal te vinden in het leukste winkelstraatje van Amersfoort, de Krommestraat, nu hier…
Ook voor kinderen een oase in de Amersfoortse binnenstad
Bak ff zelf de heerlijkste broodjes op een vuurtje…
Wat een plaatje, deze ‘kraam’!
Verrassende smaken…
Een heerlijke oase in Amersfoort
Bier? Wijn? Voor elk wat wils!

 

 

‘Of je Spaanse worst lust’. Proef het borrelplankje met bio-Manchego kaas, verse handgesneden Jamon ibérico, salchichon én chorizo.

Gaat dat zien!

……

L’aubergine: Sexy small bites (2)
De mooie-spullen-markt op het Smallepad, Amersfoort
Prachtig vinyl kopen op de mooie-spullen-markt…
Vintage op de mooie-spullen-markt…
En als je dan toch in Amersfoort bent, bezoek dan ook even de tentoonstelling: De kleuren van De Stijl in de nabijgelegen Kunsthal Kade in het kader van Het ‘De Stijl’-jaar 2017! [Adres: Eemplein]
‘Burgerplicht’
‘Zit niet te dromen jongen, eet je pizza!’
Normaal is Habibi ook te vinden in het leukste winkelstraatje van Amersfoort, de Krommestraat. Heerlijke authentieke Arabische gerechten
Koffie, de zwarte motor
Il Forno di Legno: een Peugeot 404 Pick-Up uit 1969 met vleugeldeuren en houtoven. Mmm pizza!
Wereldberoemd in heel Amersfoort, nu in het klein
Een lekker maar duur broodje ‘bratwurst’ (2,5 muntje = €6,50 per stuk)
Chef Leonard van L’Aubergine heeft dezelfde geboortegrond als Graaf Dracula. Check zijn Tasty Transilvanian Food als je durft!

Categorie: Artikelen & Interviews, Cultuur, Eten & drinken

Koffie als levenswijze

Koffie als levenswijze

by Hans Jansen · mei 6, 2017

Ooit was er een tijd dat de koffiedrinker in Nederland niets anders dronk dan filterkoffie van Douwe Egberts, Kanis & Gunnink of Gala. Met of zonder melk en suiker en al of niet met een schepje Buisman. Die tijd is voorbij. In menig Nederlands huishouden staat een espressomachine. Soms simpel, steeds vaker met toeters en bellen. In het straatbeeld van steden en dorpen is de knusse koffiebar of barista niet meer weg te denken. Wij drinken geen koffie meer, maar een espresso, capuccino, ristretto, macchiato of americano. Koffie is niet meer alleen het ‘bakkie troost’, het is ook cultuur en life style.

Fernweh Magazine duikt onder in de wereld van koffiebars, espressozaakjes en baristi. Wij proeven de koffie én de sfeer. Om in de stemming te komen starten we in Italië, het land waar koffie een vanzelfsprekend onderdeel is van het leven, net als mode, la bella donna, voetbal, wielrennen en temperament (niet perse in die volgorde).

Fernweh Magazine in Lecce (ITA)

 

Garden Coffee in Lecce

Net buiten het centrum van de prachtige oude stad Lecce, aan de Via Adriatica, bevindt zich Caffetaria Pasticceria Garden Coffee. De inrichting van de rechthoekige zaak is eenvoudig en stijlvol. Aan de lange zijden bevinden zich aan de ene kant de toog, aan de andere kant de kassa en de vitrine met torta en broodjes. De stoeltjes aan de formica tafeltjes zitten prima. Aan de muren hangen onder andere foto’s van de mede door de caffetaria gesponsorde lokale wielerploeg en van nationale wielerheld Marco Pantani.

De betegelde vloer en het systeemplafond geven de bar een beetje het karakter van een gezellig buurthuis, maar misschien is dat wel juist de bedoeling. De koffiebar is het ontmoetingscentrum voor jong en oud, studenten (de mensa van de plaatselijke universiteit zit verderop in de straat), vrienden en collega’s. In het weekend drinken families er hun espresso, succo of lemonata.

De mannen achter de bar, gekleed in keurig bordeauxrood vestje en zwart schort, serveren uitstekende koffie (merk Valentino). De espresso smaakt sterk en romig en doet, door de lange afdronk, nog enige tijd nagenieten. De verhouding tussen koffie en melkschuim in de capuccino en macchiato is precies goed. In Nederland gaat die verhouding nog al eens ten koste van de smaak van de koffie. Dat is bij Garden Coffee absoluut niet het geval. Caffè zoals koffie bedoeld is.

 


 

 

Categorie: Cultuur, diversen Tags: barista, koffie, koffiebar

‘Jouw paradijs, hoeveel ruimte is daar?’

‘Jouw paradijs, hoeveel ruimte is daar?’

by J. Stevens · mei 5, 2017

oochelaar Ben Ali Libi krijgt een gedenkteken in zijn geboortestad Groningen. Dat is bijna 75 jaar nadat hij door de nazi’s op 48-jarige leeftijd vermoord werd. Het Dagblad van het Noorden meldt dat het wordt bevestigd aan een muur van bioscoop Pathé, aan de Ruiterstraat.

Ben Ali Libi, geboren als Michel Velleman, werd op 2 juli 1943 vermoord in Sobibór. Als goochelaar – illusionist had hij de eer om op te treden voor onder meer prins Hendrik en voor de (toen al voormalige) Duitse Keizer Wilhelm. Overdag trad hij op voor kinderen en ’s avonds in grote cabaretvoorstellingen. Image result for monument ben ali libiTijdens de oorlog bleef hij doorwerken. Zelfs toen de nazi’s hem en andere Joden het werken vrijwel onmogelijk maakten, ging hij door bij de Culturele Afdeling van de Joodse Raad en gaf hij goochelles aan huis [zie afbeelding]. Op 24 mei 1942 in Kamp Molengoot trad hij voor het laatst op.

Tijdens een razzia in juni 1943 werd hij met zijn gezin (zijn zoon ontsnapte aan de nazi’s omdat hij even niet thuis was. Hij overleefde als enige van het gezin, door vervolgens onder te duiken) in zijn huis aan het Merwedeplein in Amsterdam opgepakt. Van daaruit werd hij naar kamp Westerbork vervoerd en vervolgens op 29 juni naar vernietigingskamp Sobibór waar hij, zoals helaas zovelen, vermoord werd.

Ben Ali Libi werd in de huidige tijd weer bekend via een gedicht van Willem Wilmink uit 2003 [zie hiernaast] en waarschijnlijk nog meer door de emotionele televisievoordracht daarvan door acteur en presentator Joost Prinsen in de NPS-documentaire uit 2004: Willem Wilmink – Dichter in de Javastraat, geregisseerd door documentairemaker Dirk Jan Roeleven die naar aanleiding van die voordracht in 2015 besloot alsnog een volledige documentairefilm te maken van het leven van Ben Ali Libi. Herman van Veen voorzag het gedicht overigens in 2009 van muziek. De initiatiefnemers voor het gedenkteken zijn bibliothecaris Douwe van der Bijl en dichter Kasper Peters. Het gedenkteken zal bestaan uit metalen letters die een strofe uit het gedicht weergeven en de ethische vraag stellen:

Jouw paradijs, hoeveel ruimte is daar‘


https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/transcoded/1/1a/Professor_Ben_Ali_Libi_bij_V%26D_in_Breda.webm/Professor_Ben_Ali_Libi_bij_V%26D_in_Breda.webm.480p.webm

Optreden van Ben Ali Libi in 1937 bij Vroom & Dreesman (V&D) in Breda.

–

Ben Ali Libi

Op een lijst van artiesten, in de oorlog vermoord,
staat een naam waarvan ik nog nooit had gehoord,
dus keek ik er met verwondering naar:
Ben Ali Libi. Goochelaar.

Met een lach en een smoes en een goocheldoos
en een alibi dat-ie zorgvuldig koos,
scharrelde hij de kost bij elkaar:
Ben Ali Libi, de goochelaar.

Toen vonden de vrienden van de Weduwe Rost
dat Nederland nodig moest worden verlost
van het wereldwijd joods-bosjewistisch gevaar.
Ze bedoelden natuurlijk die goochelaar.

Wie zo dikwijls een duif of een bloem had verstopt,
kon zichzelf niet verstoppen, toen er hard werd geklopt.
Er stond al een overvalwagen klaar
voor Ben Ali Libi, de goochelaar.

In ’t concentratiekamp heeft hij misschien
zijn aardigste trucs nog wel eens laten zien
met een lach en een smoes, een misleidend gebaar,
Ben Ali Libi, de goochelaar.

En altijd als ik een schreeuwer zie
met een alternatief voor de democratie,
denk ik: jouw paradijs, hoeveel ruimte is daar
voor Ben Ali Libi, de goochelaar.

Voor Ben Ali Libi, de kleine schlemiel,
hij ruste in vrede, God hebbe zijn ziel.

_____________

Willem Wilmink
Uit: Je moet je op het ergste voorbereiden
Uitgeverij Bert Bakker 2003


Het gedicht voorgedragen

De le-gen-da-ri-sche voordracht van bovenstaand gedicht door Joost Prinsen:

Categorie: Cultuur, Poëzie

Het monotone bestaan als bron van poëtica

Het monotone bestaan als bron van poëtica

by J. Stevens · apr 9, 2017

Paterson is een doodgewone stad in New Jersey (V.S.) met bijna 150.000 inwoners. Paterson is ook de naam van een intrigerende film.

Misschien woon jij ook wel in een gewone stad. En misschien heb jij ook wel heel gewoon werk, zoals zovelen. Misschien wel net zo gewoon als Paterson, die naar de gelijknamige stad genoemd is en daar ook woont. Maar Paterson – zowel de film, de stad als de hoofdpersoon – is ‘gewoon’ heel ‘bijzonder’.

De gewone werkweek

Voor Paterson, gespeeld door Adam Driver, gaat de wekker elke dag op hetzelfde tijdstip. Dan wordt hij wakker naast zijn geliefde Laura, die doordeweeks nog even doorslaapt als hij al opstaat. Na het ontbijt wandelt hij met lunchbox in zijn hand naar de remise waar hij als chauffeur alvast achter het stuur van zijn stadsbus plaatsneemt totdat hij het vertreksignaal krijgt van zijn baas. Tussen het vertrek van huis en zijn vertrek per bus alsook in zijn lunchpauze dicht hij een aantal nieuwe regels en schrijft deze in zijn poëzieschriftje.

Gedurende zijn dagdienst als buschauffeur slaat hij de passagiers in zijn bus kalm gade. Hij luistert de hele dag aandachtig naar hun onderlinge conversaties en de taal waarin die vorm krijgen. Als zijn dienst er opzit wandelt hij weer door een normale stadse omgeving vol industrieel erfgoed naar huis. Na het avondeten met zijn vriendin Laura laat hij hun Engelse Buldog uit. Eenmaal aangekomen bij zijn stamcafé bindt hij hem zolang bij de deur vast en drinkt zelf binnen even een biertje terwijl hij een gesprekje met de barman voert. Een eenvoudig leven vol routine. Hoe dan ook: zo ziet de gewone werkdag voor Paterson er vijf dagen per week uit. Niet erg bijzonder. Saai zelfs.

De schoonheid van het alledaagse

Maar gaandeweg ga je als kijker het poëtische van dit schijnbaar saaie bestaan ontdekken. Je ziet en voelt als kijker steeds meer het bijzondere in het gewone. De volstrekt normale gebouwen die de hoofdpersoon in zijn ochtendwandeling geroutineerd passeert, lijken elke dag wel wat mooier te zijn geworden, hoewel ze feitelijk exact hetzelfde zijn. De voorspelbaarheid van Patersons dagelijkse routine vergt geen enkele noemswaardige (mentale) inspanning van hem en dat biedt hem precies waar het hem kennelijk om gaat: de vrijheid om zich met het schrijven van poëzie bezig te houden. Opvallend is daarbij, zeker in het huidige selfie-tijdperk van Facebook, Instagram en Snapchat, dat hij zijn poëzie niet aan anderen toont, niet publiceert en er niet beroemd mee wil worden. Dichten over de realiteit (niet over abstracte ideeën maar over de concrete dingen van alledag) is zijn dagelijkse realiteit. Die gewone realiteit, blijkt althans via zijn gedichten poëtischer dan je denkt. Maar hij dicht niet voor anderen noch voor de kijker. Dagelijks dichten doet hij louter voor zichzelf.

Zo zien we zeven gewone dagen uit het leven van Paterson. Regisseur Jim Jarmusch levert met deze twaalfde film van zijn hand, een ingetogen pareltje af. Hij brengt het routineuze leven van Paterson ook volgens vaste routines in beeld. Elke dag wordt vanuit dezelfde camerastandpunten gefilmd. Vaste momenten in het leven worden gedocumenteerd. Hiermee versterkt Jarmusch het gevoel van routine en het beeld van het schijnbaar saaie leven van en in Paterson.

Paterson met buldog Marvin

Laura, de vriendin van Paterson is wellicht zijn tegenhanger. Zij verlangt juist wél naar beroemdheid. Voor haar is elke dag anders. Zij experimenteert: dan weer leert ze gitaarspelen, dan weer ontwerpt ze zelf haar kleding of de gordijnen. Over de betekenis van haar voorkeur voor zwart-witte kleurstellingen in haar ontwerpen ben ik nog niet uit. Het lijkt wél of Jarmusch een voorkeur heeft voor het leven dat Paterson leidt en dat van Laura (een beetje) minacht en haar zelfs vanachter de regietafel als het ware een beetje uitlacht. Of verbeeld ik me dat?

Hoe bijzonder het gewone kan zijn

Het alledaagse komt ook tot uiting in het feit dat Paterson (en trouwens ook regisseur Jarmusch) dichters als Frank O’Hara en vooral het werk van modernist William Carlos Williams (1883 – 1963) vereren. Williams schreef in 1926 een gedicht met de naam Paterson. Zoals James Joyce zijn Dublin schetste in zijn modernistische meesterwerk Ulysses, wilde Williams zíjn geboortegrond vereeuwigen. Zo’n dertig jaar later maakte Williams van dit gedicht van toen nog slechts zesentachtig regels uiteindelijk een episch gedicht bestaande uit vijf boeken. Ook Williams liet in zijn poëzie zien hoe het gewone bijzonder kan worden. Voor Paterson geldt hetzelfde. Denk daarbij aan de afbeelding op een lucifersdoosje of de gevels van schijnbaar gewone gebouwen die langs de dagelijkse route naar zijn werk staan: toch zijn ze ook heel bijzonder, als je er maar oog voor hebt.

Een les in levenskunst

Jarmusch is er met Paterson bijzonder goed in geslaagd om de schoonheid in de routines van het (saaie) alledaagse te tonen. Mogelijk biedt deze film zelfs inspiratie voor iedereen die ongewild in eigen saai werk en dito routines denkt gevangen te zitten: Paterson laat zien dat die ‘gevangenis’, tenminste als je er maar aandacht voor hebt, juist ook de bron van vrijheid kan zijn. Zo bezien, biedt Jarmusch ons met Paterson zelfs een interessante les in levenskunst!


Paterson
  • Regie en scenario: Jim Jarmusch.
  • Jaar: 2016.
  • Met: Adam Driver, Golshifteh Farahani & Barry Shabaka Henley.
  • Productie: Joshua Astrachan & Carter Logan
  • Camera: Frederick Elmes
  • Montage: Affonso Gonçalves
  • Muziek: Jim Jarmusch, Carter Logan & Sqürl
  • Duur: 118 minuten

Categorie: Artikelen & Interviews, Cultuur, Film, Filosofie Tags: film, filosofie, levenskunst, poëzie, recensie

Albumtips week Nr. 11 & 12 | 2017

Albumtips week Nr. 11 & 12 | 2017

by J. Stevens · mrt 20, 2017

Wat kwam er deze twee weken veeeeeel muziek uit die de moeite waard is! En wat wordt er in Nederland veel geweldige muziek gemaakt. In de albumtips van weeknummer 11 en 12 raden we maar liefst zes (!) nieuwe albumreleases aan van Nederlandse bodem. Zelfs voor ons doen is dat heul veul. Geniet!


Albumtips week Nr. 11 & 12 | 2017

  • Jeb Loy Nichols – Country Hustle
  • Real Estate – In Mind -O-CARD-
  • Rolling Blackouts Coastal Fever – The French Press
  • Dollkraut – Holy Ghost People [Nederlands]
  • Conor Oberst – Salutations
  • Tamikrest – Kidal
  • Shins – Heartworms
  • My Baby – Prehistoric Rhythm [Nederlands]
  • Spoon – Hot Thoughts
  • Valerie June – The Order of Time
  • Fink – Sunday Night Blues Club Vol. 1
  • Stef Kamil Carlens – Stuck In The Status Quo
  • Nouveau Vélo – Reflections [Nederlands]
  • Lucas Hamming – Luck is for Suckers [Nederlands]
  • Laura Marling – Semper Femina
  • Elementary Penguins – Charge of the Light Brigade [Nederlands]
  • Stavast – Stavast [Nederlands]
  • Shobaleader one – Elektrac
  • Cameron Avery – Ripe Dreams Pipe Dreams
  • Dayme Arocena – Cubafonia
  • Jarvis Cocker & Chilly Gonzales – Room 29

Jeb Loy Nichols – Country Hustle

COUNTRY HUSTLE, NICHOLS, JEB LOY, CD, 5056032306844Jeb Loy Nichols leeft al jaren afgezonderd in de heuvels van Wales, waar hij het houthakken en onderhouden van de moestuin af en toe aan anderen overlaat om muziek te gaan maken. Na een reggae uitstapje keert hij nu terug naar zijn oude liefde, de muziek die op de grens van Country en Soul gemaakt wordt. Dan Penn, Bobby Womack en Joe Simon heten zijn grote voorbeelden en aan die muziek is Country Hustle ook af te meten. Geschreven en opgenomen in nauwe samenwerking met Andrew Hale, de voormalige toetsenman van Sade, en Nostalgia 77 . Nichols weet de traditionele vorm van Country Soul middels wat genuanceerde dub en hiphop invloeden naar de 21e eeuw te brengen. Daarmee weet hij de ontbrekende schakel tussen Dan Penn en Massive Attack in te vullen, voorwaar geen slechte prestatie van wat dan ook een uitstekend album is. [Recensie: J. Vreugdenhil (Mania)]

Real Estate – In Mind -O-CARD-

IN MIND -O-CARD-, REAL ESTATE, CD, 0887828037827Bij de soundtrack van de lente denk je misschien aan Byrds of Yo La Tengo. Daar hoort al een hele tijd ook Real Estate bij, ook nu weer op hun vierde album. Hun vorige ge-wel-dige plaat Atlas werd al gedomineerd door een dromerige heldere gitaarsound. Er vonden personele wisselingen plaats: Gitarist Matt Mondanile (Ducktails) stapte op en zanger Martin Courtney en bassist Alex Bleeker richten zich op overigens prachtige solo-albums. Julian Lynch kwam bij de band en ook hij blijkt op verdienstelijke wijze aan de dagdroom-, mijmer- en dwaalsound bij te dragen. Denk aan meanderende melodieen, meerstemmige samenzang gecompleteerd met verfijnde gitaarlijnen en synths.  Een album van grote schoonheid.

Rolling Blackouts Coastal Fever – The French Press

ROLLING BLACKOUTS COASTAL FEVER - THE FRENCH PRESSSpin, Stereogum en Pitchfork prezen de Rolling Blackouts Coastal Fever uit Melbourne de hemel in. Hun songs zitten vol snappy riffs, spritely drumming en quick-witted wordplay. ‘The French Press’ is net zo krachtig, puntig en verslavend als hun debuut ‘Talk Tight’. Een van de meest opwindende Australische bands van het moment.

 

Dollkraut – Holy Ghost People [Nederlands]

HOLY GHOST PEOPLE, DOLLKRAUT, CD, 4012957550121Achter de naam Dollkraut vinden we de geboren Hengeloër Pascal Pinkert. Inmiddels woonachtig in Amsterdam is hij eigenlijk DJ, maar het werken met een band vindt hij zo leuk, dat dat nu zijn voornaamste bezigheid is geworden. Er verschenen al wat EPtjes en ook een volledig album. Pinkert werkt al vele jaren aan zijn projecten. Hij stond al op vele podia en viel op door zijn bescheidenheid. Dat wil hij ook uitstralen. Hij zegt zelf een hekel te hebben aan mensen die haantje de voorste willen zijn. Zijn muziek is op een afstandelijke manier intiem. Hij mixt stijlen als soul, jazz en elektronica en komt op iets totaal eigens uit. Het doet denken aan Portishead, heel in de verte. De zang klinkt bezwerend uit de verte tussen de hypnotiserende instrumenten. Een galmend klankbeeld, waaraan je even moet wennen maar dat je daarna niet meer los laat. Hypnotiserend psychedelisch soundtrack album. [Recensie: E. Mundt]

Conor Oberst – Salutations

SALUTATIONS, OBERST, CONOR, CD, 0075597940176Conor Oberst (Bright Eyes, Desaparecidos, Monsters of Folk) is een gelauwerd Amerikaanse muzikant. Denk bij zijn muziek bijvoorbeeld aan: Dylan, The Band en soms The Pogues. Oberst werd door een fan ten onrechte (compleet verzonnen verhaal) beschuldigd van verkrachting.  De diepe littekens die die gebeurtenis op zijn ziel achterliet, vertaalde hij muzikaal tot het vorig jaar verschenen Ruminations, een sobere plaat, zwart als koffie, die zeer de moeite van het beluisteren waard was. Salutations lijkt het waardevolle vervolg op die plaat, waarop de songs van de vorige plaat in een bandsetting worden uitgevoerd. En niet de minsten werkten aan deze plaat mee: The Felice Brothers, Jim Keltner, Jim James, Gillian Welch, Blake Mills, Maria Taylor en Jonathan Wilson. Deze rondere sound klinkt een stuk meer ‘glas half vol’ dan het ‘glas is half leeg’-album Ruminations, maar de pijn blijft, zo is te horen.

Tamikrest – Kidal

KIDAL, TAMIKREST, CD, 4030433604328Denk bij de muziek van Tamikrest aan de hypnotiserende woestijnbluestraditie van bijvoorbeeld Tinariwen en Toumast. Dit keer wordt dit wel aangevuld met andere muzieksoorten zoals, verrassend, flamenco. Dit is hun vierde album.

Kidal is een Malinese woestijnstad in de Sahara van waaruit de nomadische Toearegs diverse keren in opstand kwamen om te vechten voor hun recht op zelfbeschikking. In juist die plaats zag Tamikrest het levenslicht. Wederom een beladen en interessante plaat.

The Shins – Heartworms

HEARTWORMS, SHINS, LP, 0889854120313The Shins ken je waarschijnlijk vooral van het nummer New Slang van debuutplaat Oh, Inverted World (2001). Het was een alternatief volkslied (zelfs de Belastingdienst gebruikte het nummer in een spotje) en ook Chutes Too Narrow (2004) en Wincing The Night Away (2007) zijn klassiekers in het genre van de melodieuze indierock. Voorman James Mercer liet een tijd niks van zich horen al leverden The Shins vijf jaar geleden nog het fraaie Port Of Morrow af. Heartworms bevat veel meer electronica (toetsen, drumcomputers) dan je van ze gewend bent. Sommige nummers doen een beetje denken aan een soort poppy Depeche Mode. In een paar andere nummers herken je de aloude Shins waar je altijd al gek op was. De hoofdzaak is dat The Shins nieuwe avontuurlijke wegen ingeslagen zijn en dat pakt goed uit. The Shins staan overigens op 30 maart 2017 in Paradiso Amsterdam.

My Baby – Prehistoric Rhythm [Nederlands]

PREHISTORIC RHYTHM, MY BABY, CD, 5051083118187My Baby is de band van de Nederlanders Cato (zang, viool) en  haar broer Joost van Dijck (drums) en Daniel ‘Dafreez’ Johnston (Nieuw-Zeeland). Hun debuutalbum Loves Voodoo! en opvolger Shamanaid gooide in binnen- en buitenland al hoge ogen. De band ontwikkelt zich nu verder met Prehistoric Rhythm, wederom een sterke plaat waarin de band laat zien de eigen kindertijd ontgroeid te zijn. Er worden uitstapjes naar Afrikaanse en Aziatische ritmes gemaakt. Dat klinkt soms nog wel wat braafjes. We horen in ieder geval tribale invloeden en zelfs wat eerste pogingen tot elektronica. De voodoo blues blijft gelukkig behouden. Een recensent verwoordde het treffend: “Daarmee creëren ze een eigen sound die zowel op een trance-party als in een blues bar op de nodige bijval zal kunnen rekenen.” Voor sommigen klinkt het – in vergelijking met hun vorige albums – misschien wat te ‘Buddha Bar’. Oordeel zelf. Wij zijn heel benieuwd hoe My Baby, gezien de enorme potentie en het talent, zich verder ontwikkelt. Trouwens: Op 30 maart live te zien in Doornroosje, Nijmegen.

Spoon – Hot Thoughts

HOT THOUGHTS, SPOON, CD, 0744861112822De band bestaat al sinds 1993 maar helaas is de band uit Texas nauwelijks bekend bij het grote publiek. Hot Thoughts is het negende studioalbum van de Amerikanen. Een hoogtepuntje in een lange reeks. Zanger en gitarist Britt Daniel naaide het genie weer in deze onmiskenbare Spoon-plaat die, misschien vanwege wat wijzigingen in de personele bezetting van de band, dit keer toch ook anders is: ritmisch, vol soul, diep en relaxt is. Fijne plaat!

–

–

 

Valerie June – The Order of Time

THE ORDER OF TIME, JUNE, VALERIE, CD, 0888072377127Valerie June bracht eerder drie albums uit in eigen beheer. Haar doorbrak kwam toen Dan Auerbach (The Black Keys) het album Pushin’ Against a Stone co-produceerde in 2013. Nu is ze gelukkig weer terug na vier jaar afwezigheid. Wie is Valerie June? Een singer/songwriter uit Tennessee met opvallende haardos. Ze speelt blues, gospel en folk in een mix die ze zelf ‘organic moonshine roots music’ noemt: dromerige liedjes met virtuoze gitaar-, banjo en ukulelepartijen, vergezeld van haar markante stemgeluid. Ze is op 30 april live te zien in BIRD, Rotterdam.

Fink – Sunday Night Blues Club Vol. 1

FINK SUNDAY NIGHT BLUES CLUB VOL 1, FINK, CD, 5054429007855Als je Fink nóg niet kent dan moeten we ons misschien afvragen of je wel echt van muziek houdt. Maar oké dan. Fin Greenall, beter bekend als Fink, is een in Bristol geboren Brit die op 23-jarige leeftijd een techno-album uitbracht. Hij begon zijn carrière als (dance)producer, maar werd vooral bekend in een totaal ander genre… namelijk als soulvolle singer-songwriter (ofwel: man met gitaar) en heeft inmiddels zeven prachtige albums gemaakt. Op 27 april 2017 speelt Fink in Rotown, Rotterdam.

Fink’s Sunday Night Blues Club Tour is een unieke en exclusieve reeks liveoptredens waarmee de veelzijdige artiest laat zien – of het al niet genoeg was – dat ook de blues door zijn aderen stroomt. Overigens kan je op de openingstrack horen dat het album niet alleen blues bevat. Elk liedje op dit album is direct live ingespeeld met slechts een vintage microfoon en een oude gitaarversterker. Een geweldige nieuwe van Fink.

Stef Kamil Carlens – Stuck In The Status Quo

STUCK IN THE STATUS QUO, CARLENS, STEF KAMIL, CD, 5414939954825Waar ken je Stef Kamil Carlens ook alweer van? Van Deus, Zita Swoon en van zijn prachtige stemgeluid natuurlijk. We horen een album met wat vleugjes country, samenzang en gitaarsolo’s die op de acht tracks hele verschillende sferen weten op te roepen. 20 april 2017 treedt hij op in De Singer in Rijkevorsel.

 

Nouveau Vélo – Reflections [Nederlands]

REFLECTIONS, NOUVEAU VELO, CD, 8714374964807Denk muzikaal aan: REM, Feelies en Real Estate (laatstgenoemde band: zie elders in deze albumtips). Dit is het tweede album van de Brabantse band Nouveau Vélo. Niet meteen na de (te?) brave opener afhaken maar doorluisteren, is ons advies. De vierkoppige band debuteerde in 2014 en wekte meteen belangstelling: lovende recensies en veelbelovende optredens. Na twee jaar verschijnt deze proeve van Nederpop-bekwaamheid. Erg fijn.

Op 20 april 2017 spelen Homesick & Nouveau Vélo in Het Patronaat te Haarlem.

 

Lucas Hamming – Luck is for Suckers [Nederlands]

LUCK IS FOR SUCKERS, HAMMING, LUCAS, CD, 5414939954580Waar ken je Lucas Hamming ook alweer van? Waarschijnlijk van De Wereld Draait Door (DWDD) waar hij de huisband voor vormde of misschien uit het clubcircuit waar hij behoorlijk actief was. Dit is zijn tweede album, na zijn geweldige debuut. Denk rock & blues. Muzikanten die seks, drugs en rock ’n roll aantrekkelijk vinden maar daar ook de risico’s van onderkennen en daar op dit album ook taal aan geven. Energieke plaat.

Op 30 maart speelt Lucas Hamming & YOKKO in de kleine zaal van het Paard van Troje, Den Haag.

Laura Marling – Semper Femina

SEMPER FEMINA, MARLING, LAURA, CD, 5060454944751De Romeinse dichter Vergilius ‘leverde’ de titel van het album. Qua muziek liet Marling zich onmiskenbaar door Joni Mitchell inspireren. Laura Marling is een 27-jarige tengere blondine. Op dit album klinkt ze wijzer dan je op basis van haar leeftijd wellicht zou vermoeden. Ze zingt op wijze, intieme en breekbare wijze over vrouwelijkheid in brede zin. Met een duidelijk Brits accent, haar vlijmscherpe teksten en haar getokkel maakt ze dit album weer tot een pareltje. Hoewel niet iedereen deze muziek zal kunnen waarderen, zullen anderen hem karakteriseren als wonderschoon. Waar de openingstrack Soothing wat jazzy klinkt klinkt Nouel vooral breekbaar en verfijnd. Luister naar deze tere plaat.

Elementary Penguins – Charge of the Light Brigade [Nederlands]

CHARGE OF THE LIGHT BRIGADE, ELEMENTARY PENGUINS, CD, 8717931329682De bandnaam werd ontleend aan The Beatles (I Am The Walrus). Muzikaal vindt de band naast die godenzonen uit Liverpool zijn roots bij Big Star en de eerste albums van Tom Petty. De powerpop doet denken aan het ter ziele gegane Nederlandse Go Back To The Zoo. Dit is het tweede album van de Engels/Nederlandse band en de sound daarop is breder en voller dan op het debuut. De band: zang, bas, drum en gitaar. Dale Wathey is de energieke zanger-bassist. Op 10 mei 2017 te zien als voorprogramma van Fischer-Z in het Paard van Troje, Den Haag.

Stavast – Stavast [Nederlands]

STAVAST, STAVAST, CD, 8717931330381Het is alweer zes jaar geleiden dat de Nederlandse punkrockband Heideroosjes met Tot Hier stopten. Het bloed van frontman Marco Roelofs kruipt waar het niet gaan kan. Ziedaar zijn initiatief: Stavast, een Nederlandstalige rockband. Rock wel te verstaan. Rustiger dan punk dus. Melodieën, gitaarsolo’s, koortjes en meer rust. Marco’s maatschappelijk engagement bleef even wel. Luister naar het actuele thema op Open Zee over een vader en zoon die naar Europa vluchten. We zijn gelukkig deze lekkere Nederlandstalige gitaarband rijker.

Te beluisteren op 22 april in de kleine zaal van Paradiso, Amsterdam.

Shobaleader one – Elektrac

ELEKTRAC, SHOBALEADER ONE, CD, 0801061028428De kenner weet al hoe laat het is, want Shobaleader One is een van de vele pseudoniemien van Tom Jenkinson die de electronica-kenner weer kent onder o.m. de naam van pionier Squarepusher. We hebben het hier over een multitalent ‘de meest meedogenloze jazzmuzikant achter een computer’ maar ook een uitzonderlijk begaafd bassist. Nu laat hij zich vergezellen door een paar capabele… metalmuzikanten! Samen vormen ze de band Shobaleader One die al eerder een album uitbracht, Die plaat was een soort gelikte, spacy r&b-achtige elektronica met vocoder-stemmen en moddervette bassen.

En fijn voor liefhebbers: Op de concertregistratie Elektrac spelen ze slecht Squarepusher-classics zoals The Swifty, Coopers World en Squarepusher Theme (van het onvolprezen en baanbrekende aloude Squarepusher-album Feed Me Weird Things). We horen beats die sneller gaan dan het geluid, riffs die de lichtsnelheid evenaren en van de pot gepleu… baspartijen. Er wordt liefhebbers een aanstekelijk feest der herkenning geboden, dat ook live heel goed te pruimen is. Dit album is niet voor iedereen prettig te beuisteren, denken wij.

Cameron Avery – Ripe Dreams Pipe Dreams

RIPE DREAMS PIPE DREAMS, AVERY, CAMERON, CD, 8714092750928Camron ‘Cam’ Avery is de bassist van Tame Impala, Australische neopsychedelische rockers. Avery kan ook prima zelf liedjes schrijven, zoals hij deed met zijn eigen band The Growl en nu alweer op zijn eerste soloalbum. Denk: sixties maar anders dan je gewend band van de bands waarin hij actief was. Sommigen zien hem op deze plaat ‘Ripe Dreams, Pipe Dreams’ als een soort crooner. Denk aan: Walker Brothers, Elbow en Tindersticks. Genieten dus.

Cam gaat in concert op 18 april 2017 in Paradiso Noord, ofwel: Tolhuistuin in Amsterdam.

Dayme Arocena – Cubafonia

CUBAFONIA, AROCENA, DAYME, CD, 5060180322991Dayme Arocena is een uitzonderlijk getalenteerde Cubaanse zangeres met een fantastische stem én met aangeboren Cubaanse ritmes. Als je dan weet dat labelbaas, DJ en promoter Gilles Peterson haar onder haar hoede nam (ze nam samen met hem deel aan het Havana Cultura-project, waar hedendaags talent een podium krijgt) dan weet je het wel. Na een eerder EP’tje (2015) is dit haar debuutalbum vol elektronische maar ook akoestische nummers. Haast een muzikale verbeelding van Cuba zélf: vele stijlen, talen, dansen, ritmes en gevoelens zijn te horen. Natuurlijk kent de plaat een geweldige productie en… dansbaarheid gegarandeerd!

Op 5 april 2017 is zij te beluisteren in De Roma in Borgerhout.

Jarvis Cocker & Chilly Gonzales – Room 29

ROOM 29, GONZALES, CHILLY/COCKER, JARVIS, CD, 0028947970101Dan nu de uitsmijter van deze muziektiplijst. Wie had gedacht dat Jarvis Cocker (zanger van Pulp) en pianist Chilly Gonzales zouden gaan samenwerken? Cocker is vrij bekend en voor degenen die hem nog niet kennen is Gonzales (check zijn andere platen! Aanrader!)  een uit Canada afkomstige maar in Duitsland woonachtige pianist, producer en songwriter die ook een aantal elektronische albums maakte. Geinspireerd door de vele beroemde artiesten, fotografen, schrijvers en vooral mensen uit de filmwereld die tijdelijk in kamer 29 van het beroemde en historische Chateau Marmont hotel, gelegen op Sunset Boulevard, West Hollywood woonden. In het bijzonder de verhalen van filmhistoricus David Thompson vormden de directe inspiratie. De hotel- en muzieksfeer is haast magisch of spookachtig. We horen minimale begeleiding door Gonzales op piano, lijnen van fluitist Nathalie Hauptman, begeleiding door Franse hoornspeler Hasko Kroeger en zang van zangeres Maud Techa.


Bovenstaande playlist is deze week ook weer te beluisteren via onze Spotify-weeklijst:

Categorie: Cultuur, diversen, Muziek, Recensies

Albumtips week Nr. 10 | 2017

Albumtips week Nr. 10 | 2017

by J. Stevens · mrt 5, 2017

Het is tijd om weer eens op reis te gaan. Zo gaan we naar het Oosten, namelijk: Drenthe. Daarvandaan komt weer een prachtig bezield album van Daniël Lohues. Zijn en onze landgenoten Chef’ Special (Haarlem) en Blaudzun (Amersfoort) vergezellen hem in onze albumtips. Net als vorige week dus wéér veel goede nieuwe muziek uit eigen land. Verder reizen we nog naar het Zuid-Oosten. Het Oosten van Afrika welteverstaan. Daar komt weer een heerlijke ‘Ethiopiques’-plaat vandaan gemaakt door Girma Beyene & Akalé Wubé. Nadia Reid woont aan de andere kant van de wereld, namelijk in Nieuw Zeeland en om geluidsknutselaar Jason Lytle te bereiken die Grandaddy nieuw leven inblaast, moeten we naar de V.S. waar we ook Otis Taylor vinden die aan het fantaseren is. O ja, en er is natuurlijk nog de interessante nieuwe van Temples uit Groot-Brexitannië. Onze albumtips van weeknummer 10, 2017 op een rijtje:

  • Daniël Lohues – Moi
  • Girma Beyene & Akalé Wubé – Mistakes On Purpose [Ethiopiques 30]
  • Nadia Reid – Preservation
  • Grandaddy – Last Place
  • Otis Taylor – Fantasizing About Being Black
  • Chef’ Special – Amigo
  • Temples – Volcano
  • Blaudzun – Jupiter (part II)

Daniel Lohues – Moi

LOHUES, DANIEL - MOIDaniël Lohues kreeg voor zijn werk tot nu toe onder meer onderscheidingen als een Zilveren Harp, Edison, Annie MG Schmidt prijs, hij werd Ere-Burger van de gemeente Emmen, ontving de Dagblad van het Noorden prijs, de H.T. Buiskool trofee en de Culturele Prijs van Oost-Nederland. Waar het geluid op voorganger Aosem (2016) soms deed vermoeden dat Lohues stiekem wel weer eens verlangde naar het spelen in een volledige band, heeft hij zich op Moi weer teruggetrokken in zijn eigen huiskamer. De liedjes zijn weer kleiner van opzet, maar zoals we na tien soloalbums inmiddels weten schuilt daarin ook een indrukwekkende kracht. Dat hij daarin nog altijd een even onverbeterlijke romanticus als nuchtere Drent is, laat openingsnummer “Loat Mij Maar Lekker Dit Doen” direct prachtig horen. De titel klinkt in het refrein als een oprechte dank voor zijn muzikale talent, om vervolgens direct weer te relativeren met “… wordt d’r zowat gelukkig van.” Iets scherper wordt het soms ook, bijvoorbeeld met het voor deze tijden goed geplaatste “Maak Joe Woar”. Daarnaast is Lohues weer even ontroerend als subtiel confronterend als voorheen, maar een “Gewoon Een Dag Op ’N Dorp” verdient als prachtig muzikaal stilleven van een doodgewone dag op het dorp nog een extra eervolle vermelding. [Recensie: o.a. M. Koetsier]

CONCERTTIP: Op donderdag 9 maart 2017 treedt Daniel Lohues op in Schouwburg Ogterop te Meppel. Het kost €25 en daarvoor krijg je ook een drankje in de pauze. Adres: Zuideinde 70, 7941 GK, Meppel, Tel. 0522 – 254242. Of check ff: www.meppel.nl/ogterop

Girma Beyene & Akalé Wubé – Mistakes On Purpose [Ethiopiques 30]

BEYENE, Girma/AKALE WUBE - Ethiopiques 30: Mistakes On PurposeLaten we wel wezen: elke plaat uit deze langlopende Ethiopiques-serie is ont-zet-tend goed. Sommige albums ervan hebben zelfs een aparte kamer in mijn ziel – zóóó fijn. Niet voor niks is het Parijse label Heavenly Sweetness trots op dit album, hun 30ste in de reeks. Aan de orde is een samenwerking die generaties verbindt: de legendarische Ethiopische zanger en toetsenist Girma Beyene, die bekend is van zijn jazzwerk in de late Jaren 60 en de contemporaine band uit de Franse hoofdstad: Akalé Wubé. Ook die band brengt muziek die zwaar geïnspireerd is op de Ethiopische muziek uit de Jaren ’60 en ’70. Toch is het Ethiopiques gehalte op deze plaat helaas vrij laag. Ik mis het ritme van de kameel en de Ethiojazz en ontwaar vooral het ritme van een Amerikaans vette Cadillac met weliswaar een Ethopiër achter het stuur maar dat is toch niet hetzelfde. Op grote delen van dit album klinken Beyene en zeker Akalé Wubé vooral Dap-Kingsachtig. Er wordt Ethiopisch gezongen op Westerse soul, maar het Ethiopische pentatonische qenet systeem wordt door mij node gemist. Een versie van en eerbetoon aan ‘Musicawi Silt’, oorspronkelijk van het wereldwijd bekendste Ethiopische album ooit ‘Tche Belew’ uit de Zestiger Jaren van Hailu Mergia & The Walias met Mulatu Estatke, etc. ontbreekt echter niet [Zie hier ons artikel daarover op Fernweh Magazine]. Ze kennen hun roots. Ondanks het gemis van de exotique op het album Mistakes on Pupose, kun je er als muziekliefhebber eigenlijk alleen maar genieten. De authentiek klinkende set (vette funk, soul en jazz met een [te] kleine Oost-Afrikaanse draai) werd geproduceerd door nota bene Ethiopiques-oprichter en Oost-Afrikaanse muziekspecialist Francis Falceto. Weer een heerlijke tijdloze plaat in deze bij fijnproevers – en gelukkig een steeds breder publiek – als legendarisch bekend staande albumreeks. [Recensie: J. Stevens | Fernweh // Juno]

Nadia Reid – Preservation

De uit Nieuw Zeeland afkomstige singer-songwriter Nadia Reid maakte ruim een jaar geleden diepe indruk met haar debuut Listen To Formation, Look For The Signs. Haar tweede plaat is nog veel beter. Op Preservation overtuigt Nadia Reid met prachtige, voornamelijk ingetogen folksongs.

 

Grandaddy – Last Place

GRANDADDY - LAST PLACEGeluidsknutselaar Jason Lytle blaast Grandaddy nieuw leven in. Oei, dát was even muzieknieuws van de bovenste plank, een paar jaar geleden. In 2006 trok hij de stekker er eigenhandig uit omdat er ‘een gebrek aan inkomen was ontstaan en daardoor de noodzaak van de band verdween’. Tja, als geldkwesties je creativiteit verdoven, dan is het einde zoek. Wel volgden er soloalbums en alternatieve collectieven (samen met Grandaddydrummer Aaron Burtch formeerde hij Admiral Radley), maar ‘t werd nergens meer zo relevant als voorheen.

En toch, en toch… In 2012 was daar het bericht dat Grandaddy weer bij elkaar kwam. Enkele live-shows volgden. Een jaar daarna meldt de geluidskunstenaar zelf dat hij het ‘erg leuk’ zou vinden om een nieuwe Grandaddyplaat te maken. Het duurde nog jaren voordat dit daadwerkelijk gebeurde. In september 2015 volgt inderdaad het bandbericht dat ze ‘werken aan een nieuw album’. Niets is zeker totdat het tegendeel bewezen is, denk je dan.

En nu is daar dan toch het vijfde studioalbum van de band: Last Place. Met Burtch, met Kevin Garcia (bas) met Tim Dryden (keyboards), met Jim Fairchild (gitaar). Grote vraag: kunnen ze het nog, dit illustere vijftal? Kort antwoord: jazeker! De ijzersterke single Way We Won’t werd een paar maanden al (check die hilarische, surrealistische clip) uitgebracht, maar daar blijft het qua genialiteit niet bij. De twaalf nummers (fijne, karakteristieke Lytle-teksten incluis!) behoren met gemak bij het beste wat de band in al die jaren maakte. Er zit eigenlijk geen misser tussen. Enkele absolute hoogtepunten? Het eigenwijs stuiterende Check Injin, de hit Brush With The Wild, het emotionele This Is The Part en de stuwende song I Don’t Wanna Live Here Anymore. Het jaar is nog zo jong, toch lijkt één van de medaillekandidaten voor het jaarlijstje al bekend te zijn. [Recensie: D. Dekker | Mania]

Otis Taylor – Fantasizing About Being Black

TAYLOR, OTIS - FANTASIZING ABOUT BEING BLACKIeder jaar brengt Otis Taylor wel een nieuw album uit en de kwaliteit blijft onverminderd hoog, een mix van blues, rock en jazz. Er is ruimte voor akoestische nummers, en ook wordt alles uit de kast gehaald om een ongekend powerhouse op te bouwen. Uiteraard zijn de kenmerkende pulserende drones niet weg te denken. Ze lopen dan ook op dit nieuwe album als een rode draad door het repertoire.

Chef’ Special – Amigo

CHEF'S SPECIAL - AMIGODe Haarlemse formatie Chef’ Special is al enkele jaren bezig aan een stevige opmars en gaat daar nu ook een internationaal vervolg aan geven. De band tekende in 2015 bij het vermaarde Atlantic Records, waarmee hun ambities bepaald niet onder stoelen of banken werden geschoven. Ook mocht de band mee als supportact voor het superpopulaire duo Twenty One Pilots tijdens hun Amerikaanse tournee. Hierdoor betraden de Cheffies al menig groot podium, wat te denken van Madison Square Garden… Amigo is voor, tijdens en na deze tour tot stand gekomen. Diverse jonge en getalenteerde producers zijn in de arm genomen om met het aangeleverde materiaal aan de slag te gaan, maar mede dankzij gitarist Guido Joseph zijn de songs om geproduceerd naar de eigen wensen en identiteit. Amigo is een consistente, frisse en krachtige plaat geworden waarmee hoge ogen kan worden gegooid. Plaatopener Because I Love You tekent de nieuwe motto’s van het volwassener geworden Chef’ Special: geen wantrouwen en achterdocht, maar met een open blik naar de wereld kijken. Dat de band is doorgegroeid valt ook af te leiden uit de diverse levenswijsheden die voorbij komen. ‘Money Is The Root Of Our Evil’, uit het über-aanstekelijke Money is daar een mooi voorbeeld van. Maar verder laten ze zich horen zoals we de Cheffies inmiddels kennen: veel energie (Amigo), veel hitpotentie (Into The Future) en ruimte voor ingetogenheid (Nicotine). Chef’ Special is er meer dan klaar voor om door de landsgrenzen heen door te beuken naar de echte grote podia. Maar dan met de eigen bandnaam als headliner. [Recensie: L. van Gaans | Mania]

CONCERTTIP: Ga Chef’ Special beluisteren in hun thuisstad. Dat kan op donderdag 9 maart 2017 in poptempel Patronaat, Zijlsingel 2, 2013 Haarlem. Tel. 023 – 517 58 50. Of check: www.patronaat.nl/. Maar je zult wel superrrrrsnel moeten zijn want het gaat hard met de kaarten.

Temples – Volcano

TEMPLES - VOLCANODe Britse band Temples leverde iets meer dan drie jaar geleden met Sun Structures een zeer memorabel debuut af. Opvolger Volcano heeft lang op zich laten wachten, maar maakt de belofte van het debuut meer dan waar. Temples heeft niet gekozen voor een herhalingsoefening, maar slaat op haar tweede plaat net wat andere wegen in. Ook op Volcano maakt de band muziek die in het hokje psychedelica past, maar waar de band op haar debuut voornamelijk putte uit de archieven van de psychedelica uit de jaren 60, klinkt de band op Volcano net wat moderner. Vergeleken met het debuut klinkt Volcano elektronischer en zijn veel meer invloeden uit de neo psychedelica (en hier en daar de progrock) te horen, maar gelukkig ontbreken de invloeden uit de jaren 60 niet volledig en benevelt Temples ook dit keer heerlijk met zweverige popsongs die uitnodigen tot wegdromen en die de fantasie eindeloos prikkelen. Temples vist hiermee in een overvolle vijver, maar blijft dankzij de geweldige songs en de avontuurlijke accenten de concurrentie uiteindelijk makkelijk voor. [Recensie: E. Zijleman | Mania]

CONCERTTIP: Op vrijdag 14 april treedt Temples op in Doornroosje, Nijmegen. Adres: Stationsplein 11, 6512 AB Nijmegen. De zaal gaat daar om 19.30 uur open. Surf voor kaartjes naar: www.doornroosje.nl/

Blaudzun – Jupiter (part II)

BLAUDZUN - JUPITER (PART II)In oktober 2016 bracht Blaudzun het eerste deel van zijn trilogie Jupiter uit. Een voltreffer. Vergelijkbaar met eerder werk. Geen drastische koerswijzigingen, wel andere accenten (zoals destijds hier omschreven). Deel 1 telde 9 liedjes. Deel 2 evenzo. Geen 1 tot met 9 ditmaal, maar simpelweg 10 tot en met 18. Met beide delen kan ie een avond vullen. De reden van het drieluik? De vluchtigheid tegenaan. Uit dat vaste stramien ontsnappen van een album creëren en op tournee gaan. En dat trucje herhalen, om de zoveel jaar. Deel II is energiek en herbergt sfeervolle arrangementen met sporen van krautrock, intieme indiepop en een linkje naar Bruce & Bowie in de jaren ’80. Opgenomen in de Mailmen Studio in Utrecht, met vaste gast Martijn Groeneveld en broer Jakob, spelen drums en bariton sax wederom een belangrijke rol, op dit deel aangevuld met nadrukkelijk aanwezige analoge synths. Het wordt eentonig: sterk album! [Recensie: J. Teitsma | Mania]


Onze wekelijkse albumtips zijn te beluisteren en te volgen via onze Spotify-playlist:

Categorie: Cultuur, Muziek

  • « Ga naar Vorige pagina
  • Ga naar pagina 1
  • Ga naar pagina 2
  • Ga naar pagina 3
  • Ga naar pagina 4
  • Ga naar pagina 5
  • Interim pagina's zijn weggelaten …
  • Ga naar pagina 20
  • Ga naar Volgende pagina »

Copyright © 2023 Fernweh Magazine · Log in

  • Home
  • Winkel
  • Winkelmand
  • Mijn account
  • Inschrijven voor de nieuwsbrief